Lamentations 3

أَنَا هُوَ الرَّجُلُ الَّذِي رأَى مَذَلَّةً بِقَضِيبِ سَخَطِهِ.

Én vagyok az az ember, a ki nyomorúságot látott az ő haragjának vesszeje miatt.

قَادَنِي وَسَيَّرَنِي فِي الظَّلاَمِ وَلاَ نُورَ.

Engem vezérlett és járatott sötétségben és nem világosságban.

حَقًّا إِنَّهُ يَعُودُ وَيَرُدُّ عَلَيَّ يَدَهُ الْيَوْمَ كُلَّهُ.

Bizony ellenem fordult, *ellenem* fordítja kezét minden nap.

أَبْلَى لَحْمِي وَجِلْدِي. كَسَّرَ عِظَامِي.

Megfonnyasztotta testemet és bőrömet, összeroncsolta csontjaimat.

بَنَى عَلَيَّ وَأَحَاطَنِي بِعَلْقَمٍ وَمَشَقَّةٍ.

*Erősséget* épített ellenem és körülvett méreggel és fáradsággal.

أَسْكَنَنِي فِي ظُلُمَاتٍ كَمَوْتَى الْقِدَمِ.

Sötét helyekre ültetett engem, mint az örökre meghaltakat.

سَيَّجَ عَلَيَّ فَلاَ أَسْتَطِيعُ الْخُرُوجَ. ثَقَّلَ سِلْسِلَتِي.

Körülkerített, hogy ki ne mehessek, nehézzé tette lánczomat.

أَيْضًا حِينَ أَصْرُخُ وَأَسْتَغِيثُ يَصُدُّ صَلاَتِي.

Sőt ha kiáltok és segítségül hívom is, nem hallja meg imádságomat.

سَيَّجَ طُرُقِي بِحِجَارَةٍ مَنْحُوتَةٍ. قَلَبَ سُبُلِي.

Elkerítette az én útaimat terméskővel, ösvényeimet elforgatta.

هُوَ لِي دُبٌّ كَامِنٌ، أَسَدٌ فِي مَخَابِىءَ.

Ólálkodó medve ő nékem *és* lesben álló oroszlán.

مَيَّلَ طُرُقِي وَمَزَّقَنِي. جَعَلَنِي خَرَابًا.

Útaimat elterelte, és darabokra vagdalt és elpusztított engem!

مَدَّ قَوْسَهُ وَنَصَبَنِي كَغَرَضٍ لِلسَّهْمِ.

Kifeszítette kézívét, és a nyíl elé czélul állított engem!

أَدْخَلَ فِي كُلْيَتَيَّ نِبَالَ جُعْبَتِهِ.

Veséimbe bocsátotta tegzének fiait.

صِرْتُ ضُحْكَةً لِكُلِّ شَعْبِي، وَأُغْنِيَةً لَهُمُ الْيَوْمَ كُلَّهُ.

Egész népemnek csúfjává lettem, és gúnydalukká napestig.

أَشْبَعَنِي مَرَائِرَ وَأَرْوَانِي أَفْسَنْتِينًا،

Eltöltött engem keserűséggel, megrészegített engem ürömmel.

وَجَرَشَ بِالْحَصَى أَسْنَانِي. كَبَسَنِي بِالرَّمَادِ.

És kova-kővel tördelte ki fogaimat; porba tiprott engem.

وَقَدْ أَبْعَدْتَ عَنِ السَّلاَمِ نَفْسِي. نَسِيتُ الْخَيْرَ.

És kizártad lelkem a békességből; elfeledkeztem a jóról.

وَقُلْتُ: «بَادَتْ ثِقَتِي وَرَجَائِي مِنَ الرَّبِّ».

És mondám: Elveszett az én erőm és az én reménységem az Úrban.

ذِكْرُ مَذَلَّتِي وَتَيَهَانِي أَفْسَنْتِينٌ وَعَلْقَمٌ.

Emlékezzél meg az én nyomorúságomról és eltapodtatásomról, az ürömről és a méregről!

ذِكْرًا تَذْكُرُ نَفْسِي وَتَنْحَنِي فِيَّ.

Vissza-visszaemlékezik, és megalázódik bennem az én lelkem.

أُرَدِّدُ هذَا فِي قَلْبِي، مِنْ أَجْلِ ذلِكَ أَرْجُو:

Ezt veszem szívemre, azért bízom.

إِنَّهُ مِنْ إِحْسَانَاتِ الرَّبِّ أَنَّنَا لَمْ نَفْنَ، لأَنَّ مَرَاحِمَهُ لاَ تَزُولُ.

Az Úr kegyelmessége az, hogy még nincsen végünk; mivel nem fogyatkozik el az ő irgalmassága!

هِيَ جَدِيدَةٌ فِي كُلِّ صَبَاحٍ. كَثِيرَةٌ أَمَانَتُكَ.

