Psalms 119

Salige de, hvis Vandel er fulde, som vandrer i HERRENs Lov.

Αλεφ. Μακαριοι οι αμωμοι εν οδω οι περιπατουντες εν τω νομω του Κυριου

Salige de, der agter på hans Vidnesbyrd, søger ham af hele deres Hjerte.

Μακαριοι οι φυλαττοντες τα μαρτυρια αυτου, οι εκζητουντες αυτον εξ ολης καρδιας

de, som ikke gør Uret, men vandrer på hans Veje.

αυτοι βεβαιως δεν πραττουσιν ανομιαν εν ταις οδοις αυτου περιπατουσι.

Du har givet dine Befalinger, for at de nøje skal holdes.

Συ προσεταξας να φυλαττωνται ακριβως αι εντολαι σου.

O, måtte jeg vandre med faste Skridt, så jeg holder dine Vedtægter!

Ειθε να κατευθυνωνται αι οδοι μου, δια να φυλαττω τα διαταγματα σου

Da skulde jeg ikke blive til - Skamme, thi jeg så hen til alle dine Bud.

Τοτε δεν θελω αισχυνθη, οταν επιβλεπω εις παντα τα προσταγματα σου.

Jeg vil takke dig af oprigtigt Hjerte, når jeg lærer din Retfærds Lovbud.

Θελω σε δοξολογει εν ευθυτητι καρδιας, οταν μαθω τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.

Jeg vil holde dine Vedtægter, svigt mig dog ikke helt!

Τα διαταγματα σου θελω φυλαττει μη με εγκαταλιπης ολοκληρως.

Hvorledes holder en ung sin Vej ren? Ved at bolde sig efter dit Ord.

Βεθ. Τινι τροπω θελει καθαριζει ο νεος την οδον αυτου; φυλαττων τους λογους σου.

Af hele mit Hjerte søger jeg dig, lad mig ikke fare vild fra dine Bud!

Εξ ολης της καρδιας μου σε εξεζητησα με μη αφησης να αποπλανηθω απο των προσταγματων σου.

Jeg gemmer dit Ord i mit Hjerte for ikke at synde imod dig.

Εν τη καρδια μου εφυλαξα τα λογια σου, δια να μη αμαρτανω εις σε.

Lovet være du, HERRE, lær mig dine Vedtægter!

Ευλογητος εισαι, Κυριε διδαξον με τα διαταγματα σου.

Jeg kundgør med mine Læber alle din Munds Lovbud.

Δια των χειλεων μου διηγηθην πασας τας κρισεις του στοματος σου.

Jeg glæder mig over dine Vidnesbyrds Vej, som var det al Verdens Rigdom.

Εν τη οδω των μαρτυριων σου ευφρανθην, ως δια παντα τα πλουτη.

Jeg vil grunde på dine Befalinger og se til dine Stier.

Εις τας εντολας σου θελω μελετα, και εις τας οδους σου θελω ενατενιζει.

I dine Vedtægter har jeg min Lyst, jeg glemmer ikke dit Ord.

Εις τα διαταγματα σου θελω εντρυφα δεν θελω λησμονησει τους λογους σου.

Und din Tjener at leve, at jeg kan holde dit Ord.

Γιμελ. Ανταμειψον τον δουλον σου ουτω θελω ζησει, και θελω φυλαξει τον λογον σου.

Oplad mine Øjne, at jeg må skue de underfulde Ting i din Lov.

Ανοιξον τους οφθαλμους μου, και θελω βλεπει τα θαυμασια τα εκ του νομου σου.

Fremmed er jeg på Jorden, skjul ikke dine Bud for mig!

Παροικος ειμαι εγω εν τη γη μη κρυψης απ εμου τα προσταγματα σου.

Altid hentæres min Sjæl af Længsel efter dine Lovbud.

Η ψυχη μου λιποθυμει εκ του ποθου τον οποιον εχω εις τας κρισεις σου παντοτε.

Du truer de frække; forbandede er de, der viger fra dine Bud.

Συ επετιμησας τους επικαταρατους υπερηφανους, τους εκκλινοντας απο των προσταγματων σου.

Vælt Hån og Ringeagt fra mig, thi jeg agter på dine Vidnesbyrd.

Σηκωσον απ εμου το ονειδος και την καταφρονησιν διοτι εφυλαξα τα μαρτυρια σου.

Om Fyrster oplægger Råd imod mig, grunder din Tjener på dine Vedtægter.

Αρχοντες τωοντι εκαθισαν και ελαλουν εναντιον μου αλλ ο δουλος σου εμελετα εις τα διαταγματα σου.

