Lamentations 3

أَنَا هُوَ الرَّجُلُ الَّذِي رأَى مَذَلَّةً بِقَضِيبِ سَخَطِهِ.

Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.

قَادَنِي وَسَيَّرَنِي فِي الظَّلاَمِ وَلاَ نُورَ.

Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;

حَقًّا إِنَّهُ يَعُودُ وَيَرُدُّ عَلَيَّ يَدَهُ الْيَوْمَ كُلَّهُ.

Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.

أَبْلَى لَحْمِي وَجِلْدِي. كَسَّرَ عِظَامِي.

Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.

بَنَى عَلَيَّ وَأَحَاطَنِي بِعَلْقَمٍ وَمَشَقَّةٍ.

Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;

أَسْكَنَنِي فِي ظُلُمَاتٍ كَمَوْتَى الْقِدَمِ.

W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.

سَيَّجَ عَلَيَّ فَلاَ أَسْتَطِيعُ الْخُرُوجَ. ثَقَّلَ سِلْسِلَتِي.

Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;

أَيْضًا حِينَ أَصْرُخُ وَأَسْتَغِيثُ يَصُدُّ صَلاَتِي.

A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.

سَيَّجَ طُرُقِي بِحِجَارَةٍ مَنْحُوتَةٍ. قَلَبَ سُبُلِي.

Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.

هُوَ لِي دُبٌّ كَامِنٌ، أَسَدٌ فِي مَخَابِىءَ.

Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.

مَيَّلَ طُرُقِي وَمَزَّقَنِي. جَعَلَنِي خَرَابًا.

Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.

مَدَّ قَوْسَهُ وَنَصَبَنِي كَغَرَضٍ لِلسَّهْمِ.

Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.

أَدْخَلَ فِي كُلْيَتَيَّ نِبَالَ جُعْبَتِهِ.

Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.

صِرْتُ ضُحْكَةً لِكُلِّ شَعْبِي، وَأُغْنِيَةً لَهُمُ الْيَوْمَ كُلَّهُ.

Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.

أَشْبَعَنِي مَرَائِرَ وَأَرْوَانِي أَفْسَنْتِينًا،

Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.

وَجَرَشَ بِالْحَصَى أَسْنَانِي. كَبَسَنِي بِالرَّمَادِ.

Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.

وَقَدْ أَبْعَدْتَ عَنِ السَّلاَمِ نَفْسِي. نَسِيتُ الْخَيْرَ.

Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.

وَقُلْتُ: «بَادَتْ ثِقَتِي وَرَجَائِي مِنَ الرَّبِّ».

I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.

ذِكْرُ مَذَلَّتِي وَتَيَهَانِي أَفْسَنْتِينٌ وَعَلْقَمٌ.

Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.

ذِكْرًا تَذْكُرُ نَفْسِي وَتَنْحَنِي فِيَّ.

Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.

أُرَدِّدُ هذَا فِي قَلْبِي، مِنْ أَجْلِ ذلِكَ أَرْجُو:

Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.

إِنَّهُ مِنْ إِحْسَانَاتِ الرَّبِّ أَنَّنَا لَمْ نَفْنَ، لأَنَّ مَرَاحِمَهُ لاَ تَزُولُ.

Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.

هِيَ جَدِيدَةٌ فِي كُلِّ صَبَاحٍ. كَثِيرَةٌ أَمَانَتُكَ.

Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.

نَصِيبِي هُوَ الرَّبُّ، قَالَتْ نَفْسِي، مِنْ أَجْلِ ذلِكَ أَرْجُوهُ.

Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.

طَيِّبٌ هُوَ الرَّبُّ لِلَّذِينَ يَتَرَجَّوْنَهُ، لِلنَّفْسِ الَّتِي تَطْلُبُهُ.

Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.

جَيِّدٌ أَنْ يَنْتَظِرَ الإِنْسَانُ وَيَتَوَقَّعَ بِسُكُوتٍ خَلاَصَ الرَّبِّ.

Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.

جَيِّدٌ لِلرَّجُلِ أَنْ يَحْمِلَ النِّيرَ فِي صِبَاهُ.

Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;

يَجْلِسُ وَحْدَهُ وَيَسْكُتُ، لأَنَّهُ قَدْ وَضَعَهُ عَلَيْهِ.

Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;

يَجْعَلُ فِي التُّرَابِ فَمَهُ لَعَلَّهُ يُوجَدُ رَجَاءٌ.

Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;

يُعْطِي خَدَّهُ لِضَارِبِهِ. يَشْبَعُ عَارًا.

Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.

لأَنَّ السَّيِّدَ لاَ يَرْفُضُ إِلَى الأَبَدِ.

Bo Pan na wieki nie odrzuca;

فَإِنَّهُ وَلَوْ أَحْزَنَ يَرْحَمُ حَسَبَ كَثْرَةِ مَرَاحِمِهِ.

Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.

لأَنَّهُ لاَ يُذِلُّ مِنْ قَلْبِهِ، وَلاَ يُحْزِنُ بَنِي الإِنْسَانِ.

Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.

