Lamentations 3

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

Εγω ειμαι ο ανθρωπος, οστις ειδον θλιψιν απο της �αβδου του θυμου αυτου.

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

Με ωδηγησε και εφερεν εις σκοτος και ουχι εις φως.

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

Ναι, κατ εμου εστραφη κατ εμου εστρεψε την χειρα αυτου ολην την ημεραν.

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

Επαλαιωσε την σαρκα μου και το δερμα μου συνετριψε τα οστα μου.

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

Ωικοδομησε κατ εμου και με περιεκυκλωσε χολην και μοχθον.

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

Με εκαθισεν εν σκοτεινοις ως νεκρους αιωνιους.

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

Με περιεφραξε, δια να μη εξελθω εβαρυνε τας αλυσεις μου.

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

Ετι και οταν κραζω και αναβοω, αποκλειει την προσευχην μου.

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

Περιεφραξε με πελεκητους λιθους τας οδους μου, εστρεβλωσε τας τριβους μου.

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

Εγεινεν εις εμε αρκτος ενεδρευουσα, λεων εν αποκρυφοις.

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

Παρετρεψε τας οδους μου και με κατεσπαραξε, με κατεστηαεν ηφανισμενην.

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

Ενετεινε το τοξον αυτου και με εστησεν ως σκοπον εις βελος.

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

Ενεπηξεν εις τα νεφρα μου τα βελη της φαρετρας αυτου.

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

Εγεινα γελως εις παντα τον λαον μου, ασμα αυτων ολην την ημεραν.

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

Με εχορτασε πικριαν με εμεθυσεν αψινθιον.

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

Και συνετριψε τους οδοντας μου με χαλικας με εκαλυψε με σποδον.

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

Και απεσπρωξα, απο ειρηνης την ψυχην μου ελησμονησα το αγαθον.

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

Και ειπα, Απωλεσθη η δυναμις μου και η ελπις μου υπο του Κυριου.

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

Ενθυμηθητι την θλιψιν μου και την εξωσιν μου, το αψινθιον και την χολην.

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

Η ψυχη μου ενθυμειται ταυτα ακαταπαυστως και ειναι τεταπεινωμενη εν εμοι.

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

Τουτο ανακαλω εις την καρδιαν μου, οθεν εχω ελπιδα

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

Ελεος του Κυριου ειναι, οτι δεν συνετελεσθημεν, επειδη δεν εξελιπον οι οικτιρμοι αυτου.

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

Ανανεονονται εν ταις πρωιαις μεγαλη ειναι η πιστοτης σου.

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

Ο Κυριος ειναι η μερις μου, ειπεν η ψυχη μου δια τουτο θελω ελπιζει επ αυτον.

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

Αγαθος ο Κυριος εις τους προσμενοντας αυτον, εις την ψυχην την εκζητουσαν αυτον.

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

Καλον ειναι και να ελπιζη τις και να εφησυχαζη εις την σωτηριαν του Κυριου.

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

Καλον εις τον ανθρωπον να βασταζη ζυγον εν τη νεοτητι αυτου.

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

Θελει καθησθαι κατα μονας και σιωπα, επειδη ο Θεος επεβαλε φορτιον επ αυτον.

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

Θελει βαλει το στομα αυτου εις το χωμα, ισως ηναι ελπις.

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

Θελει δωσει την σιαγονα εις τον �απιζοντα αυτον θελει χορτασθη απο ονειδισμου.

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

Διοτι ο Κυριος δεν απορριπτει εις τον αιωνα

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

Αλλ εαν και θλιψη, θελει ομως και οικτειρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου.

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

Διοτι δεν θλιβει εκ καρδιας αυτου ουδε καταθλιβει τους υιους των ανθρωπων.

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

Το να καταπατη τις υπο τους ποδας αυτου παντας τους δεσμιους της γης.

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

Το να διαστρεφη κρισιν ανθρωπου κατεναντι του προσωπου του Υψιστου

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

Το να αδικη ανθρωπον εν τη δικη αυτου ο Κυριος δεν βλεπει ταυτα.

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

Τις λεγει τι και γινεται, χωρις να προσταξη αυτο ο Κυριος;

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

Εκ του στοματος του Υψιστου δεν εξερχονται τα κακα και τα αγαθα;

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

Δια τι ηθελε γογγυσει ανθρωπος ζων, ανθρωπος, δια την ποινην της αμαρτιας αυτου;

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

Ας ερευνησωμεν τας οδους ημων και ας εξετασωμεν και ας επιστρεψωμεν εις τον Κυριον.

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

Ας υψωσωμεν τας καρδιας ημων και τας χειρας προς τον Θεον τον εν τοις ουρανοις, λεγοντες,

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

Ημαρτησαμεν και απεστατησαμεν συ δεν μας συνεχωρησας.

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

Περιεκαλυψας με θυμον και κατεδιωξας ημας εφονευσας, δεν εφεισθης.

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

Εκαλυψας σεαυτον με νεφος, δια να μη διαβαινη η προσευχη ημων.

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

Μας εκαμες σκυβαλον και βδελυγμα εν μεσω των λαων.

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

Παντες οι εχθροι ημων ηνοιξαν το στομα αυτων εφ ημας.

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

Φοβος και λακκος ηλθον εφ ημας, ερημωσις και συντριμμος.

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

Ρυακας υδατων καταβιβαζει ο οφθαλμος μου δια τον συντριμμον της θυγατρος του λαου μου.

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

Ο οφθαλμος μου σταλαζει και δεν σιωπα, διοτι δεν εχει ανεσιν,

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

Εωσου ο Κυριος διακυψη και ιδη εξ ουρανου.

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

Ο οφθαλμος μου καταθλιβει την ψυχην μου, εκ πασων των θυγατερων της πολεως μου.

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

Οι εχθρευομενοι με αναιτιως με εκυνηγησαν ακαταπαυστως ως στρουθιον.

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

Εκοψαν την ζωην μου εν τω λακκω και ερριψαν λιθον επ εμε.

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

Τα υδατα επλημμυρησαν υπερανω της κεφαλης μου ειπα, Απερριφθην.

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

Επεκαλεσθην το ονομα σου, Κυριε, εκ λακκου κατωτατου.

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

Ηκουσας την φωνην μου μη κλεισης το ωτιον σου εις τον στεναγμον μου, εις την κραυγην μου.

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

Επλησιασας καθ ην ημεραν σε επεκαλεσθην ειπας, Μη φοβου.

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

Εδικασας, Κυριε, την δικην της ψυχης μου ελυτρωσας την ζωην μου.

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

Ειδες, Κυριε, το προς εμε αδικον κρινον την κρισιν μου.

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

Ειδες πασας τας εκδικησεις αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ εμου.

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

Ηκουσας, Κυριε, τον ονειδισμον αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ εμου

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

Τους λογους των επανισταμενων επ εμε και τας μελετας αυτων κατ εμου ολην την ημεραν.

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

Ιδε, οταν καθηνται και οταν σηκονωνται εγω ειμαι το ασμα αυτων.

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

Καμε, Κυριε, εις αυτους ανταποδοσιν κατα τα εργα των χειρων αυτων.

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

Δος εις αυτους πωρωσιν καρδιας, την καταραν σου επ αυτους.

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.

Καταδιωξον εν οργη και αφανισον αυτους υποκατωθεν των ουρανων του Κυριου.