Ja, dine Vidnesbyrd er min Lyst, det er dem, der giver mig Råd.

Τα μαρτυρια σου βεβαιως ειναι η τρυφη μου και οι συμβουλοι μου.

I Støvet ligger min Sjæl, hold mig i Live efter dit Ord!

Δαλεθ. Η ψυχη μου εκολληθη εις το χωμα ζωοποιησον με κατα τον λογον σου.

Mine Veje lagde jeg frem, og du bønhørte mig, dine Vedtægter lære du mig.

Εφανερωσα τας οδους μου, και μου εισηκουσας διδαξον με τα διαταγματα σου.

Lad mig fatte dine Befalingers Vej og grunde på dine Undere.

Καμε με να εννοω την οδον των εντολων σου, και θελω μελετα εις τα θαυμασια σου.

Af Kummer græder. min Sjæl, oprejs mig efter dit Ord!

Η ψυχη μου τηκεται υπο θλιψεως στερεωσον με κατα τον λογον σου.

Lad Løgnens Vej være langt fra mig og skænk mig i Nåde din Lov!

Απομακρυνον απ εμου την οδον του ψευδους, και χαρισον μοι τον νομον σου.

Troskabs Vej har jeg valgt, dine Lovbud attrår jeg.

Την οδον της αληθειας εξελεξα προ οφθαλμων μου εθεσα τας κρισεις σου.

Jeg hænger ved dine Vidnesbyrd, lad mig ikke beskæmmes, HERRE!

Προσεκολληθην εις τα μαρτυρια σου Κυριε, μη με καταισχυνης.

Jeg vil løbe dine Buds Vej, thi du giver mit Hjerte at ånde frit.

Την οδον των προσταγματων σου θελω τρεχει, οταν πλατυνης την καρδιαν μου.

Lær mig, HERRE, dine Vedtægters Vej, så jeg agter derpå til Enden.

Ε. Διδαξον με, Κυριε, την οδον των διαταγματων σου, και θελω φυλαττει αυτην μεχρι τελους.

Giv mig Kløgt, så jeg agter på din Lov og holder den af hele mit Hjerte.

Συνετισον με, και θελω φυλαττει τον νομον σου ναι, θελω φυλαττει αυτον εν ολη καρδια.

Før mig ad dine Buds Sti, thi jeg har Lyst til dem.

Οδηγησον με εις την οδον των προσταγματων σου διοτι ευφραινομαι εις αυτην.

Bøj mit Hjerte til dine Vidnesbyrd og ej til uredelig Vinding.

Κλινον την καρδιαν μου εις τα μαρτυρια σου και μη εις πλεονεξιαν.

Vend mine Øjne bort fra Tant, hold mig i Live ved dit Ord!

Αποστρεψον τους οφθαλμους μου απο του να βλεπωσι ματαιοτητα ζωοποιησον με εν τη οδω σου.

Stadfæst for din Tjener dit Ord, så jeg lærer at frygte dig.

Εκτελεσον τον λογον σου προς τον δουλον σου, οστις ειναι δεδομενος εις τον φοβον σου.

Hold borte fra mig den Skændsel, jeg frygter, thi dine Lovbud er gode.

Αφαιρεσον το ονειδος μου, το οποιον φοβουμαι διοτι αι κρισεις σου ειναι αγαθαι.

Se, dine Befalinger længes jeg efter, hold mig i Live ved din Retfærd!

Ιδου, επεθυμησα τας εντολας σου ζωοποιησον με δια της δικαιοσυνης σου.

Lad din Miskundhed komme over mig, HERRE, din Frelse efter dit Ord,

Βαου. Και ας ελθη επ εμε το ελεος σου, Κυριε, και η σωτηρια σου κατα τον λογον σου.

så jeg har Svar til dem, der spotter mig, thi jeg stoler på dit Ord.

Τοτε θελω αποκριθη προς τον ονειδιζοντα με διοτι ελπιζω επι τον λογον σου.

Tag ikke ganske Sandheds Ord fra min Mund, thi jeg bier på dine Lovbud.

Και μη αφαιρεσης ολοτελως απο του στοματος μου τον λογον της αληθειας διοτι ηλπισα επι τας κρισεις σου.

Jeg vil stadig holde din Lov, ja evigt og altid;

Και θελω φυλαττει τον νομον σου διαπαντος, εις τον αιωνα του αιωνος.

jeg vil vandre i åbent Land, thi dine Befalinger ligger mig på Sinde.

Και θελω περιπατει εν ευρυχωρια διοτι εξεζητησα τας εντολας σου.

