Lamentations 3

Eu sînt omul care a văzut suferinţa supt nuiaua urgiei Lui.

من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.

El m'a dus, m'a mînat în întunerec, şi nu în lumină.

او مرا به اعماق تاریکی برده

Numai împotriva mea îşi întinde şi îşi întoarce mîna, toată ziua.

و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.

Mi -a prăpădit carnea şi pielea, şi mi -a zdrobit oasele.

گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

A făcut zid împrejurul meu, şi m'a înconjurat cu otravă şi durere.

مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده

Mă aşează în întunerec, ca pe cei morţi pentru totdeauna.

و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.

M'a înconjurat cu un zid, ca să nu ies; m'a pus în lanţuri grele.

دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.

Să tot strig şi să tot cer ajutor, căci El tot nu-mi primeşte rugăciunea.

برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

Mi -a astupat calea cu pietre cioplite, şi mi -a strîmbat cărările.

راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.

Mă pîndeşte ca un urs şi ca un leu într'un loc ascuns.

او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.

Mi -a abătut căile, şi apoi s'a aruncat pe mine, şi m'a pustiit.

مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.

Şi -a încordat arcul, şi m'a pus ţintă săgeţii Lui.

کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.

În rărunchi mi -a înfipt săgeţile din tolba Lui.

تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Am ajuns de rîsul poporului meu, şi toată ziua sînt pus în cîntece de batjocură de ei.

مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

M'a săturat de amărăciune, m'a îmbătat cu pelin.

با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.

Mi -a sfărîmat dinţii cu pietre, m'a acoperit cu cenuşă.

رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.

Mi-ai luat pacea, şi nu mai cunosc fericirea.

سعادت و سلامتی را از من گرفته است.

Şi am zis: ,,S'a dus puterea mea de viaţă, şi nu mai am nici o nădejde în Domnul.``

گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»

,,Gîndeşte-Te la necazul şi suferinţa mea, la pelin şi la otravă!``

وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.

Cînd îşi aduce aminte sufletul meu de ele, este mîhnit în mine.

همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.

Iată ce mai gîndesc în inima mea, şi iată ce mă face să mai trag nădejde:

امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،

Bunătăţile Domnului nu s'au sfîrşit, îndurările Lui nu sînt la capăt,

زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.

ci se înoiesc în fiecare dimineaţă. Şi credincioşia Ta este atît de mare!

آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.

,,Domnul este partea mea de moştenire,`` zice sufletul meu; de aceea nădăjduiesc în El.

خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.

Domnul este bun cu cine nădăjduieşte în El, cu sufletul care -L caută.

خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.

Bine este să aştepţi în tăcere ajutorul Domnului.

پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Este bine pentru om să poarte un jug în tinereţa lui.

چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.

Să stea singur şi să tacă, pentrucă Domnul i l -a pus pe grumaz;

وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛

să-şi umple gura cu ţărînă, şi să nu-şi peardă nădejdea;

و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.

să dea obrazul celui ce -l loveşte, şi să se sature de ocări.

وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.

Căci Domnul nu leapădă pentru totdeauna.

زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.

Ci, cînd mîhneşte pe cineva, Se îndură iarăş de el, după îndurarea Lui cea mare:

هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

căci El nu necăjeşte cu plăcere, nici nu mîhneşte bucuros pe copiii oamenilor.

خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.

Cînd se calcă în picioarele toţi prinşii de război ai unei ţări,

وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛

cînd se calcă dreptatea omenească în faţa Celui Prea Înalt,

هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛

cînd este nedreptăţit un om în pricina lui, nu vede Domnul?

و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.

Cine a spus şi s'a întîmplat ceva fără porunca Domnului?

هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.

Nu iese din gura Celui Prea Înalt răul şi binele?

خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.

De ce să se plîngă omul cît trăieşte? Ficare să se plîngă mai bine de păcatele lui!

پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟

Să luăm seama la umbletele noastre, să le cercetăm, şi să ne întoarcem la Domnul.

بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.

Să ne înălţăm şi inimile cu mînile spre Dumnezeu din cer, zicînd:

بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،

,,Am păcătuit, am fost îndărătnici, şi nu ne-ai iertat!``

و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.

În mînia Ta, Te-ai ascuns, şi ne-ai urmărit, ai ucis fără milă.

«بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.

Te-ai învăluit într'un nor, ca să nu străbată la Tine rugăciunea noastră.

چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Ne-ai făcut de batjocură şi de ocară printre popoare.

تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.

Toţi vrăjmaşii noştri deschid gura împotriva noastră.

«تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.

De groază şi de groapă am avut parte, de prăpăd şi pustiire.

با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.

Şivoaie de apă îmi curg din ochi din pricina prăpădului fiicei poporului meu.

به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.

Mi se topeşte ochiul în lacrămi, necurmat şi fără răgaz,

«پیوسته اشک می‌ریزم

pînăce Domnul va privi din cer şi va vedea.

تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.

Mă doare ochiul de plîns pentru toate fiicele cetăţii mele.

وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.

Cei ce mă urăsc fără temei, m'au gonit ca pe o pasăre.

«دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.

Voiau să-mi nimicească viaţa într'o groapă, şi au aruncat cu pietre în mine.

مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.

Mi-au năvălit apele peste cap şi ziceam: ,,Sînt perdut!``

آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.

Dar am chemat Numele Tău, Doamne, din fundul gropii.

«خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.

Tu mi-ai auzit glasul: ,,Nu-Ţi astupa urechea la suspinurile şi strigătele mele.``

فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.

În ziua cînd Te-am chemat, Te-ai apropiat, şi ai zis: ,,Nu te teme!``

وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'

Doamne, Tu ai apărat pricina sufletului meu, mi-ai răscumpărat viaţa!

«خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.

Doamne, ai văzut apăsarea mea: fă-mi dreptate.

تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.

Ai văzut toate răzbunările lor, toate uneltirile lor împotriva mea.

تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.

Doamne, le-ai auzit ocările, toate uneltirile împotriva mea,

«خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.

cuvîntările protivnicilor mei, şi planurile pe cari le urzeau în fiecare zi împotriva mea.

دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.

Uită-Te cînd stau ei jos sau cînd se scoală. Eu sînt cîntecul lor de batjocură.

در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.

Răsplăteşte-le, Doamne, după faptele mînilor lor!

«خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.

Împetreşte-le inima, şi aruncă blestemul Tău împotriva lor!

آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند.

Urmăreşte -i, în mînia Ta, şi şterge -i de supt ceruri, Doamne!``

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»