Lamentations 3

من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.

RAB’bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.

او مرا به اعماق تاریکی برده

Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.

و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.

Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.

گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.

مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده

Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.

و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.

Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.

دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.

Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.

برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.

راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.

Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.

او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.

Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.

مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.

Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.

کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.

Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.

تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Oklarını böbreklerime sapladı.

مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.

با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.

Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.

رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.

Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.

سعادت و سلامتی را از من گرفته است.

Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.

گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»

Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB’den umudum kesildi.”

وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.

Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!

همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.

Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.

امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،

Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:

زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.

RAB’bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;

آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.

Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.

خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.

“Benim payıma düşen RAB’dir” diyor canım, “Bu yüzden O’na umut bağlıyorum.”

خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.

RAB kendisini bekleyenler, O’nu arayan canlar için iyidir.

پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

RAB’bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.

چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.

İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.

وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛

RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;

و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.

Umudunu kesmeden yere kapanmalı,

وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.

Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;

زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.

Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.

هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;

خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.

Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.

وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛

Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,

هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛

Yüceler Yücesi’nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,

و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.

Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.

هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.

Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?

خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.

İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi’nin ağzından çıkmıyor mu?

پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟

İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?

بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.

Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB’be dönelim.

بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،

Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı’ya açalım:

و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.

“Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.

«بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.

Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.

چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.

تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.

Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.

«تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.

Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.

با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.

Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”

به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.

Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.

«پیوسته اشک می‌ریزم

Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,

تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.

RAB göklerden bakıp görünceye dek.

وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.

Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.

«دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.

Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.

مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.

Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.

آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.

Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.

«خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.

Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;

فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.

Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.

وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'

Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.

«خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.

Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.

تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.

Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.

تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.

Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.

«خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.

Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.

«خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.

Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.

آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند.

İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»

Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.