Jeg vil tale om dine Vidnesbyrd for Konger uden at blues;

Και θελω ομιλει περι των μαρτυριων σου εμπροσθεν βασιλεων, και δεν θελω αισχυνθη.

jeg vil fryde mig over dine Bud, som jeg højlige elsker;

Και θελω εντρυφα εις τα προσταγματα σου, τα οποια ηγαπησα.

jeg vil udrække Hænderne mod dine Bud og grunde på dine Vedtægter.

Και θελω υψονει τας χειρας μου προς τα προσταγματα σου, τα οποια ηγαπησα και θελω μελετα εις τα διαταγματα σου.

Kom Ordet til din Tjener i Hu, fordi du har ladet mig håbe.

Ζαιν. Ενθυμηθητι τον λογον τον προς τον δουλον σου, εις τον οποιον με επηλπισας.

Det er min Trøst i Nød, at dit Ord har holdt mig i Live.

Αυτη ειναι η παρηγορια μου εν τη θλιψει μου, οτι ο λογος σου με εζωοποιησεν.

De frække hånede mig såre, dog veg jeg ej fra din Lov.

Οι υπερηφανοι με εχλευαζον σφοδρα αλλ εγω απο του νομου σου δεν εξεκλινα.

Dine Lovbud fra fordum, HERRE, kom jeg i Hu og fandt Trøst.

Ενεθυμηθην τας απ αιωνος κρισεις σου, Κυριε, και παρηγορηθην.

Harme greb mig over de gudløse, dem, der slipper din Lov.

Φρικη με κατελαβεν εξ αιτιας των ασεβων, των εγκαταλειποντων τον νομον σου.

Dine vedtægter blev mig til Sange i min Udlændigheds Hus.

Τα διαταγματα σου υπηρξαν εις εμε ψαλμωδιαι εν τω οικω της παροικιας μου.

Om Natten kom jeg dit Navn i Hu, HERRE, jeg holdt din Lov.

Ενεθυμηθην εν νυκτι το ονομα σου, Κυριε και εφυλαξα τον νομον σου.

Det blev min lykkelige Lod: at agte på dine Befalinger.

Τουτο εγεινεν εις εμε, διοτι εφυλαξα τας εντολας σου.

Min Del er HERREN, jeg satte mig for at holde dine Ord.

Χεθ. συ, Κυριε, μερις μου εισαι ειπα να φυλαξω τους λογους σου.

Jeg bønfaldt dig af hele mit Hjerte, vær mig nådig efter dit Ord!

Παρεκαλεσα το προσωπον σου εν ολη καρδια ελεησον με κατα τον λογον σου.

Jeg overtænkte mine Veje og styred min Fod tilbage til dine Vidnesbyrd.

Διελογισθην τας οδους μου και εστρεψα τους ποδας μου εις τα μαρτυρια σου.

Jeg hasted og tøved ikke med at holde dine Bud.

Εσπευσα και δεν εβραδυνα να φυλαξω τα προσταγματα σου.

De gudløses Snarer omgav mig, men jeg glemte ikke din Lov.

Στιφη ασεβων με περιεκυκλωσαν αλλ εγω δεν ελησμονησα τον νομον σου.

Jeg, står op ved Midnat og takker dig for dine retfærdige Lovbud.

Το μεσονυκτιον εγειρομαι δια να σε δοξολογω δια τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.

Jeg er Fælle med alle, der frygter dig og holder dine Befalinger.

Εγω ειμαι μετοχος παντων των φοβουμενων σε και φυλαττοντων τας εντολας σου.

Jorden er fuld af din Miskundhed, HERRE, lær mig dine Vedtægter!

Η γη, Κυριε, ειναι πληρης του ελεους σου διδαξον με τα διαταγματα σου.

Du gjorde vel mod din Tjener, HERRE, efter dit Ord.

Τεθ. Συ, Κυριε, ευηργετησας τον δουλον σου κατα τον λογον σου.

Giv mig Forstand og indsigt, thi jeg tror på dine Bud.

Διδαξον με φρονησιν και γνωσιν διοτι επιστευσα εις τα προσταγματα σου.

For jeg blev ydmyget, for jeg vild, nu holder jeg dit Ord.

Πριν ταλαιπωρηθω, εγω επλανωμην αλλα τωρα εφυλαξα τον λογον σου.

God er du og gør godt, lær mig dine Vedtægter!

Συ εισαι αγαθος και αγαθοποιος διδαξον με τα διαταγματα σου.

De frække tilsøler mig med Løgn, men på dine Bud tager jeg hjerteligt Vare.

