Lamentations 3

من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.

Аз съм човекът, който видя скръб от тоягата на Неговата ярост.

او مرا به اعماق تاریکی برده

Мен Той води и отведе в тъмнина, а не в светлина.

و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.

Само против мен обръща непрекъснато ръката Си цял ден.

گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

Състари плътта ми и кожата ми, строши костите ми.

مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده

Загради ме и ме обкръжи с горчивина и мъка.

و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.

Сложи ме да живея в тъмнина като отдавна умрелите.

دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.

Обгради ме и не мога да изляза, утежни бронзовите ми окови.

برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

Също и когато викам и ридая, спира молитвата ми.

راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.

Прегради пътищата ми с дялани камъни, изкриви пътеките ми.

او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.

Стана ми като мечка в засада, като лъв в скришни места.

مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.

Отби настрана пътищата ми и ме разкъса, опустоши ме.

کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.

Опъна лъка Си и ме постави като прицел на стрела.

تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

Заби в бъбреците ми стрелите на колчана Си.

مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

Станах за присмех на целия си народ и за тяхна подигравателна песен цял ден.

با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.

Насити ме с горчивини, напи ме с пелин.

رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.

Строши зъбите ми с кремък, стъпка ме в праха.

سعادت و سلامتی را از من گرفته است.

Отблъснал си душата ми от мира, забравих благоденствието.

گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»

И казах: Погина силата ми и надеждата ми в ГОСПОДА.

وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.

Спомни си скръбта ми и скитането ми, пелина и жлъчката!

همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.

Душата ми ги помни непрестанно и се е смирила в мен.

امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،

Това ще влагам в сърцето си, затова ще се надявам:

زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.

Заради милостите на ГОСПОДА ние не се довършихме, защото милосърдията Му не свършват.

آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.

Те се подновяват всяка сутрин, голяма е Твоята вярност.

خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.

Моят дял е ГОСПОД, казва душата ми, затова ще се надявам на Него.

خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.

Добър е ГОСПОД към тези, които Го чакат, към душата, която Го търси.

پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

Добро е тихо да се очаква спасението от ГОСПОДА.

چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.

Добро е за човека да носи ярем в младостта си.

وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛

Нека седи насаме и мълчи, когато Господ му го е наложил.

و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.

Нека сложи устата си в пръстта — може би има надежда.

وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.

Нека подаде бузата си на онзи, който го бие, нека се насити с позор.

زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.

Защото Господ не отхвърля завинаги,

هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

а като е наскърбил, пак се смилява според многото Си милости.

خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.

Защото не от сърце Той наскърбява и огорчава човешките синове.

وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛

Да се тъпчат под крака всички затворници на земята,

هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛

да се изкривява съдът на човека пред лицето на Всевишния,

و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.

да се онеправдава човек в делото му — ГОСПОД няма ли да види?

هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.

Кой е този, който каза и се изпълни, без да е заповядал ГОСПОД?

خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.

Не излизат ли от устата на Всевишния и злото, и доброто?

پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟

Защо се оплаква жив човек, и мъж за греховете си?

بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.

Нека изследваме и изпитаме пътищата си и нека се върнем при ГОСПОДА!

بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،

Нека издигнем сърцата си и ръцете си към Бога в небесата!

و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.

Ние съгрешихме и отстъпихме и Ти не ни прости.

«بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.

Обви се с гняв и ни преследва, убива ни, без да ни пожалиш.

چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

Обви се с облак, за да не проникне молитва.

تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.

Помия и измет ни направи сред народите.

«تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.

Всичките ни врагове раззинаха устата си против нас.

با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.

Ужас и яма ни сполетяха, опустошение и разрушение.

به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.

Водни потоци лее окото ми заради разрушението на дъщерята на народа ми.

«پیوسته اشک می‌ریزم

Окото ми пролива сълзи и не престава, защото няма отдих,

تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.

докато ГОСПОД не се наведе и не погледне от небесата.

وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.

Окото ми наскърбява душата ми заради всичките дъщери на града ми.

«دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.

Постоянно ме гонят като птичка враговете ми без причина.

مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.

Отсякоха живота ми в рова и хвърлиха камък върху мен.

آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.

Водите стигнаха над главата ми, казах: Отсечен съм!

«خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.

Призовах Името Ти, ГОСПОДИ, от най-дълбокия ров.

فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.

Ти чу гласа ми; не крий ухото Си от въздишките ми, от вика ми!

وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'

Ти се приближи в деня, когато Те призовах. Каза: Не бой се.

«خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.

Ти защити, Господи, делото на душата ми, изкупи живота ми.

تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.

Ти видя, ГОСПОДИ, онеправдаването ми, отсъди правото ми!

تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.

Ти видя цялото им отмъщение, всичките им замисли за мен.

«خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.

Ти чу хулите им, ГОСПОДИ, всичките им замисли против мен,

دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.

говоренето на тези, които се надигнаха против мен, и хитрините им цял ден.

در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.

Виж сядането им и ставането им — аз съм им подигравателна песен.

«خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.

Върни им, ГОСПОДИ, отплата според делата на ръцете им!

آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند.

Дай им слепота на сърцето, Твоето проклятие да ги постигне!

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»

Преследвай ги с гняв и ги изтреби изпод небесата ГОСПОДНИ!