Lamentations 3

Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
Я той муж, який бачив біду від жезла Його гніву,
Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
Він провадив мене й допровадив до темряви, а не до світла...
Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
Лиш на мене все знову обертає руку Свою цілий день...
Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
Він виснажив тіло моє й мою шкіру, мої кості сторощив,
Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
обгородив Він мене, і мене оточив гіркотою та мукою,
W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
у темноті мене посадив, мов померлих давно...
Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
Обгородив Він мене і не вийду, тяжкими вчинив Він кайдани мої...
A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
І коли я кричу й голошу, затикає Він вуха Свої на молитву мою...
Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
Камінням обтесаним обгородив Він дороги мої, повикривлював стежки мої...
Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
Він для мене ведмедем чатуючим став, немов лев той у сховищі!
Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
Поплутав дороги мої та розшарпав мене, учинив Він мене опустошеним!
Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
Натягнув Свого лука й поставив мене, наче ціль для стріли,
Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
пустив стріли до нирок моїх з Свого сагайдака...
Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
Для всього народу свого я став посміховиськом, глумливою піснею їхньою цілий день...
Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
Наситив мене гіркотою, мене напоїв полином...
Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
І стер мені зуби жорствою, до попелу кинув мене,
Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
і душа моя спокій згубила, забув я добро...
I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
І сказав я: Загублена сила моя, та моє сподівання на Господа...
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
Згадай про біду мою й муку мою, про полин та отруту,
Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
душа моя згадує безперестанку про це, і гнеться в мені...
Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
Оце я нагадую серцеві своєму, тому то я маю надію:
Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
Це милість Господня, що ми не погинули, бо не покінчилось Його милосердя,
Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
нове воно кожного ранку, велика бо вірність Твоя!
Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
Господь це мій уділ, говорить душа моя, тому я надію на Нього складаю!
Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
Господь добрий для тих, хто надію на Нього кладе, для душі, що шукає Його!
Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
Добре, коли людина в мовчанні надію кладе на спасіння Господнє.
Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
Добре для мужа, як носить ярмо в своїй молодості,
Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
нехай він самітно сидить і мовчить, як поклав Він на нього його;
Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
хай закриє він порохом уста свої, може є ще надія;
Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
хай щоку тому підставляє, хто його б'є, своєю ганьбою насичується...
Bo Pan na wieki nie odrzuca;
Бо Господь не навіки ж покине!
Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
Бо хоч Він і засмутить кого, проте змилується за Своєю великою милістю,
Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
бо не мучить Він з серця Свого, і не засмучує людських синів.
Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
Щоб топтати під своїми ногами всіх в'язнів землі,
Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
щоб перед обличчям Всевишнього право людини зігнути,
Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
щоб гнобити людину у справі судовій його, оцього не має на оці Господь!
Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
Хто то скаже і станеться це, як Господь того не наказав?
Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
Хіба не виходить усе з уст Всевишнього, зле та добре?
Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
Чого ж нарікає людина жива? Нехай скаржиться кожен на гріх свій.
Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
Пошукаймо доріг своїх та дослідімо, і вернімось до Господа!
Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
підіймімо своє серце та руки до Бога на небі!
Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
Спроневірились ми й неслухняними стали, тому не пробачив Ти нам,
Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
закрився Ти гнівом і гнав нас, убивав, не помилував,
Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
закрив Себе хмарою, щоб до Тебе молитва моя не дійшла...
Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
Сміттям та огидою нас Ти вчинив між народами,
Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
наші всі вороги пороззявляли на нас свого рота,
Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
страх та яма на нас поприходили, руїна й погибіль...
Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
Моє око спливає потоками водними через нещастя дочки мого люду...
Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
Виливається око моє безупинно, нема бо перерви,
Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
аж поки не зглянеться та не побачить Господь із небес,
Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
моє око вчиняє журбу для моєї душі через дочок усіх мого міста...
Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
Ловлячи, ловлять мене, немов птаха, мої вороги безпричинно,
Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
життя моє в яму замкнули вони, і каміннями кинули в мене...
Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
Пливуть мені води на голову, я говорю: Вже погублений я!...
Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
Кликав я, Господи, Ймення Твоє із найглибшої ями,
Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
Ти чуєш мій голос, не заховуй же вуха Свого від зойку мого, від благання мого!
Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
Ти близький того дня, коли кличу Тебе, Ти говориш: Не бійся!
Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
За душу мою Ти змагався, о Господи, життя моє викупив Ти.
Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
Ти бачиш, о Господи, кривду мою, розсуди ж Ти мій суд!
Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Усю їхню помсту Ти бачиш, всі задуми їхні на мене,
Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Ти чуєш, о Господи, їхні наруги, всі задуми їхні на мене,
Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
мову повстанців на мене та їхнє буркотіння на мене ввесь день...
Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
Побач їхнє сидіння та їхнє вставання, як завжди глумлива їхня пісня!
Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
Заплати їм, о Господи, згідно з чином їхніх рук!
Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
Подай їм темноту на серце, прокляття Твоє нехай буде на них!
Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
Своїм гнівом жени їх, і вигуби їх з-під Господніх небес!