Οι υπερηφανοι επλεξαν κατ εμου ψευδος αλλ εγω εν ολη καρδια θελω φυλαττει τας εντολας σου.

Deres Hjerte er dorskt som Fedt, jeg har min Lyst i din Lov.

Η καρδια αυτων επηξεν ως παχος αλλ εγω εντρυφω εις τον νομον σου.

Det var godt, at jeg blev ydmyget, så jeg kunde lære dine Vedtægter.

Καλον εγεινεν εις εμε οτι εταλαιπωρηθην, δια να μαθω τα διαταγματα σου.

Din Munds Lov er mig mere værd end Guld og Sølv i Dynger.

Ο νομος του στοματος σου ειναι καλητερος εις εμε, υπερ χιλιαδας χρυσιου και αργυριου.

Dine Hænder skabte og dannede mig, giv mig Indsigt; så jeg kan lære dine Bud!

Ιωδ. Αι χειρες σου με εκαμαν και με επλασαν συνετισον με, και θελω μαθει τα προσταγματα σου.

De, der frygter dig, ser mig og glædes, thi jeg bier på dit Ord.

Οι φοβουμενοι σε θελουσι με ιδει και ευφρανθη, διοτι ηλπισα επι τον λογον σου.

HERRE, jeg ved, at dine Bud er retfærdige, i Trofasthed har du ydmyget mig.

Γνωριζω, Κυριε, οτι αι κρισεις σου ειναι δικαιοσυνη, και οτι πιστως με εταλαιπωρησας.

Lad din Miskundhed være min Trøst efter dit Ord til din Tjener!

Ας με παρηγορηση, δεομαι, το ελεος σου, κατα τον λογον σου τον προς τον δουλον σου.

Din Barmhjertighed finde mig, at jeg må leve, thi din Lov er min Lyst.

Ας ελθωσιν επ εμε οι οικτιρμοι σου, δια να ζω διοτι ο νομος σου ειναι η τρυφη μου.

Lad de frække beskæmmes, thi de gør mig skammelig Uret, jeg grunder på dine Befalinger.

Ας αισχυνθωσιν οι υπερηφανοι, διοτι ζητουσιν αδικως να με ανατρεψωσιν αλλ εγω θελω μελετα εις τας εντολας σου.

Lad dem, der frygter dig, vende sig til mig, de, der kender dine Vidnesbyrd.

Ας επιστρεψωσιν εις εμε οι φοβουμενοι σε, και οι γνωριζοντες τα μαρτυρια σου

Lad mit Hjerte være fuldkomment i dine Vedtægter, at jeg ikke skal blive til Skamme.

Ας ηναι η καρδια μου αμωμος εις τα διαταγματα σου, δια να μη αισχυνθω.

Efter din Frelse længes min Sjæl, jeg bier på dit Ord.

Καφ. Λιποθυμει η ψυχη μου δια την σωτηριαν σου επι τον λογον σου ελπιζω.

Mine Øjne længes efter dit Ord og siger: "Hvornår mon du trøster mig?"

Οι οφθαλμοι μου απεκαμον δια τον λογον σου, λεγοντες, Ποτε θελεις με παρηγορησει;

Thi jeg er som en Lædersæk i Røg, men dine Vedtægter glemte jeg ikke.

Διοτι εγεινα ως ασκος εν τω καπνω αλλα τα διαταγματα σου δεν ελησμονησα.

Hvor langt er vel din Tjeners Liv? Når vil du dømme dem, der forfølger mig?

Ποσαι ειναι αι ημεραι του δουλου σου; ποτε θελεις καμει κρισιν εναντιον των καταδιωκοντων με;

De frække grov mig Grave, de, som ej følger din Lov.

Οι υπερηφανοι, οι εναντιοι του νομου σου, εσκαψαν εις εμε λακκους.

Alle dine Bud er trofaste, med Løgn forfølger man mig, o hjælp mig!

Παντα τα προσταγματα σου ειναι αληθεια αδικως με κατατρεχουσι βοηθησον μοι.

De har næsten tilintetgjort mig på Jorden, men dine Befalinger slipper jeg ikke.

Παρ ολιγον με κατεστρεψαν εις την γην αλλ εγω δεν εγκατελιπον τας εντολας σου.

Hold mig i Live efter din Miskundhed, at jeg kan holde din Munds Vidnesbyrd.

Ζωοποιησον με κατα το ελεος σου και θελω φυλαξει τα μαρτυρια του στοματος σου.

HERRE, dit Ord er evigt, står fast i Himlen.

