Lamentations 3

Ich bin der Mann, der Elend gesehen durch die Rute seines Grimmes.

من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.

Mich hat er geleitet und geführt in Finsternis und Dunkel

او مرا به اعماق تاریکی برده

Nur gegen mich kehrt er immer wieder seine Hand den ganzen Tag.

و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.

Er hat verfallen lassen mein Fleisch und meine Haut, meine Gebeine hat er zerschlagen.

گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

Bitterkeit und Mühsal hat er wider mich gebaut und mich damit umringt.

مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده

Er ließ mich wohnen in Finsternissen, gleich den Toten der Urzeit

و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.

Er hat mich umzäunt, daß ich nicht herauskommen kann; er hat schwer gemacht meine Fesseln.

دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.

Wenn ich auch schreie und rufe, so hemmt er mein Gebet

برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

Meine Wege hat er mit Quadern vermauert, meine Pfade umgekehrt.

راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.

Ein lauernder Bär ist er mir, ein Löwe im Versteck.

او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.

Er hat mir die Wege entzogen und hat mich zerfleischt, mich verwüstet.

مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.

Er hat seinen Bogen gespannt und mich wie ein Ziel dem Pfeile hingestellt.

کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.

Er ließ in meine Nieren dringen die Söhne seines Köchers.

تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Meinem ganzen Volke bin ich zum Gelächter geworden, bin ihr Saitenspiel den ganzen Tag.

مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

Mit Bitterkeiten hat er mich gesättigt, mit Wermut mich getränkt.

با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.

Und er hat mit Kies meine Zähne zermalmt, hat mich niedergedrückt in die Asche.

رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.

Und meine Seele ist vom Frieden verstoßen, ich habe des Guten vergessen.

سعادت و سلامتی را از من گرفته است.

Und ich sprach: Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf Jehova.

گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»

Gedenke meines Elends und meines Umherirrens, des Wermuts und der Bitterkeit

وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.

Beständig denkt meine Seele daran und ist niedergebeugt in mir.

همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.

Dies will ich mir zu Herzen nehmen, darum will ich hoffen:

امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،

Es sind die Gütigkeiten Jehovas, daß wir nicht aufgerieben sind; denn seine Erbarmungen sind nicht zu Ende

زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.

sie sind alle Morgen neu, deine Treue ist groß.

آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.

Jehova ist mein Teil, sagt meine Seele; darum will ich auf ihn hoffen.

خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.

Gütig ist Jehova gegen die, welche auf ihn harren, gegen die Seele, die nach ihm trachtet.

خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.

Es ist gut, daß man still warte auf die Rettung Jehovas.

پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Es ist dem Manne gut, daß er das Joch in seiner Jugend trage.

چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.

Er sitze einsam und schweige, weil er es ihm auferlegt hat;

وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛

er lege seinen Mund in den Staub; vielleicht gibt es Hoffnung.

و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.

Dem, der ihn schlägt, reiche er den Backen dar, werde mit Schmach gesättigt

وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.

Denn der Herr verstößt nicht ewiglich;

زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.

sondern wenn er betrübt hat, erbarmt er sich nach der Menge seiner Gütigkeiten.

هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

Denn nicht von Herzen plagt und betrübt er die Menschenkinder.

خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.

Daß man alle Gefangenen der Erde unter seinen Füßen zertrete,

وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛

das Recht eines Mannes beuge vor dem Angesicht des Höchsten,

هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛

einem Menschen Unrecht tue in seiner Streitsache: Sollte der Herr nicht darauf achten?

و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.

Wer ist, der da sprach, und es geschah, ohne daß der Herr es geboten?

هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.

Das Böse und das Gute, geht es nicht aus dem Munde des Höchsten hervor?

خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.

Was beklagt sich der lebende Mensch? über seine Sünden beklage sich der Mann!

پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟

Prüfen und erforschen wir unsere Wege, und laßt uns zu Jehova umkehren!

بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.

laßt uns unser Herz samt den Händen erheben zu Gott im Himmel!

بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،

Wir, wir sind abgefallen und sind widerspenstig gewesen; du hast nicht vergeben.

و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.

Du hast dich in Zorn gehüllt und hast uns verfolgt; du hast hingemordet ohne Schonung.

«بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.

Du hast dich in eine Wolke gehüllt, so daß kein Gebet hindurchdrang.

چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Du hast uns zum Kehricht und zum Ekel gemacht inmitten der Völker.

تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.

Alle unsere Feinde haben ihren Mund gegen uns aufgesperrt.

«تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.

Grauen und Grube sind über uns gekommen, Verwüstung und Zertrümmerung.

با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.

Mit Wasserbächen rinnt mein Auge wegen der Zertrümmerung der Tochter meines Volkes.

به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.

Mein Auge ergießt sich ruhelos und ohne Rast,

«پیوسته اشک می‌ریزم

bis Jehova vom Himmel herniederschaue und dareinsehe.

تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.

Mein Auge schmerzt mich wegen aller Töchter meiner Stadt.

وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.

Wie einen Vogel haben mich heftig gejagt, die ohne Ursache meine Feinde sind.

«دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.

Sie haben mein Leben in die Grube hinein vernichtet und Steine auf mich geworfen.

مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.

Wasser strömten über mein Haupt; ich sprach: Ich bin abgeschnitten!

آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.

Jehova, ich habe deinen Namen angerufen aus der tiefsten Grube.

«خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.

Du hast meine Stimme gehört; verbirg dein Ohr nicht vor meinem Seufzen, meinem Schreien!

فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.

Du hast dich genaht an dem Tage, da ich dich anrief; du sprachst: Fürchte dich nicht!

وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'

Herr, du hast die Rechtssachen meiner Seele geführt, hast mein Leben erlöst.

«خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.

Jehova, du hast meine Bedrückung gesehen; verhilf mir zu meinem Rechte

تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.

Du hast gesehen alle ihre Rache, alle ihre Anschläge gegen mich.

تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.

Jehova, du hast ihr Schmähen gehört, alle ihre Anschläge wider mich,

«خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.

das Gerede derer, die wider mich aufgestanden sind, und ihr Sinnen wider mich den ganzen Tag.

دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.

Schaue an ihr Sitzen und ihr Aufstehen! ich bin ihr Saitenspiel.

در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.

Jehova, erstatte ihnen Vergeltung nach dem Werke ihrer Hände!

«خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.

Gib ihnen Verblendung des Herzens, dein Fluch komme über sie!

آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند.

Verfolge sie im Zorne und tilge sie unter Jehovas Himmel hinweg!

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»