Lamentations 3

RAB’bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.

من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.

Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.

او مرا به اعماق تاریکی برده

Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.

و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.

Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.

گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.

مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده

Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.

و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.

Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.

دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.

Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.

برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.

راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.

Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.

او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.

Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.

مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.

Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.

کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.

Oklarını böbreklerime sapladı.

تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.

مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.

با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.

Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.

رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.

Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.

سعادت و سلامتی را از من گرفته است.

Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB’den umudum kesildi.”

گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»

Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!

وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.

Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.

همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.

Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:

امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،

RAB’bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;

زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.

Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.

آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.

“Benim payıma düşen RAB’dir” diyor canım, “Bu yüzden O’na umut bağlıyorum.”

خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.

RAB kendisini bekleyenler, O’nu arayan canlar için iyidir.

خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.

RAB’bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.

پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.

چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.

RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;

وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛

Umudunu kesmeden yere kapanmalı,

و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.

Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;

وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.

Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.

زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.

Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;

هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.

خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.

Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,

وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛

Yüceler Yücesi’nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,

هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛

Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.

و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.

Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?

هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.

İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi’nin ağzından çıkmıyor mu?

خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.

İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?

پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟

Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB’be dönelim.

بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.

Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı’ya açalım:

بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،

“Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.

و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.

Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.

«بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.

Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.

چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.

تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.

Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.

«تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.

Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”

با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.

Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.

به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.

Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,

«پیوسته اشک می‌ریزم

RAB göklerden bakıp görünceye dek.

تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.

Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.

وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.

Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.

«دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.

Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.

مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.

Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.

آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.

Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;

«خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.

Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.

فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.

Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.

وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'

Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.

«خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.

Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.

تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.

Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.

تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

«خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.

Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.

در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.

Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.

«خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.

İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.

آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند.

Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»