Lamentations 3

Én vagyok az az ember, a ki nyomorúságot látott az ő haragjának vesszeje miatt.

من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.

Engem vezérlett és járatott sötétségben és nem világosságban.

او مرا به اعماق تاریکی برده

Bizony ellenem fordult, *ellenem* fordítja kezét minden nap.

و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.

Megfonnyasztotta testemet és bőrömet, összeroncsolta csontjaimat.

گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

*Erősséget* épített ellenem és körülvett méreggel és fáradsággal.

مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده

Sötét helyekre ültetett engem, mint az örökre meghaltakat.

و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.

Körülkerített, hogy ki ne mehessek, nehézzé tette lánczomat.

دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.

Sőt ha kiáltok és segítségül hívom is, nem hallja meg imádságomat.

برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

Elkerítette az én útaimat terméskővel, ösvényeimet elforgatta.

راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.

Ólálkodó medve ő nékem *és* lesben álló oroszlán.

او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.

Útaimat elterelte, és darabokra vagdalt és elpusztított engem!

مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.

Kifeszítette kézívét, és a nyíl elé czélul állított engem!

کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.

Veséimbe bocsátotta tegzének fiait.

تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Egész népemnek csúfjává lettem, és gúnydalukká napestig.

مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

Eltöltött engem keserűséggel, megrészegített engem ürömmel.

با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.

És kova-kővel tördelte ki fogaimat; porba tiprott engem.

رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.

És kizártad lelkem a békességből; elfeledkeztem a jóról.

سعادت و سلامتی را از من گرفته است.

És mondám: Elveszett az én erőm és az én reménységem az Úrban.

گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»

Emlékezzél meg az én nyomorúságomról és eltapodtatásomról, az ürömről és a méregről!

وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.

Vissza-visszaemlékezik, és megalázódik bennem az én lelkem.

همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.

Ezt veszem szívemre, azért bízom.

امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،

Az Úr kegyelmessége az, hogy még nincsen végünk; mivel nem fogyatkozik el az ő irgalmassága!

زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.

Minden reggel meg-megújul; nagy a te hűséged!

آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.

Az Úr az én örökségem, mondja az én lelkem, azért benne bízom.

خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.

Jó az Úr azoknak, a kik várják őt; a léleknek, a mely keresi őt.

خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.

Jó várni és megadással lenni az Úr szabadításáig.

پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Jó a férfiúnak, ha igát visel ifjúságában.

چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.

Egyedül ül és hallgat, mert felvette magára.

وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛

Porba teszi száját, *mondván:* Talán van *még* reménység?

و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.

Orczáját tartja az őt verőnek, megelégszik gyalázattal.

وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.

Mert nem zár ki örökre az Úr.

زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.

Sőt, ha megszomorít, meg is vígasztal az ő kegyelmességének gazdagsága szerint.

هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

Mert nem szíve szerint veri és szomorítja meg az embernek fiát.

خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.

Hogy lábai alá tiporja valaki a föld minden foglyát;

وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛

Hogy elfordíttassék az ember ítélete a Magasságosnak színe előtt;

هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛

Hogy elnyomassék az ember az ő peres dolgában: ezt az Úr nem nézi el.

و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.

Kicsoda az, a ki szól és meglesz, ha nem parancsolja az Úr?

هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.

A Magasságosnak szájából nem jő ki a gonosz és a jó.

خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.

Mit zúgolódik az élő ember? Ki-ki a maga bűneiért *bűnhődik.*

پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟

Tudakozzuk a mi útainkat és vizsgáljuk meg, és térjünk az Úrhoz.

بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.

Emeljük fel szíveinket kezeinkkel egyetemben Istenhez az égben.

بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،

Mi voltunk gonoszok és pártütők, azért nem bocsátottál meg.

و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.

Felöltötted a haragot és üldöztél minket, öldököltél, nem kiméltél.

«بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.

Felöltötted a felhőt, hogy hozzád ne jusson az imádság.

چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Sepredékké és útálattá tettél minket a népek között.

تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.

Feltátotta száját ellenünk minden ellenségünk.

«تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.

Rettegés és tőr van mi rajtunk, pusztulás és romlás.

با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.

Víz-patakok folynak alá az én szememből népem leányának romlása miatt.

به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.

Szemem csörgedez és nem szünik meg, nincs pihenése,

«پیوسته اشک می‌ریزم

Míg ránk nem tekint és meg nem lát az Úr az égből.

تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.

Szemem bánatba ejté lelkemet városomnak minden leányáért.

وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.

Vadászva vadásztak reám, mint valami madárra, ellenségeim ok nélkül.

«دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.

Veremben fojtották meg életemet, és követ hánytak rám.

مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.

Felüláradtak a vizek az én fejem felett; mondám: Kivágattam!

آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.

Segítségül hívtam a te nevedet, oh Uram, a legalsó veremből.

«خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.

Hallottad az én szómat; ne rejtsd el füledet sóhajtásom és kiáltásom elől.

فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.

Közelegj hozzám, mikor segítségül hívlak téged; mondd: Ne félj!

وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'

Pereld meg Uram lelkemnek perét; váltsd meg életemet.

«خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.

Láttad, oh Uram, az én bántalmaztatásomat; ítéld meg ügyemet.

تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.

Láttad minden bosszúállásukat, minden ellenem való gondolatjokat.

تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.

Hallottad Uram az ő szidalmazásukat, minden ellenem való gondolatjokat;

«خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.

Az ellenem támadóknak ajkait, és ellenem való mindennapi szándékukat.

دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.

Tekintsd meg leülésöket és felkelésöket; én vagyok az ő gúnydaluk.

در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.

Fizess meg nékik, Uram, az ő kezeiknek munkája szerint.

«خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.

Adj nékik szívbeli konokságot; átkodul reájok.

آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند.

Üldözd haragodban, és veszesd el őket az Úr ege alól!

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»