Lamentations 3

Ko ahau te tangata kua kite i te pouri, he mea na te rakau o tona riri.

Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.

I arahina e ia, i meinga kia haere i te pouri, kahore i te marama.

Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;

He pono kua tahuri mai ia ki ahau, kua anga mai tona ringa ki ahau, a pau noa te ra.

Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.

Kua meinga nei e ia oku kikokiko me toku kiri kia rite ki o te koroheke, mangungu kau i a ia oku wheua.

Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.

Kua hanga e ia he patu moku; karapotia ana ahau ki te wai kawa, ki te raruraru.

Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;

Kua meinga ahau e ia kia noho ki nga wahi pouri, kia pera me te hunga kua mate noa ake.

W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.

Kua oti ahau te taiepa mai e ia, te puta atu ahau; kua meinga e ia toku mekameka kia taimaha.

Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;

Ae ra, i ahau e karanga ana, e hamama ana kia awhinatia, ka araia mai e ia taku inoi.

A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.

Kua oti ano oku ara te taiepa mai e ia ki te kohatu tarai, whakakopikopikoa ake e ia oku ara.

Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.

Ko tona rite ki ahau kei te pea e whanga ana, kei te raiona i nga wahi ngaro.

Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.

Whakangaua ketia ana e ia oku ara, haehaea putia iho ahau; meinga ana ahau e ia kia noho kau noa iho.

Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.

Kua whakapikoa e ia tana kopere, a whakaturia ake ahau e ia hei koperenga pere.

Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.

Kua meinga e ia nga pere o tana papa pere kia ngoto ki oku whatumanawa.

Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.

Kua waiho ahau hei katanga ma toku iwi katoa; hei waiata ma ratou a pau noa te ra.

Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.

Kua whakakiia ahau e ia ki nga mea kawa, whakainumia rawatia ana ahau e ia ki te taru kawa.

Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.

Kua whatiwhatiia ano hoki e ia oku niho ki te kirikiri, hipokina ana ahau e ia ki te pungarehu.

Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.

Kua nekehia atu e koe toku wairua kei tata ki te rangimarie; i wareware ahau ki te pai.

Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.

Ki tonu ake ahau, kua pirau toku kaha, kahore he tumanakohanga maku ki a Ihowa.

I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.

Mahara ki toku ngakau mamae, ki toku pouri, ki te taru kawa, ki te wai kawa.

Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.

Maharahara tonu toku wairua ki a ratou, piko tonu iho i roto i ahau.

Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.

E whakahokia ake ana tenei e ahau ki toku ngakau, koia i tumanako ai ahau.

Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.

He mahi tohu na Ihowa te poto ai tatou, he kore no ana mahi aroha e mutu.

Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.

E hou tonu ana ratou i tenei ata, i tenei ata; he nui tou pono.

Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.

Ko Ihowa te wahi moku, e ai ta toku wairua; no reira ka tumanako ahau ki a ia.

Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.

He pai a Ihowa ki te hunga e tumanako ana ki a ia, ki te wairua e rapu ana i a ia.

Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.

He pai ano kia tumanako te tangata, kia tatari marie hoki ki ta Ihowa whakaora.

Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.

He pai ano mo te tangata kia amohia e ia te ioka i tona tamarikitanga.

Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;

Me noho ia, tona kotahi, me whakarongo puku hoki, no te mea nana i uta ki a ia.

Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;

Me tuku e ia tona mangai ki te puehu; mehemea pea tera he tumanakohanga.

Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;

Me hoatu e ia tona paparinga ki te tangata e papaki ana i a ia: kia ki tonu ia i te tawai.

Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.

E kore hoki e mau tonu ta Ihowa panga:

Bo Pan na wieki nie odrzuca;

Ahakoa whakapouri ia, ka aroha ano ia, ka rite ki te nui o tana mahi tohu.

Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.

Kahore hoki ona ngakau whiu, whakapouri ranei, i nga tama a te tangata.

Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.

Ko te kuru i nga herehere katoa o te whenua ki raro i ona waewae;

Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;

Ko te whakapeau ke i te tika o te tangata ina whakawakia i te aroaro o te Runga Rawa;

Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;

Ko te whakariro ke i ta te tangata ina totohe, e kore tena e whakapaingia e te Ariki.

Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.

Ko wai tenei hei ki mai, a ka oti, i te mea kihai i whakahaua e te Ariki?

Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?

He teka ianei e puta mai ana te kino me te pai i roto i te mangai o te Runga Rawa?

Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?

He aha te tangata ora i amuamu ai, te tangata ina whiua mo ona hara?

Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.

E rapu tatou, e kimi i o tatou ara, a ka tahuri ano ki a Ihowa.

Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;

Kia ara atu o tatou ngakau me o tatou ringa ki te Atua i te rangi.

Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.

I he matou, i whakakeke; kihai ano koe i muru i to matou he.

Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.

Kua hipokina nei e koe ki te riri, tukinotia ana matou e koe: tukitukia ana e koe, kihai ano i tohungia e koe.

Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.

Hipokina ana e koe he kapua ki a koe, kei puta atu ta matou inoi.

Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.

Kua meinga matou e koe hei paru tahinga, hei mea akiri i waenga i nga iwi.

Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.

Kua hamama mai nga mangai o o matou hoariri katoa ki a matou.

Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.

Ko te wehi, ko te rua, kua tae mai kei a matou, te whakamoti me te wawahi.

Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.

Kei te tarere nei nga awa wai i toku kanohi, mo te wawahanga o te tamahine a toku iwi.

Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.

Maturuturu ana te wai i toku kanohi, kahore hoki e mutu, te ai he pariratanga,

Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,

Kia titiro mai ra ano a Ihowa, kia kite mai ra ano ia i runga i te rangi.

Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.

E meatia iho ana toku ngakau e toku kanohi, mo nga tamahine katoa o toku pa.

Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.

Kua whaia kinotia ahau ano he manu e ratou, e te hunga e hoariri ana ki ahau, kahore he take.

Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.

Ngaro iho i a ratou toku ara i roto i te poka, kua maka e ratou he kohatu ki runga ki ahau.

Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.

I rere nga wai i runga i toku mahunga: i mea ahau, kua motuhia ketia ahau.

Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!

I karanga ahau ki tou ingoa, e Ihowa, i roto i te poka i raro rawa.

Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.

I rongo koe ki toku reo; kaua e huna tou taringa ki te tanga o toku manawa, ki taku karanga.

Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.

I whakatata mai koe i te ra i karanga ai ahau ki a koe; i ki mai koe, Kaua e wehi.

Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.

Kua tohea e koe, e te Ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora.

Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.

Kua kite koe, e Ihowa, i te he i mahia ki ahau: mau e whakarite taku whakawa.

Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.

Kua kite koe i to ratou mauahara katoa, i o ratou whakaaro katoa moku.

Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

Kua rongo koe ki ta ratou tawai, e Ihowa, ki o ratou whakaaro katoa moku;

Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

Ki nga ngutu o te hunga i whakatika mai ki ahau, ki ta ratou tikanga moku, a pau noa te ra.

Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.

Tirohia mai to ratou nohoanga iho, to ratou whakatikanga ake; ko ahau te waiatatia nei e ratou.

Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.

Hoatu he utu ki a ratou, e Ihowa, kia rite ki te mahi a o ratou ringa.

Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;

Hoatu ki a ratou he ngakau pakeke, tau kanga ki a ratou.

Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;

Whaia ratou i runga i te riri, whakangaromia atu ratou i raro i nga rangi o Ihowa.

Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!