أَنْ يَدُوسَ أَحَدٌ تَحْتَ رِجْلَيْهِ كُلَّ أَسْرَى الأَرْضِ،

Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;

أَنْ يُحَرِّفَ حَقَّ الرَّجُلِ أَمَامَ وَجْهِ الْعَلِيِّ،

Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;

أَنْ يَقْلِبَ الإِنْسَانَ فِي دَعْوَاهُ. السَّيِّدُ لاَ يَرَى!

Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.

مَنْ ذَا الَّذِي يَقُولُ فَيَكُونَ وَالرَّبُّ لَمْ يَأْمُرْ؟

Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?

مِنْ فَمِ الْعَلِيِّ أَلاَ تَخْرُجُ الشُّرُورُ وَالْخَيْرُ؟

Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?

لِمَاذَا يَشْتَكِي الإِنْسَانُ الْحَيُّ، الرَّجُلُ مِنْ قِصَاصِ خَطَايَاهُ؟

Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.

لِنَفْحَصْ طُرُقَنَا وَنَمْتَحِنْهَا وَنَرْجعْ إِلَى الرَّبِّ.

Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;

لِنَرْفَعْ قُلُوبَنَا وَأَيْدِيَنَا إِلَى اللهِ فِي السَّمَاوَاتِ:

Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.

«نَحْنُ أَذْنَبْنَا وَعَصَيْنَا. أَنْتَ لَمْ تَغْفِرْ.

Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.

الْتَحَفْتَ بِالْغَضَبِ وَطَرَدْتَنَا. قَتَلْتَ وَلَمْ تَشْفِقْ.

Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.

الْتَحَفْتَ بِالسَّحَابِ حَتَّى لاَ تَنْفُذَ الصَّلاَةُ.

Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.

جَعَلْتَنَا وَسَخًا وَكَرْهًا فِي وَسَطِ الشُّعُوبِ.

Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.

فَتَحَ كُلُّ أَعْدَائِنَا أَفْوَاهَهُمْ عَلَيْنَا.

Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.

صَارَ عَلَيْنَا خَوْفٌ وَرُعْبٌ، هَلاَكٌ وَسَحْقٌ».

Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.

سَكَبَتْ عَيْنَايَ يَنَابِيعَ مَاءٍ عَلَى سَحْقِ بِنْتِ شَعْبِي.

Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.

عَيْنِي تَسْكُبُ وَلاَ تَكُفُّ بِلاَ انْقِطَاعٍ

Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,

حَتَّى يُشْرِفَ وَيَنْظُرَ الرَّبُّ مِنَ السَّمَاءِ.

Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.

عَيْنِي تُؤَثِّرُ فِي نَفْسِي لأَجْلِ كُلِّ بَنَاتِ مَدِينَتِي.

Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.

قَدِ اصْطَادَتْنِي أَعْدَائِي كَعُصْفُورٍ بِلاَ سَبَبٍ.

Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.

قَرَضُوا فِي الْجُبِّ حَيَاتِي وَأَلْقَوْا عَلَيَّ حِجَارَةً.

Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.

طَفَتِ الْمِيَاهُ فَوْقَ رَأْسِي. قُلْتُ: «قَدْ قُرِضْتُ!».

Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!

دَعَوْتُ بِاسْمِكَ يَا رَبُّ مِنَ الْجُبِّ الأَسْفَلِ.

Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.

لِصَوْتِي سَمِعْتَ: «لاَ تَسْتُرْ أُذُنَكَ عَنْ زَفْرَتِي، عَنْ صِيَاحِي».

Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.

دَنَوْتَ يَوْمَ دَعَوْتُكَ. قُلْتَ: «لاَ تَخَفْ!».

Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.

خَاصَمْتَ يَا سَيِّدُ خُصُومَاتِ نَفْسِي. فَكَكْتَ حَيَاتِي.

Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.

رَأَيْتَ يَا رَبُّ ظُلْمِي. أَقِمْ دَعْوَايَ.

Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.

رَأَيْتَ كُلَّ نَقْمَتِهِمْ، كُلَّ أَفْكَارِهِمْ عَلَيَّ.

Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

سَمِعْتَ تَعْيِيرَهُمْ يَا رَبُّ، كُلَّ أَفْكَارِهِمْ عَلَيَّ.

Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.

كَلاَمُ مُقَاوِمِيَّ وَمُؤَامَرَتُهُمْ عَلَيَّ الْيَوْمَ كُلَّهُ.

Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.

اُنْظُرْ إِلَى جُلُوسِهِمْ وَوُقُوفِهِمْ، أَنَا أُغْنِيَتُهُمْ!

Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.

رُدَّ لَهُمْ جَزَاءً يَا رَبُّ حَسَبَ عَمَلِ أَيَادِيهِمْ.

Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;

أَعْطِهِمْ غِشَاوَةَ قَلْبٍ، لَعْنَتَكَ لَهُمْ.

Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;

اِتْبَعْ بِالْغَضَبِ وَأَهْلِكْهُمْ مِنْ تَحْتِ سَمَاوَاتِ الرَّبِّ.

Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!