Minden reggel meg-megújul; nagy a te hűséged!

نَصِيبِي هُوَ الرَّبُّ، قَالَتْ نَفْسِي، مِنْ أَجْلِ ذلِكَ أَرْجُوهُ.

Az Úr az én örökségem, mondja az én lelkem, azért benne bízom.

طَيِّبٌ هُوَ الرَّبُّ لِلَّذِينَ يَتَرَجَّوْنَهُ، لِلنَّفْسِ الَّتِي تَطْلُبُهُ.

Jó az Úr azoknak, a kik várják őt; a léleknek, a mely keresi őt.

جَيِّدٌ أَنْ يَنْتَظِرَ الإِنْسَانُ وَيَتَوَقَّعَ بِسُكُوتٍ خَلاَصَ الرَّبِّ.

Jó várni és megadással lenni az Úr szabadításáig.

جَيِّدٌ لِلرَّجُلِ أَنْ يَحْمِلَ النِّيرَ فِي صِبَاهُ.

Jó a férfiúnak, ha igát visel ifjúságában.

يَجْلِسُ وَحْدَهُ وَيَسْكُتُ، لأَنَّهُ قَدْ وَضَعَهُ عَلَيْهِ.

Egyedül ül és hallgat, mert felvette magára.

يَجْعَلُ فِي التُّرَابِ فَمَهُ لَعَلَّهُ يُوجَدُ رَجَاءٌ.

Porba teszi száját, *mondván:* Talán van *még* reménység?

يُعْطِي خَدَّهُ لِضَارِبِهِ. يَشْبَعُ عَارًا.

Orczáját tartja az őt verőnek, megelégszik gyalázattal.

لأَنَّ السَّيِّدَ لاَ يَرْفُضُ إِلَى الأَبَدِ.

Mert nem zár ki örökre az Úr.

فَإِنَّهُ وَلَوْ أَحْزَنَ يَرْحَمُ حَسَبَ كَثْرَةِ مَرَاحِمِهِ.

Sőt, ha megszomorít, meg is vígasztal az ő kegyelmességének gazdagsága szerint.

لأَنَّهُ لاَ يُذِلُّ مِنْ قَلْبِهِ، وَلاَ يُحْزِنُ بَنِي الإِنْسَانِ.

Mert nem szíve szerint veri és szomorítja meg az embernek fiát.

أَنْ يَدُوسَ أَحَدٌ تَحْتَ رِجْلَيْهِ كُلَّ أَسْرَى الأَرْضِ،

Hogy lábai alá tiporja valaki a föld minden foglyát;

أَنْ يُحَرِّفَ حَقَّ الرَّجُلِ أَمَامَ وَجْهِ الْعَلِيِّ،

Hogy elfordíttassék az ember ítélete a Magasságosnak színe előtt;

أَنْ يَقْلِبَ الإِنْسَانَ فِي دَعْوَاهُ. السَّيِّدُ لاَ يَرَى!

Hogy elnyomassék az ember az ő peres dolgában: ezt az Úr nem nézi el.

مَنْ ذَا الَّذِي يَقُولُ فَيَكُونَ وَالرَّبُّ لَمْ يَأْمُرْ؟

Kicsoda az, a ki szól és meglesz, ha nem parancsolja az Úr?

مِنْ فَمِ الْعَلِيِّ أَلاَ تَخْرُجُ الشُّرُورُ وَالْخَيْرُ؟

A Magasságosnak szájából nem jő ki a gonosz és a jó.

لِمَاذَا يَشْتَكِي الإِنْسَانُ الْحَيُّ، الرَّجُلُ مِنْ قِصَاصِ خَطَايَاهُ؟

Mit zúgolódik az élő ember? Ki-ki a maga bűneiért *bűnhődik.*

لِنَفْحَصْ طُرُقَنَا وَنَمْتَحِنْهَا وَنَرْجعْ إِلَى الرَّبِّ.

Tudakozzuk a mi útainkat és vizsgáljuk meg, és térjünk az Úrhoz.

لِنَرْفَعْ قُلُوبَنَا وَأَيْدِيَنَا إِلَى اللهِ فِي السَّمَاوَاتِ:

Emeljük fel szíveinket kezeinkkel egyetemben Istenhez az égben.

«نَحْنُ أَذْنَبْنَا وَعَصَيْنَا. أَنْتَ لَمْ تَغْفِرْ.

Mi voltunk gonoszok és pártütők, azért nem bocsátottál meg.

الْتَحَفْتَ بِالْغَضَبِ وَطَرَدْتَنَا. قَتَلْتَ وَلَمْ تَشْفِقْ.

Felöltötted a haragot és üldöztél minket, öldököltél, nem kiméltél.

الْتَحَفْتَ بِالسَّحَابِ حَتَّى لاَ تَنْفُذَ الصَّلاَةُ.

