Lamentations 3

Ko ahau te tangata kua kite i te pouri, he mea na te rakau o tona riri.

Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,

I arahina e ia, i meinga kia haere i te pouri, kahore i te marama.

mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,

He pono kua tahuri mai ia ki ahau, kua anga mai tona ringa ki ahau, a pau noa te ra.

ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.

Kua meinga nei e ia oku kikokiko me toku kiri kia rite ki o te koroheke, mangungu kau i a ia oku wheua.

Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,

Kua hanga e ia he patu moku; karapotia ana ahau ki te wai kawa, ki te raruraru.

han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,

Kua meinga ahau e ia kia noho ki nga wahi pouri, kia pera me te hunga kua mate noa ake.

lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.

Kua oti ahau te taiepa mai e ia, te puta atu ahau; kua meinga e ia toku mekameka kia taimaha.

Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.

Ae ra, i ahau e karanga ana, e hamama ana kia awhinatia, ka araia mai e ia taku inoi.

Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.

Kua oti ano oku ara te taiepa mai e ia ki te kohatu tarai, whakakopikopikoa ake e ia oku ara.

Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.

Ko tona rite ki ahau kei te pea e whanga ana, kei te raiona i nga wahi ngaro.

Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;

Whakangaua ketia ana e ia oku ara, haehaea putia iho ahau; meinga ana ahau e ia kia noho kau noa iho.

han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;

Kua whakapikoa e ia tana kopere, a whakaturia ake ahau e ia hei koperenga pere.

han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.

Kua meinga e ia nga pere o tana papa pere kia ngoto ki oku whatumanawa.

Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;

Kua waiho ahau hei katanga ma toku iwi katoa; hei waiata ma ratou a pau noa te ra.

hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,

Kua whakakiia ahau e ia ki nga mea kawa, whakainumia rawatia ana ahau e ia ki te taru kawa.

med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.

Kua whatiwhatiia ano hoki e ia oku niho ki te kirikiri, hipokina ana ahau e ia ki te pungarehu.

Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;

Kua nekehia atu e koe toku wairua kei tata ki te rangimarie; i wareware ahau ki te pai.

han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken

Ki tonu ake ahau, kua pirau toku kaha, kahore he tumanakohanga maku ki a Ihowa.

og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."

Mahara ki toku ngakau mamae, ki toku pouri, ki te taru kawa, ki te wai kawa.

At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;

Maharahara tonu toku wairua ki a ratou, piko tonu iho i roto i ahau.

min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.

E whakahokia ake ana tenei e ahau ki toku ngakau, koia i tumanako ai ahau.

Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:

He mahi tohu na Ihowa te poto ai tatou, he kore no ana mahi aroha e mutu.

HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,

E hou tonu ana ratou i tenei ata, i tenei ata; he nui tou pono.

hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.

Ko Ihowa te wahi moku, e ai ta toku wairua; no reira ka tumanako ahau ki a ia.

Min Del er HERREN, (siger min Sjæl,) derfor håber jeg på ham.

He pai a Ihowa ki te hunga e tumanako ana ki a ia, ki te wairua e rapu ana i a ia.

Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;

He pai ano kia tumanako te tangata, kia tatari marie hoki ki ta Ihowa whakaora.

det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,

He pai ano mo te tangata kia amohia e ia te ioka i tona tamarikitanga.

godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.

Me noho ia, tona kotahi, me whakarongo puku hoki, no te mea nana i uta ki a ia.

Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;

Me tuku e ia tona mangai ki te puehu; mehemea pea tera he tumanakohanga.

han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.

Me hoatu e ia tona paparinga ki te tangata e papaki ana i a ia: kia ki tonu ia i te tawai.

Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.

E kore hoki e mau tonu ta Ihowa panga:

Thi Herren bortstøder ikke for evigt,

Ahakoa whakapouri ia, ka aroha ano ia, ka rite ki te nui o tana mahi tohu.

har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;

Kahore hoki ona ngakau whiu, whakapouri ranei, i nga tama a te tangata.

ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.

Ko te kuru i nga herehere katoa o te whenua ki raro i ona waewae;

Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,

Ko te whakapeau ke i te tika o te tangata ina whakawakia i te aroaro o te Runga Rawa;

når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,

Ko te whakariro ke i ta te tangata ina totohe, e kore tena e whakapaingia e te Ariki.

når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?

Ko wai tenei hei ki mai, a ka oti, i te mea kihai i whakahaua e te Ariki?

Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?

He teka ianei e puta mai ana te kino me te pai i roto i te mangai o te Runga Rawa?

Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?

He aha te tangata ora i amuamu ai, te tangata ina whiua mo ona hara?

Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!

E rapu tatou, e kimi i o tatou ara, a ka tahuri ano ki a Ihowa.

Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,

Kia ara atu o tatou ngakau me o tatou ringa ki te Atua i te rangi.

løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;

I he matou, i whakakeke; kihai ano koe i muru i to matou he.

vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,

Kua hipokina nei e koe ki te riri, tukinotia ana matou e koe: tukitukia ana e koe, kihai ano i tohungia e koe.

men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,

Hipokina ana e koe he kapua ki a koe, kei puta atu ta matou inoi.

hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;

Kua meinga matou e koe hei paru tahinga, hei mea akiri i waenga i nga iwi.

til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.

Kua hamama mai nga mangai o o matou hoariri katoa ki a matou.

De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.

Ko te wehi, ko te rua, kua tae mai kei a matou, te whakamoti me te wawahi.

Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;

Kei te tarere nei nga awa wai i toku kanohi, mo te wawahanga o te tamahine a toku iwi.

Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.

Maturuturu ana te wai i toku kanohi, kahore hoki e mutu, te ai he pariratanga,

Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,

Kia titiro mai ra ano a Ihowa, kia kite mai ra ano ia i runga i te rangi.

før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.

E meatia iho ana toku ngakau e toku kanohi, mo nga tamahine katoa o toku pa.

Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.

Kua whaia kinotia ahau ano he manu e ratou, e te hunga e hoariri ana ki ahau, kahore he take.

Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,

Ngaro iho i a ratou toku ara i roto i te poka, kua maka e ratou he kohatu ki runga ki ahau.

de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;

I rere nga wai i runga i toku mahunga: i mea ahau, kua motuhia ketia ahau.

Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"

I karanga ahau ki tou ingoa, e Ihowa, i roto i te poka i raro rawa.

Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;

I rongo koe ki toku reo; kaua e huna tou taringa ki te tanga o toku manawa, ki taku karanga.

du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"

I whakatata mai koe i te ra i karanga ai ahau ki a koe; i ki mai koe, Kaua e wehi.

Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"

Kua tohea e koe, e te Ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora.

Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;

Kua kite koe, e Ihowa, i te he i mahia ki ahau: mau e whakarite taku whakawa.

HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!

Kua kite koe i to ratou mauahara katoa, i o ratou whakaaro katoa moku.

Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,

Kua rongo koe ki ta ratou tawai, e Ihowa, ki o ratou whakaaro katoa moku;

du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,

Ki nga ngutu o te hunga i whakatika mai ki ahau, ki ta ratou tikanga moku, a pau noa te ra.

mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.

Tirohia mai to ratou nohoanga iho, to ratou whakatikanga ake; ko ahau te waiatatia nei e ratou.

Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.

Hoatu he utu ki a ratou, e Ihowa, kia rite ki te mahi a o ratou ringa.

Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,

Hoatu ki a ratou he ngakau pakeke, tau kanga ki a ratou.

gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!

Whaia ratou i runga i te riri, whakangaromia atu ratou i raro i nga rangi o Ihowa.

forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.