Lamentations 3

Я той муж, який бачив біду від жезла Його гніву,
Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
Він провадив мене й допровадив до темряви, а не до світла...
Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
Лиш на мене все знову обертає руку Свою цілий день...
Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
Він виснажив тіло моє й мою шкіру, мої кості сторощив,
Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
обгородив Він мене, і мене оточив гіркотою та мукою,
Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
у темноті мене посадив, мов померлих давно...
W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
Обгородив Він мене і не вийду, тяжкими вчинив Він кайдани мої...
Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
І коли я кричу й голошу, затикає Він вуха Свої на молитву мою...
A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
Камінням обтесаним обгородив Він дороги мої, повикривлював стежки мої...
Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
Він для мене ведмедем чатуючим став, немов лев той у сховищі!
Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
Поплутав дороги мої та розшарпав мене, учинив Він мене опустошеним!
Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Натягнув Свого лука й поставив мене, наче ціль для стріли,
Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
пустив стріли до нирок моїх з Свого сагайдака...
Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
Для всього народу свого я став посміховиськом, глумливою піснею їхньою цілий день...
Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
Наситив мене гіркотою, мене напоїв полином...
Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
І стер мені зуби жорствою, до попелу кинув мене,
Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
і душа моя спокій згубила, забув я добро...
Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
І сказав я: Загублена сила моя, та моє сподівання на Господа...
I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
Згадай про біду мою й муку мою, про полин та отруту,
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
душа моя згадує безперестанку про це, і гнеться в мені...
Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
Оце я нагадую серцеві своєму, тому то я маю надію:
Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
Це милість Господня, що ми не погинули, бо не покінчилось Його милосердя,
Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
нове воно кожного ранку, велика бо вірність Твоя!
Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
Господь це мій уділ, говорить душа моя, тому я надію на Нього складаю!
Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
Господь добрий для тих, хто надію на Нього кладе, для душі, що шукає Його!
Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
Добре, коли людина в мовчанні надію кладе на спасіння Господнє.
Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
Добре для мужа, як носить ярмо в своїй молодості,
Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
нехай він самітно сидить і мовчить, як поклав Він на нього його;
Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
хай закриє він порохом уста свої, може є ще надія;
Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
хай щоку тому підставляє, хто його б'є, своєю ганьбою насичується...
Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
Бо Господь не навіки ж покине!
Bo Pan na wieki nie odrzuca;
Бо хоч Він і засмутить кого, проте змилується за Своєю великою милістю,
Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
бо не мучить Він з серця Свого, і не засмучує людських синів.
Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
Щоб топтати під своїми ногами всіх в'язнів землі,
Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
щоб перед обличчям Всевишнього право людини зігнути,
Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
щоб гнобити людину у справі судовій його, оцього не має на оці Господь!
Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
Хто то скаже і станеться це, як Господь того не наказав?
Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
Хіба не виходить усе з уст Всевишнього, зле та добре?
Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
Чого ж нарікає людина жива? Нехай скаржиться кожен на гріх свій.
Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
Пошукаймо доріг своїх та дослідімо, і вернімось до Господа!
Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
підіймімо своє серце та руки до Бога на небі!
Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
Спроневірились ми й неслухняними стали, тому не пробачив Ти нам,
Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
закрився Ти гнівом і гнав нас, убивав, не помилував,
Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
закрив Себе хмарою, щоб до Тебе молитва моя не дійшла...
Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
Сміттям та огидою нас Ти вчинив між народами,
Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
наші всі вороги пороззявляли на нас свого рота,
Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
страх та яма на нас поприходили, руїна й погибіль...
Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
Моє око спливає потоками водними через нещастя дочки мого люду...
Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Виливається око моє безупинно, нема бо перерви,
Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
аж поки не зглянеться та не побачить Господь із небес,
Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
моє око вчиняє журбу для моєї душі через дочок усіх мого міста...
Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
Ловлячи, ловлять мене, немов птаха, мої вороги безпричинно,
Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
життя моє в яму замкнули вони, і каміннями кинули в мене...
Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
Пливуть мені води на голову, я говорю: Вже погублений я!...
Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
Кликав я, Господи, Ймення Твоє із найглибшої ями,
Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
Ти чуєш мій голос, не заховуй же вуха Свого від зойку мого, від благання мого!
Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
Ти близький того дня, коли кличу Тебе, Ти говориш: Не бійся!
Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
За душу мою Ти змагався, о Господи, життя моє викупив Ти.
Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
Ти бачиш, о Господи, кривду мою, розсуди ж Ти мій суд!
Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
Усю їхню помсту Ти бачиш, всі задуми їхні на мене,
Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Ти чуєш, о Господи, їхні наруги, всі задуми їхні на мене,
Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
мову повстанців на мене та їхнє буркотіння на мене ввесь день...
Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
Побач їхнє сидіння та їхнє вставання, як завжди глумлива їхня пісня!
Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Заплати їм, о Господи, згідно з чином їхніх рук!
Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
Подай їм темноту на серце, прокляття Твоє нехай буде на них!
Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
Своїм гнівом жени їх, і вигуби їх з-під Господніх небес!
Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!