Lamentations 3

YO soy el hombre que ha visto aflicción en la vara de su enojo.

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

Guióme y llevóme en tinieblas, mas no en luz.

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

Ciertamente contra mí volvió y revolvió su mano todo el día.

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

Hizo envejecer mi carne y mi piel; quebrantó mis huesos.

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

Edificó contra mí, y cercóme de tósigo y de trabajo.

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

Asentóme en oscuridades, como los ya muertos de mucho tiempo.

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

Cercóme por todos lados, y no puedo salir; agravó mis grillos.

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

Aun cuando clamé y dí voces, cerro los oídos á mi oración.

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

Cercó mis caminos con piedra tajada, torció mis senderos.

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

Como oso que acecha fué para mí, como león en escondrijos.

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

Torció mis caminos, y depedazóme; tornóme asolado.

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

Su arco entesó, y púsome como blanco á la saeta.

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

Hizo entrar en mis riñones las saetas de su aljaba.

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

Fuí escarnio á todo mi pueblo, canción de ellos todos los días.

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

Hartóme de amarguras, embriagóme de ajenjos.

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

Quebróme los dientes con cascajo, cubrióme de ceniza.

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

Y mi alma se alejó de la paz, olvidéme del bien.

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

Y dije: Pereció mi fortaleza, y mi esperanza de JEHOVÁ.

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

Acuérdate de mi aflicción y de mi abatimiento, del ajenjo y de la hiel.

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

Tendrálo aún en memoria mi alma, porque en mí está humillada.

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

Esto reduciré á mi corazón, por lo cual esperaré.

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

Es por la misericordia de JEHOVÁ que no somos consumidos, porque nunca decayeron sus misericordias.

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

Nuevas son cada mañana; grande es tu fidelidad.

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

Mi parte es JEHOVÁ, dijo mi alma; por tanto en él esperaré.

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

Bueno es JEHOVÁ á los que en él esperan, al alma que le buscare.

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

Bueno es esperar callando en la salud de JEHOVÁ.

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

Bueno es al hombre, si llevare el yugo desde su mocedad.

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

Sentaráse solo, y callará, porque lo llevó sobre sí.

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

Pondrá su boca en el polvo, por si quizá hay esperanza.

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

Dará la mejilla al que le hiriere; hartaráse de afrenta.

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

Porque el Señor no desechará para siempre:

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

Antes si afligiere, también se compadecerá según la multitud de sus misericordias.

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

Porque no aflige ni congoja de su corazón á los hijos de los hombres.

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

Desmenuzar bajo de sus pies todos los encarcelados de la tierra,

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

Hacer apartar el derecho del hombre ante la presencia del Altísimo,

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

Trastornar al hombre en su causa, el Señor no lo sabe.

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

¿Quién será aquel que diga, que vino algo que el Señor no mandó?

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

¿De la boca del Altísimo no saldrá malo y bueno?

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

¿Por qué murmura el hombre viviente, el hombre en su pecado?

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

Escudriñemos nuestros caminos, y busquemos, y volvámonos á JEHOVÁ.

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

Levantemos nuestros corazones con las manos á Dios en los cielos.

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

Nosotros nos hemos rebelado, y fuimos desleales; tú no perdonaste.

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

Desplegaste la ira, y nos perseguiste; mataste, no perdonaste.

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

Te cubriste de nube, porque no pasase la oración nuestra.

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

Raedura y abominación nos tornaste en medio de los pueblos.

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

Todos nuestros enemigos abrieron sobre nosotros su boca.

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

Temor y lazo fué para nosotros, asolamiento y quebrantamiento.

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

Ríos de aguas echan mis ojos, por el quebrantamiento de la hija de mi pueblo.

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

Mis ojos destilan, y no cesan, porque no hay alivio,

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

Hasta que JEHOVÁ mire y vea desde los cielos.

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

Mis ojos contristaron mi alma, por todas las hijas de mi ciudad.

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

Mis enemigos me dieron caza como á ave, sin por qué.

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

Ataron mi vida en mazmorra, pusieron piedra sobre mí.

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

Aguas de avenida vinieron sobre mi cabeza; yo dije: Muerto soy.

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

Invoqué tu nombre, oh JEHOVÁ, desde la cárcel profunda.

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

Oíste mi voz; no escondas tu oído á mi clamor, para mi respiro

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

Acercástete el día que te invoqué: dijiste: No temas.

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

Abogaste, Señor, la causa de mi alma; redimiste mi vida.

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

Tú has visto, oh JEHOVÁ, mi agravio; defiende mi causa.

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

Tú has visto toda su venganza; todos sus pensamientos contra mí.

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

Tú has oído el oprobio de ellos, oh JEHOVÁ, todas sus maquinaciones contra mí;

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

Los dichos de los que contra mí se levantaron, y su designio contra mí todo el día.

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

Su sentarse, y su levantarse mira: yo soy su canción.

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

Dales el pago, oh JEHOVÁ, según la obra de sus manos.

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

Dales ansia de corazón, tu maldición á ellos.

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

Persíguelos en tu furor, y quebrántalos de debajo de los cielos, oh JEHOVÁ.

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.