Λαμεδ. Εις τον αιωνα, Κυριε, διαμενει ο λογος σου εν τω ουρανω

Din Trofasthed varer fra Slægt til Slægt, du grundfæsted Jorden, og den står fast.

η αληθεια σου εις γενεαν και γενεαν εθεμελιωσας την γην, και διαμενει.

Dine Lovbud står fast, de holder dine Tjenere oppe.

Κατα τας διαταξεις σου διαμενουσιν εως της σημερον, διοτι τα συμπαντα ειναι δουλοι σου.

Havde din Lov ej været min Lyst, da var jeg omkommet i min Elende.

Εαν ο νομος σου δεν ητο η τρυφη μου, τοτε ηθελον χαθη εν τη θλιψει μου.

Aldrig i Evighed glemmer jeg dine Befalinger, thi ved dem holdt du mig i Live.

Εις τον αιωνα δεν θελω λησμονησει τας εντολας σου, διοτι εν αυταις με εζωοποιησας.

Din er jeg, frels mig, thi dine Befalinger ligger mig på Sinde.

Σος ειμαι εγω σωσον με διοτι τας εντολας σου εξεζητησα.

De gudløse lurer på at lægge mig øde, dine Vidnesbyrd mærker jeg mig.

Οι ασεβεις με περιεμενον δια να με αφανισωσιν αλλ εγω θελω προσεχει εις τα μαρτυρια σου.

For alting så jeg en Grænse, men såre vidt rækker dit Bud.

Εις πασαν τελειοτητα ειδον οριον αλλ ο νομος σου ειναι πλατυς σφοδρα.

Hvor elsker jeg dog din Lov! Hele Dagen grunder jeg på den.

Μεμ. Ποσον αγαπω τον νομον σου ολην την ημεραν ειναι μελετη μου.

Dit Bud har gjort mig visere end mine Fjender, thi det er for stedse mit.

Δια των προσταγματων σου με εκαμες σοφωτερον των εχθρων μου, διοτι ειναι παντοτε μετ εμου.

Jeg er klogere end alle mine Lærere, thi jeg grunder på dine Vidnesbyrd.

Ειμαι συνετωτερος παντων των διδασκοντων με διοτι τα μαρτυρια σου ειναι μελετη μου.

Jeg har mere Forstand end de gamle; jeg agter på dine Bud.

Ειμαι συνετωτερος των γεροντων διοτι εφυλαξα τας εντολας σου.

Jeg holder min Fod fra hver Vej, som er ond, at jeg kan holde dit Ord.

Απο πασης οδου πονηρας εκωλυσα τους ποδας μου, δια να φυλαξω τον λογον σου.

Fra dine Lovbud veg jeg ikke, thi du underviste mig.

Απο των κρισεων σου δεν εξεκλινα διοτι συ με εδιδαξας.

Hvor sødt er dit Ord for min Gane, sødere end Honning for min Mund.

Ποσον γλυκεις ειναι οι λογοι σου εις τον ουρανισκον μου ειναι υπερ μελι εις το στομα μου.

Ved dine Befalinger fik jeg Forstand, så jeg hader al Løgnens Vej.

Εκ των εντολων σου εγεινα συνετος δια τουτο εμισησα πασαν οδον ψευδους.

Dit Ord er en Lygte for min Fod, et Lys på min Sti.

Νουν. Λυχνος εις τους ποδας μου ειναι ο λογος σου και φως εις τας τριβους μου.

Jeg svor en Ed og holdt den: at følge dine retfærdige Lovbud.

Ωμοσα και θελω εμμενει να φυλαττω τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.

Jeg er såre ydmyget, HERRE, hold mig i Live efter dit Ord!

Εταλαιπωρηθην σφοδρα Κυριε, ζωοποιησον με κατα τον λογον σου.

Lad min Munds frivillige Ofre behage dig, HERRE, og lær mig dine Lovbud!

Προσδεξαι, δεομαι, τας προαιρετικας προσφορας του στοματος μου, Κυριε και διδαξον με τας κρισεις σου.

Altid går jeg med Livet i Hænderne, men jeg glemte ikke din Lov.

Η ψυχη μου ειναι παντοτε εν κινδυνω τον νομον σου ομως δεν ελησμονησα.

De gudløse lægger Snarer for mig, men fra dine Befalinger for jeg ej vild.

Οι ασεβεις εστησαν εις εμε παγιδα αλλ εγω απο των εντολων σου δεν εξεκλινα.

Dine Vidnesbyrd fik jeg til evigt Eje, thi de er mit Hjertes Glæde.

