Lamentations 3

Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.

Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.

Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.

Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.

Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.

Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.

Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.

Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.

Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.

Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.

Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;

Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.

Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.

Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.

Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.

Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.

At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.

At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.

Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.

Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.

Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.

Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.

Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.

Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.

Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.

Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.

Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.

Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.

Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.

Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.

Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.

Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.

Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.

Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.

Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,

Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.

Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?

Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?

Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?

Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.

Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.

Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.

Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.

Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.

Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.

Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.

Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.

Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.

Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.

Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.

Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.

Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.

Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.

Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.

Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.

Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.

Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.

Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.

Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.

Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.

Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,

Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.

Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.

Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.

Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.

Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.