Lamentations 3

Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,

Ko ahau te tangata kua kite i te pouri, he mea na te rakau o tona riri.

mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,

I arahina e ia, i meinga kia haere i te pouri, kahore i te marama.

ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.

He pono kua tahuri mai ia ki ahau, kua anga mai tona ringa ki ahau, a pau noa te ra.

Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,

Kua meinga nei e ia oku kikokiko me toku kiri kia rite ki o te koroheke, mangungu kau i a ia oku wheua.

han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,

Kua hanga e ia he patu moku; karapotia ana ahau ki te wai kawa, ki te raruraru.

lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.

Kua meinga ahau e ia kia noho ki nga wahi pouri, kia pera me te hunga kua mate noa ake.

Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.

Kua oti ahau te taiepa mai e ia, te puta atu ahau; kua meinga e ia toku mekameka kia taimaha.

Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.

Ae ra, i ahau e karanga ana, e hamama ana kia awhinatia, ka araia mai e ia taku inoi.

Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.

Kua oti ano oku ara te taiepa mai e ia ki te kohatu tarai, whakakopikopikoa ake e ia oku ara.

Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;

Ko tona rite ki ahau kei te pea e whanga ana, kei te raiona i nga wahi ngaro.

han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;

Whakangaua ketia ana e ia oku ara, haehaea putia iho ahau; meinga ana ahau e ia kia noho kau noa iho.

han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.

Kua whakapikoa e ia tana kopere, a whakaturia ake ahau e ia hei koperenga pere.

Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;

Kua meinga e ia nga pere o tana papa pere kia ngoto ki oku whatumanawa.

hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,

Kua waiho ahau hei katanga ma toku iwi katoa; hei waiata ma ratou a pau noa te ra.

med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.

Kua whakakiia ahau e ia ki nga mea kawa, whakainumia rawatia ana ahau e ia ki te taru kawa.

Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;

Kua whatiwhatiia ano hoki e ia oku niho ki te kirikiri, hipokina ana ahau e ia ki te pungarehu.

han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken

Kua nekehia atu e koe toku wairua kei tata ki te rangimarie; i wareware ahau ki te pai.

og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."

Ki tonu ake ahau, kua pirau toku kaha, kahore he tumanakohanga maku ki a Ihowa.

At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;

Mahara ki toku ngakau mamae, ki toku pouri, ki te taru kawa, ki te wai kawa.

min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.

Maharahara tonu toku wairua ki a ratou, piko tonu iho i roto i ahau.

Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:

E whakahokia ake ana tenei e ahau ki toku ngakau, koia i tumanako ai ahau.

HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,

He mahi tohu na Ihowa te poto ai tatou, he kore no ana mahi aroha e mutu.

hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.

E hou tonu ana ratou i tenei ata, i tenei ata; he nui tou pono.

Min Del er HERREN, (siger min Sjæl,) derfor håber jeg på ham.

Ko Ihowa te wahi moku, e ai ta toku wairua; no reira ka tumanako ahau ki a ia.

Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;

He pai a Ihowa ki te hunga e tumanako ana ki a ia, ki te wairua e rapu ana i a ia.

det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,

He pai ano kia tumanako te tangata, kia tatari marie hoki ki ta Ihowa whakaora.

godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.

He pai ano mo te tangata kia amohia e ia te ioka i tona tamarikitanga.

Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;

Me noho ia, tona kotahi, me whakarongo puku hoki, no te mea nana i uta ki a ia.

han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.

Me tuku e ia tona mangai ki te puehu; mehemea pea tera he tumanakohanga.

Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.

Me hoatu e ia tona paparinga ki te tangata e papaki ana i a ia: kia ki tonu ia i te tawai.

Thi Herren bortstøder ikke for evigt,

E kore hoki e mau tonu ta Ihowa panga:

har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;

Ahakoa whakapouri ia, ka aroha ano ia, ka rite ki te nui o tana mahi tohu.

ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.

Kahore hoki ona ngakau whiu, whakapouri ranei, i nga tama a te tangata.

Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,

Ko te kuru i nga herehere katoa o te whenua ki raro i ona waewae;

når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,

Ko te whakapeau ke i te tika o te tangata ina whakawakia i te aroaro o te Runga Rawa;

når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?

Ko te whakariro ke i ta te tangata ina totohe, e kore tena e whakapaingia e te Ariki.

Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?

Ko wai tenei hei ki mai, a ka oti, i te mea kihai i whakahaua e te Ariki?

Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?

He teka ianei e puta mai ana te kino me te pai i roto i te mangai o te Runga Rawa?

Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!

He aha te tangata ora i amuamu ai, te tangata ina whiua mo ona hara?

Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,

E rapu tatou, e kimi i o tatou ara, a ka tahuri ano ki a Ihowa.

løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;

Kia ara atu o tatou ngakau me o tatou ringa ki te Atua i te rangi.

vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,

I he matou, i whakakeke; kihai ano koe i muru i to matou he.

men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,

Kua hipokina nei e koe ki te riri, tukinotia ana matou e koe: tukitukia ana e koe, kihai ano i tohungia e koe.

hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;

Hipokina ana e koe he kapua ki a koe, kei puta atu ta matou inoi.

til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.

Kua meinga matou e koe hei paru tahinga, hei mea akiri i waenga i nga iwi.

De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.

Kua hamama mai nga mangai o o matou hoariri katoa ki a matou.

Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;

Ko te wehi, ko te rua, kua tae mai kei a matou, te whakamoti me te wawahi.

Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.

Kei te tarere nei nga awa wai i toku kanohi, mo te wawahanga o te tamahine a toku iwi.

Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,

Maturuturu ana te wai i toku kanohi, kahore hoki e mutu, te ai he pariratanga,

før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.

Kia titiro mai ra ano a Ihowa, kia kite mai ra ano ia i runga i te rangi.

Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.

E meatia iho ana toku ngakau e toku kanohi, mo nga tamahine katoa o toku pa.

Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,

Kua whaia kinotia ahau ano he manu e ratou, e te hunga e hoariri ana ki ahau, kahore he take.

de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;

Ngaro iho i a ratou toku ara i roto i te poka, kua maka e ratou he kohatu ki runga ki ahau.

Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"

I rere nga wai i runga i toku mahunga: i mea ahau, kua motuhia ketia ahau.

Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;

I karanga ahau ki tou ingoa, e Ihowa, i roto i te poka i raro rawa.

du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"

I rongo koe ki toku reo; kaua e huna tou taringa ki te tanga o toku manawa, ki taku karanga.

Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"

I whakatata mai koe i te ra i karanga ai ahau ki a koe; i ki mai koe, Kaua e wehi.

Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;

Kua tohea e koe, e te Ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora.

HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!

Kua kite koe, e Ihowa, i te he i mahia ki ahau: mau e whakarite taku whakawa.

Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,

Kua kite koe i to ratou mauahara katoa, i o ratou whakaaro katoa moku.

du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,

Kua rongo koe ki ta ratou tawai, e Ihowa, ki o ratou whakaaro katoa moku;

mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.

Ki nga ngutu o te hunga i whakatika mai ki ahau, ki ta ratou tikanga moku, a pau noa te ra.

Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.

Tirohia mai to ratou nohoanga iho, to ratou whakatikanga ake; ko ahau te waiatatia nei e ratou.

Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,

Hoatu he utu ki a ratou, e Ihowa, kia rite ki te mahi a o ratou ringa.

gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!

Hoatu ki a ratou he ngakau pakeke, tau kanga ki a ratou.

forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.

Whaia ratou i runga i te riri, whakangaromia atu ratou i raro i nga rangi o Ihowa.