Τα μαρτυρια σου εκληρονομησα εις τον αιωνα διοτι ταυτα ειναι η αγαλλιασις της καρδιας μου.

Jeg bøjed mit Hjerte til at holde dine Vedtægter for evigt til Enden.

Εκλινα την καρδιαν μου εις το να καμνω τα διαταγματα σου παντοτε μεχρι τελους.

Jeg hader tvesindet Mand, men jeg elsker din Lov.

Σαμεχ. Εμισησα τους διεστραμμενους στοχασμους τον δε νομον σου ηγαπησα.

Mit Skjul og mit Skjold er du, jeg bier på dit Ord.

Συ εισαι η σκεπη μου και η ασπις μου επι τον λογον σου ελπιζω.

Vig fra mig, I, som gør ondt, jeg vil holde min Guds Bud.

Απομακρυνθητε απ εμου οι πονηρευομενοι διοτι θελω φυλαττει τα προσταγματα του Θεου μου.

Støt mig efter dit Ord, at jeg må leve, lad mig ikke beskæmmes i mit Håb!

Υποστηριζε με κατα τον λογον σου και θελω ζη και μη με καταισχυνης εις την ελπιδα μου.

Hold mig oppe, at jeg må frelses og altid have min Lyst i dine Vedtægter!

Υποστηριζε με και θελω σωθη και θελω προσεχει διαπαντος εις τα διαταγματα σου.

Du forkaster alle, der farer vild fra dine Vedtægter, thi de higer efter Løgn.

Συ κατεπατησας παντας τους εκκλινοντας απο των διαταγματων σου διοτι ματαια ειναι η δολιοτης αυτων.

For Slagger regner du alle Jordens gudløse, derfor elsker jeg dine Vidnesbyrd.

Αποσκυβαλιζεις παντας τους πονηρους της γης δια τουτο ηγαπησα τα μαρτυρια σου.

Af Rædsel for dig gyser mit Kød, og jeg frygter for dine Lovbud.

Εφριξεν η σαρξ μου απο του φοβου σου, και απο των κρισεων σου εφοβηθην.

Ret og Skel har jeg gjort, giv mig ikke hen til dem, der trænger mig!

Νγαιν. Εκαμα κρισιν και δικαιοσυνην μη με παραδωσης εις τους αδικουντας με.

Gå i Borgen for din Tjener, lad ikke de frække trænge mig!

Γενου εγγυητης του δουλου σου εις καλον ας μη με καταθλιψωσιν οι υπερηφανοι.

Mine Øjne vansmægter efter din Frelse og efter dit Retfærds Ord.

Οι οφθαλμοι μου απεκαμον δια την σωτηριαν σου και δια τον λογον της δικαιοσυνης σου.

Gør med din Tjener efter din Miskundhed og lær mig dine Vedtægter!

Καμε μετα του δουλου σου κατα το ελεος σου και διδαξον με τα διαταγματα σου.

Jeg er din Tjener, giv mig Indsigt, at jeg må kende dine Vidnesbyrd!

Δουλος σου ειμαι εγω συνετισον με, και θελω γνωρισει τα μαρτυρια σου.

Det er Tid for HERREN at gribe ind, de har krænket din Lov.

Καιρος ειναι δια να ενεργηση ο Κυριος ηκυρωσαν τον νομον σου.

Derfor elsker jeg dine Bud fremfor Guld og Skatte.

Δια τουτο ηγαπησα τα προσταγματα σου υπερ χρυσιον, και υπερ χρυσιον καθαρον.

Derfor følger jeg oprigtigt alle dine Befalinger og hader hver Løgnens Sti.

Δια τουτο εγνωρισα ορθας πασας τας εντολας σου περι παντος πραγματος και εμισησα πασαν οδον ψευδους.

Underfulde er dine Vidnesbyrd, derfor agted min Sjæl på dem.

Πε. Θαυμαστα ειναι τα μαρτυρια σου δια τουτο εφυλαξεν αυτα η ψυχη μου.

Tydes dine Ord, så bringer de Lys, de giver enfoldige Indsigt.

Η φανερωσις των λογων σου φωτιζει συνετιζει τους απλους.

Jeg åbned begærligt min Mund, thi min Attrå stod til dine Bud.

Ηνοιξα το στομα μου και ανεστεναξα διοτι επεθυμησα τα προσταγματα σου.

Vend dig til mig og vær mig nådig, som Ret er for dem, der elsker dit Navn!

Επιβλεψον επ εμε και ελεησον με, καθως συνειθιζεις προς τους αγαπωντας το ονομα σου.

