Lamentations 3

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

Я той муж, який бачив біду від жезла Його гніву,

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

Він провадив мене й допровадив до темряви, а не до світла...

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

Лиш на мене все знову обертає руку Свою цілий день...

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

Він виснажив тіло моє й мою шкіру, мої кості сторощив,

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

обгородив Він мене, і мене оточив гіркотою та мукою,

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

у темноті мене посадив, мов померлих давно...

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

Обгородив Він мене і не вийду, тяжкими вчинив Він кайдани мої...

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

І коли я кричу й голошу, затикає Він вуха Свої на молитву мою...

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

Камінням обтесаним обгородив Він дороги мої, повикривлював стежки мої...

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

Він для мене ведмедем чатуючим став, немов лев той у сховищі!

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

Поплутав дороги мої та розшарпав мене, учинив Він мене опустошеним!

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

Натягнув Свого лука й поставив мене, наче ціль для стріли,

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

пустив стріли до нирок моїх з Свого сагайдака...

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

Для всього народу свого я став посміховиськом, глумливою піснею їхньою цілий день...

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

Наситив мене гіркотою, мене напоїв полином...

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

І стер мені зуби жорствою, до попелу кинув мене,

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

і душа моя спокій згубила, забув я добро...

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

І сказав я: Загублена сила моя, та моє сподівання на Господа...

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

Згадай про біду мою й муку мою, про полин та отруту,

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

душа моя згадує безперестанку про це, і гнеться в мені...

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

Оце я нагадую серцеві своєму, тому то я маю надію:

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

Це милість Господня, що ми не погинули, бо не покінчилось Його милосердя,

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

нове воно кожного ранку, велика бо вірність Твоя!

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

Господь це мій уділ, говорить душа моя, тому я надію на Нього складаю!

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

Господь добрий для тих, хто надію на Нього кладе, для душі, що шукає Його!

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

Добре, коли людина в мовчанні надію кладе на спасіння Господнє.

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

Добре для мужа, як носить ярмо в своїй молодості,

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

нехай він самітно сидить і мовчить, як поклав Він на нього його;

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

хай закриє він порохом уста свої, може є ще надія;

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

хай щоку тому підставляє, хто його б'є, своєю ганьбою насичується...

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

Бо Господь не навіки ж покине!

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

Бо хоч Він і засмутить кого, проте змилується за Своєю великою милістю,

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

бо не мучить Він з серця Свого, і не засмучує людських синів.

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

Щоб топтати під своїми ногами всіх в'язнів землі,

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

щоб перед обличчям Всевишнього право людини зігнути,

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

щоб гнобити людину у справі судовій його, оцього не має на оці Господь!

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

Хто то скаже і станеться це, як Господь того не наказав?

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

Хіба не виходить усе з уст Всевишнього, зле та добре?

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

Чого ж нарікає людина жива? Нехай скаржиться кожен на гріх свій.

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

Пошукаймо доріг своїх та дослідімо, і вернімось до Господа!

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

підіймімо своє серце та руки до Бога на небі!

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

Спроневірились ми й неслухняними стали, тому не пробачив Ти нам,

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

закрився Ти гнівом і гнав нас, убивав, не помилував,

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

закрив Себе хмарою, щоб до Тебе молитва моя не дійшла...

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

Сміттям та огидою нас Ти вчинив між народами,

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

наші всі вороги пороззявляли на нас свого рота,

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

страх та яма на нас поприходили, руїна й погибіль...

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

Моє око спливає потоками водними через нещастя дочки мого люду...

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

Виливається око моє безупинно, нема бо перерви,

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

аж поки не зглянеться та не побачить Господь із небес,

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

моє око вчиняє журбу для моєї душі через дочок усіх мого міста...

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

Ловлячи, ловлять мене, немов птаха, мої вороги безпричинно,

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

життя моє в яму замкнули вони, і каміннями кинули в мене...

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

Пливуть мені води на голову, я говорю: Вже погублений я!...

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

Кликав я, Господи, Ймення Твоє із найглибшої ями,

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

Ти чуєш мій голос, не заховуй же вуха Свого від зойку мого, від благання мого!

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

Ти близький того дня, коли кличу Тебе, Ти говориш: Не бійся!

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

За душу мою Ти змагався, о Господи, життя моє викупив Ти.

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

Ти бачиш, о Господи, кривду мою, розсуди ж Ти мій суд!

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

Усю їхню помсту Ти бачиш, всі задуми їхні на мене,

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

Ти чуєш, о Господи, їхні наруги, всі задуми їхні на мене,

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

мову повстанців на мене та їхнє буркотіння на мене ввесь день...

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

Побач їхнє сидіння та їхнє вставання, як завжди глумлива їхня пісня!

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

Заплати їм, о Господи, згідно з чином їхніх рук!

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

Подай їм темноту на серце, прокляття Твоє нехай буде на них!

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.

Своїм гнівом жени їх, і вигуби їх з-під Господніх небес!