Lamentations 3

Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.

Ko ahau te tangata kua kite i te pouri, he mea na te rakau o tona riri.

Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;

I arahina e ia, i meinga kia haere i te pouri, kahore i te marama.

Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.

He pono kua tahuri mai ia ki ahau, kua anga mai tona ringa ki ahau, a pau noa te ra.

Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.

Kua meinga nei e ia oku kikokiko me toku kiri kia rite ki o te koroheke, mangungu kau i a ia oku wheua.

Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;

Kua hanga e ia he patu moku; karapotia ana ahau ki te wai kawa, ki te raruraru.

W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.

Kua meinga ahau e ia kia noho ki nga wahi pouri, kia pera me te hunga kua mate noa ake.

Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;

Kua oti ahau te taiepa mai e ia, te puta atu ahau; kua meinga e ia toku mekameka kia taimaha.

A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.

Ae ra, i ahau e karanga ana, e hamama ana kia awhinatia, ka araia mai e ia taku inoi.

Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.

Kua oti ano oku ara te taiepa mai e ia ki te kohatu tarai, whakakopikopikoa ake e ia oku ara.

Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.

Ko tona rite ki ahau kei te pea e whanga ana, kei te raiona i nga wahi ngaro.

Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.

Whakangaua ketia ana e ia oku ara, haehaea putia iho ahau; meinga ana ahau e ia kia noho kau noa iho.

Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.

Kua whakapikoa e ia tana kopere, a whakaturia ake ahau e ia hei koperenga pere.

Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.

Kua meinga e ia nga pere o tana papa pere kia ngoto ki oku whatumanawa.

Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.

Kua waiho ahau hei katanga ma toku iwi katoa; hei waiata ma ratou a pau noa te ra.

Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.

Kua whakakiia ahau e ia ki nga mea kawa, whakainumia rawatia ana ahau e ia ki te taru kawa.

Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.

Kua whatiwhatiia ano hoki e ia oku niho ki te kirikiri, hipokina ana ahau e ia ki te pungarehu.

Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.

Kua nekehia atu e koe toku wairua kei tata ki te rangimarie; i wareware ahau ki te pai.

I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.

Ki tonu ake ahau, kua pirau toku kaha, kahore he tumanakohanga maku ki a Ihowa.

Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.

Mahara ki toku ngakau mamae, ki toku pouri, ki te taru kawa, ki te wai kawa.

Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.

Maharahara tonu toku wairua ki a ratou, piko tonu iho i roto i ahau.

Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.

E whakahokia ake ana tenei e ahau ki toku ngakau, koia i tumanako ai ahau.

Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.

He mahi tohu na Ihowa te poto ai tatou, he kore no ana mahi aroha e mutu.

Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.

E hou tonu ana ratou i tenei ata, i tenei ata; he nui tou pono.

Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.

Ko Ihowa te wahi moku, e ai ta toku wairua; no reira ka tumanako ahau ki a ia.

Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.

He pai a Ihowa ki te hunga e tumanako ana ki a ia, ki te wairua e rapu ana i a ia.

Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.

He pai ano kia tumanako te tangata, kia tatari marie hoki ki ta Ihowa whakaora.

Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;

He pai ano mo te tangata kia amohia e ia te ioka i tona tamarikitanga.

Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;

Me noho ia, tona kotahi, me whakarongo puku hoki, no te mea nana i uta ki a ia.

Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;

Me tuku e ia tona mangai ki te puehu; mehemea pea tera he tumanakohanga.

Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.

Me hoatu e ia tona paparinga ki te tangata e papaki ana i a ia: kia ki tonu ia i te tawai.

Bo Pan na wieki nie odrzuca;

E kore hoki e mau tonu ta Ihowa panga:

Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.

Ahakoa whakapouri ia, ka aroha ano ia, ka rite ki te nui o tana mahi tohu.

Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.

Kahore hoki ona ngakau whiu, whakapouri ranei, i nga tama a te tangata.

Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;

Ko te kuru i nga herehere katoa o te whenua ki raro i ona waewae;

Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;

Ko te whakapeau ke i te tika o te tangata ina whakawakia i te aroaro o te Runga Rawa;

Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.

Ko te whakariro ke i ta te tangata ina totohe, e kore tena e whakapaingia e te Ariki.

Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?

Ko wai tenei hei ki mai, a ka oti, i te mea kihai i whakahaua e te Ariki?

Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?

He teka ianei e puta mai ana te kino me te pai i roto i te mangai o te Runga Rawa?

Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.

He aha te tangata ora i amuamu ai, te tangata ina whiua mo ona hara?

Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;

E rapu tatou, e kimi i o tatou ara, a ka tahuri ano ki a Ihowa.

Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.

Kia ara atu o tatou ngakau me o tatou ringa ki te Atua i te rangi.

Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.

I he matou, i whakakeke; kihai ano koe i muru i to matou he.

Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.

Kua hipokina nei e koe ki te riri, tukinotia ana matou e koe: tukitukia ana e koe, kihai ano i tohungia e koe.

Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.

Hipokina ana e koe he kapua ki a koe, kei puta atu ta matou inoi.

Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.

Kua meinga matou e koe hei paru tahinga, hei mea akiri i waenga i nga iwi.

Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.

Kua hamama mai nga mangai o o matou hoariri katoa ki a matou.

Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.

Ko te wehi, ko te rua, kua tae mai kei a matou, te whakamoti me te wawahi.

Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.

Kei te tarere nei nga awa wai i toku kanohi, mo te wawahanga o te tamahine a toku iwi.

Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,

Maturuturu ana te wai i toku kanohi, kahore hoki e mutu, te ai he pariratanga,

Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.

Kia titiro mai ra ano a Ihowa, kia kite mai ra ano ia i runga i te rangi.

Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.

E meatia iho ana toku ngakau e toku kanohi, mo nga tamahine katoa o toku pa.

Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.

Kua whaia kinotia ahau ano he manu e ratou, e te hunga e hoariri ana ki ahau, kahore he take.

Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.

Ngaro iho i a ratou toku ara i roto i te poka, kua maka e ratou he kohatu ki runga ki ahau.

Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!

I rere nga wai i runga i toku mahunga: i mea ahau, kua motuhia ketia ahau.

Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.

I karanga ahau ki tou ingoa, e Ihowa, i roto i te poka i raro rawa.

Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.

I rongo koe ki toku reo; kaua e huna tou taringa ki te tanga o toku manawa, ki taku karanga.

Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.

I whakatata mai koe i te ra i karanga ai ahau ki a koe; i ki mai koe, Kaua e wehi.

Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.

Kua tohea e koe, e te Ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora.

Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.

Kua kite koe, e Ihowa, i te he i mahia ki ahau: mau e whakarite taku whakawa.

Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

Kua kite koe i to ratou mauahara katoa, i o ratou whakaaro katoa moku.

Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

Kua rongo koe ki ta ratou tawai, e Ihowa, ki o ratou whakaaro katoa moku;

Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.

Ki nga ngutu o te hunga i whakatika mai ki ahau, ki ta ratou tikanga moku, a pau noa te ra.

Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.

Tirohia mai to ratou nohoanga iho, to ratou whakatikanga ake; ko ahau te waiatatia nei e ratou.

Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;

Hoatu he utu ki a ratou, e Ihowa, kia rite ki te mahi a o ratou ringa.

Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;

Hoatu ki a ratou he ngakau pakeke, tau kanga ki a ratou.

Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!

Whaia ratou i runga i te riri, whakangaromia atu ratou i raro i nga rangi o Ihowa.