Lad ved dit Ord mine Skridt blive faste og ingen Uret få Magten over mig!

Στερεωσον τα βηματα μου εις τον λογον σου και ας μη με κατακυριευση μηδεμια ανομια.

Udløs mig fra Menneskers Vold, at jeg må holde dine Befalinger!

Λυτρωσον με απο καταδυναστειας ανθρωπων, και θελω φυλαττει τας εντολας σου.

Lad dit Ansigt lyse over din Tjener og lær mig dine Vedtægter!

Επιφανον το προσωπον σου επι τον δουλον σου, και διδαξον με τα διαταγματα σου.

Vand i Strømme græder mine Øjne, fordi man ej holder din Lov.

Ρυακας υδατων κατεβιβασαν οι οφθαλμοι μου, επειδη δεν φυλαττουσι τον νομον σου.

Du er retfærdig, HERRE, og retvise er dine Lovbud.

Τσαδε. Δικαιος εισαι, Κυριε, και ευθειαι αι κρισεις σου.

Du slog dine Vidnesbyrd fast ved Retfærd og Troskab så såre.

Τα μαρτυρια σου, τα οποια διεταξας, ειναι δικαιοσυνη και υπερτατη αληθεια.

Min Nidkærhed har fortæret mig, thi mine Fjender har glemt dine Ord.

Ο ζηλος μου με κατεφαγε, διοτι ελησμονησαν τους λογους σου οι εχθροι μου.

Dit Ord er fuldkommen rent, din Tjener elsker det.

Ο λογος σου ειναι κεκαθαρισμενος σφοδρα δια τουτο ο δουλος σου αγαπα αυτον.

Ringe og ussel er jeg, men dine Befalinger glemte jeg ikke.

Μικρος ειμαι και εξουδενωμενος δεν ελησμονησα ομως τας εντολας σου.

Din Retfærd er Ret for evigt, din Lov er Sandhed.

Η δικαιοσυνη σου ειναι δικαιοσυνη εις τον αιωνα, και ο νομος σου αληθεια.

Trængsel og Angst har ramt mig, men dine Bud er min Lyst.

Θλιψεις και στενοχωριαι με ευρηκαν τα προσταγματα σου ομως ειναι η χαρα μου.

Dine Vidnesbyrd er Ret for evigt, giv mig indsigt, at jeg må leve!

Τα μαρτυρια σου ειναι δικαιοσυνη εις τον αιωνα Συνετισον με και θελω ζησει.

Jeg råber af hele mit Hjerte, svar mig, HERRE, jeg agter på dine Vedtægter.

Κοφ. Εκραξα εν ολη καρδια ακουσον μου, Κυριε, και θελω φυλαξει τα διαταγματα σου.

Jeg råber til dig, o frels mig, at jeg kan holde dine Vidnesbyrd!

Εκραξα προς σε σωσον με, και θελω φυλαξει τα μαρτυρια σου.

Årle råber jeg til dig om Hjælp, og bier på dine Ord.

Προελαβον την αυγην και εκραξα ηλπισα επι τον λογον σου.

Før Nattevagtstimerne våger mine Øjne for at grunde på dit Ord.

Οι οφθαλμοι μου προλαμβανουσι τας νυκτοφυλακας, δια να μελετω εις τον λογον σου.

Hør mig efter din Miskundhed, HERRE, hold mig i Live efter dit Lovbud!

Ακουσον της φωνης μου κατα το ελεος σου ζωοποιησον με, Κυριε, κατα την κρισιν σου.

De, der skændigt forfølger mig, er mig nær, men de er langt fra din Lov.

Επλησιασαν οι ακολουθουντες την πονηριαν εξεκλιναν απο του νομου σου.

Nær er du, o HERRE, og alle dine Bud er Sandhed.

Συ, Κυριε, εισαι πλησιον, και παντα τα προσταγματα σου ειναι αληθεια.

For længst vandt jeg Indsigt af dine Vidnesbyrd, thi du har grundfæstet dem for evigt.

Προ πολλου εγνωρισα εκ των μαρτυριων σου, οτι εις τον αιωνα εθεμελιωσας αυτα.

Se min Elende og fri mig, thi jeg glemte ikke din Lov.

Ρες. Ιδε την θλιψιν μου και ελευθερωσον με διοτι δεν ελησμονησα τον νομον σου.

Før min Sag og udløs mig, hold mig i Live efter dit Ord!

Δικασον την δικην μου και λυτρωσον με ζωοποιησον με κατα τον λογον σου.

Frelsen er langt fra de gudløse, thi dine Vedtægter ligger dem ikke, på Sinde.

