Lamentations 3

Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

Min Del er HERREN, (siger min Sjæl,) derfor håber jeg på ham.

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

Thi Herren bortstøder ikke for evigt,

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.