Felöltötted a felhőt, hogy hozzád ne jusson az imádság.

جَعَلْتَنَا وَسَخًا وَكَرْهًا فِي وَسَطِ الشُّعُوبِ.

Sepredékké és útálattá tettél minket a népek között.

فَتَحَ كُلُّ أَعْدَائِنَا أَفْوَاهَهُمْ عَلَيْنَا.

Feltátotta száját ellenünk minden ellenségünk.

صَارَ عَلَيْنَا خَوْفٌ وَرُعْبٌ، هَلاَكٌ وَسَحْقٌ».

Rettegés és tőr van mi rajtunk, pusztulás és romlás.

سَكَبَتْ عَيْنَايَ يَنَابِيعَ مَاءٍ عَلَى سَحْقِ بِنْتِ شَعْبِي.

Víz-patakok folynak alá az én szememből népem leányának romlása miatt.

عَيْنِي تَسْكُبُ وَلاَ تَكُفُّ بِلاَ انْقِطَاعٍ

Szemem csörgedez és nem szünik meg, nincs pihenése,

حَتَّى يُشْرِفَ وَيَنْظُرَ الرَّبُّ مِنَ السَّمَاءِ.

Míg ránk nem tekint és meg nem lát az Úr az égből.

عَيْنِي تُؤَثِّرُ فِي نَفْسِي لأَجْلِ كُلِّ بَنَاتِ مَدِينَتِي.

Szemem bánatba ejté lelkemet városomnak minden leányáért.

قَدِ اصْطَادَتْنِي أَعْدَائِي كَعُصْفُورٍ بِلاَ سَبَبٍ.

Vadászva vadásztak reám, mint valami madárra, ellenségeim ok nélkül.

قَرَضُوا فِي الْجُبِّ حَيَاتِي وَأَلْقَوْا عَلَيَّ حِجَارَةً.

Veremben fojtották meg életemet, és követ hánytak rám.

طَفَتِ الْمِيَاهُ فَوْقَ رَأْسِي. قُلْتُ: «قَدْ قُرِضْتُ!».

Felüláradtak a vizek az én fejem felett; mondám: Kivágattam!

دَعَوْتُ بِاسْمِكَ يَا رَبُّ مِنَ الْجُبِّ الأَسْفَلِ.

Segítségül hívtam a te nevedet, oh Uram, a legalsó veremből.

لِصَوْتِي سَمِعْتَ: «لاَ تَسْتُرْ أُذُنَكَ عَنْ زَفْرَتِي، عَنْ صِيَاحِي».

Hallottad az én szómat; ne rejtsd el füledet sóhajtásom és kiáltásom elől.

دَنَوْتَ يَوْمَ دَعَوْتُكَ. قُلْتَ: «لاَ تَخَفْ!».

Közelegj hozzám, mikor segítségül hívlak téged; mondd: Ne félj!

خَاصَمْتَ يَا سَيِّدُ خُصُومَاتِ نَفْسِي. فَكَكْتَ حَيَاتِي.

Pereld meg Uram lelkemnek perét; váltsd meg életemet.

رَأَيْتَ يَا رَبُّ ظُلْمِي. أَقِمْ دَعْوَايَ.

Láttad, oh Uram, az én bántalmaztatásomat; ítéld meg ügyemet.

رَأَيْتَ كُلَّ نَقْمَتِهِمْ، كُلَّ أَفْكَارِهِمْ عَلَيَّ.

Láttad minden bosszúállásukat, minden ellenem való gondolatjokat.

سَمِعْتَ تَعْيِيرَهُمْ يَا رَبُّ، كُلَّ أَفْكَارِهِمْ عَلَيَّ.

Hallottad Uram az ő szidalmazásukat, minden ellenem való gondolatjokat;

كَلاَمُ مُقَاوِمِيَّ وَمُؤَامَرَتُهُمْ عَلَيَّ الْيَوْمَ كُلَّهُ.

Az ellenem támadóknak ajkait, és ellenem való mindennapi szándékukat.

اُنْظُرْ إِلَى جُلُوسِهِمْ وَوُقُوفِهِمْ، أَنَا أُغْنِيَتُهُمْ!

Tekintsd meg leülésöket és felkelésöket; én vagyok az ő gúnydaluk.

رُدَّ لَهُمْ جَزَاءً يَا رَبُّ حَسَبَ عَمَلِ أَيَادِيهِمْ.

Fizess meg nékik, Uram, az ő kezeiknek munkája szerint.

أَعْطِهِمْ غِشَاوَةَ قَلْبٍ، لَعْنَتَكَ لَهُمْ.

Adj nékik szívbeli konokságot; átkodul reájok.

اِتْبَعْ بِالْغَضَبِ وَأَهْلِكْهُمْ مِنْ تَحْتِ سَمَاوَاتِ الرَّبِّ.

Üldözd haragodban, és veszesd el őket az Úr ege alól!