Μακραν απο ασεβων η σωτηρια διοτι δεν εκζητουσι τα διαταγματα σου.

Din Barmhjertighed er stor, o HERRE, hold mig i Live efter dine Lovbud!

Μεγαλοι οι οικτιρμοι σου, Κυριε ζωοποιησον με κατα τας κρισεις σου.

Mange forfølger mig og er mig fjendske, fra dine Vidnesbyrd veg jeg ikke.

Πολλοι ειναι οι καταδιωκοντες με και οι θλιβοντες με αλλ απο των μαρτυριων σου δεν εξεκλινα.

Jeg væmmes ved Synet af troløse, der ikke holder dit Ord.

Ειδον τους παραβατας και εταραχθην διοτι δεν εφυλαξαν τον λογον σου.

Se til mig, thi jeg elsker dine Befalinger, HERRE, hold mig i Live efter din Miskundhed!

Ιδε ποσον αγαπω τας εντολας σου Κυριε, ζωοποιησον με κατα το ελεος σου.

Summen af dit Ord er Sandhed, og alt dit retfærdige Lovbud varer evigt.

Το κεφαλαιον του λογου σου ειναι η αληθεια και εις τον αιωνα μενουσι πασαι αι κρισεις της δικαιοσυνης σου.

Fyrster forfulgte mig uden Grund, men mit Hjerte frygted dine Ord.

Σχιν. Αρχοντες με κατεδιωξαν αναιτιως αλλ η καρδια μου τρεμει απο του λογου σου.

Jeg glæder mig over dit Ord som en, der har gjort et vældigt Bytte.

Αγαλλομαι εις τον λογον σου, ως ο ευρισκων λαφυρα πολλα.

Jeg hader og afskyr Løgn, din Lov har jeg derimod kær.

Μισω και βδελυττομαι το ψευδος τον νομον σου αγαπω.

Jeg priser dig syv Gange daglig for dine retfærdige Lovbud.

Επτακις της ημερας σε αινω, δια τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.

Megen Fred har de, der elsker din Lov, og intet bliver til Anstød for dem.

Ειρηνην πολλην εχουσιν οι αγαπωντες τον νομον σου και εις αυτους δεν υπαρχει προσκομμα.

Jeg håber på din Frelse, HERRE, og jeg har holdt dine Bud.

Ηλπισα επι την σωτηριαν σου, Κυριε και επραξα τα προσταγματα σου.

Min Sjæl har holdt dine Vidnesbyrd, jeg har dem såre kære.

Εφυλαξεν η ψυχη μου τα μαρτυρια σου και ηγαπησα αυτα σφοδρα.

Jeg holder dine Befalinger og Vidnesbyrd, thi du kender alle mine Veje.

Εφυλαξα τας εντολας σου και τα μαρτυρια σου διοτι πασαι αι οδοι μου ειναι ενωπιον σου.

Lad min Klage nå frem for dit Åsyn, HERRE, giv mig Indsigt efter dit Ord!

Ταυ. Ας πλησιαση η κραυγη μου ενωπιον σου, Κυριε συνετισον με κατα τον λογον σου.

Lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, frels mig efter dit Ord!

Ας ελθη η δεησις μου ενωπιον σου λυτρωσον με κατα τον λογον σου.

Mine Læber skal synge din Pris, thi du lærer mig dine Vedtægter.

Τα χειλη μου θελουσι προφερει υμνον, οταν με διδαξης τα διαταγματα σου.

Min Tunge skal synge om dit Ord, thi alle dine Bud er Retfærd.

Η γλωσσα μου θελει λαλει τον λογον σου διοτι παντα τα προσταγματα σου ειναι δικαιοσυνη.

Lad din Hånd være mig til Hjælp, thi jeg valgte dine Befalinger.

Ας ηναι η χειρ σου εις βοηθειαν μου διοτι εξελεξα τας εντολας σου.

Jeg længes efter din Frelse, HERRE, og din Lov er min Lyst.

Επεθυμησα την σωτηριαν σου, Κυριε και ο νομος σου ειναι τρυφη μου.

Gid min Sjæl må leve, at den kan prise dig, og lad dine Lovbud være min Hjælp!

Ας ζηση η ψυχη μου και θελει σε αινει και αι κρισεις σου ας με βοηθωσι.

Farer jeg vild som det tabte Får, så opsøg din Tjener, thi jeg glemte ikke dine Bud.

Περιεπλανηθην ως προβατον απολωλος ζητησον τον δουλον σου διοτι δεν ελησμονησα τα προσταγματα σου.