Psalms 78

Пісня навчальна Асафова. Послухай, мій люду, науки моєї, нахиліть своє ухо до слів моїх уст,

Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

нехай я відкрию уста свої приказкою, нехай стародавні прислів'я я висловлю!

Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

Що ми чули й пізнали, і що розповідали батьки наші нам,

Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

того не сховаємо від їхніх синів, будемо розповідати про славу Господню аж до покоління останнього, і про силу Його та про чуда Його, які Він учинив!

Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

Він поставив засвідчення в Якові, а Закона поклав ув ізраїлі, про які наказав був Він нашим батькам завідомити про них синів їхніх,

Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

щоб знало про це покоління майбутнє, сини, що народжені будуть, устануть і будуть розповідати своїм дітям.

Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

і положать на Бога надію свою, і не забудуть діл Божих, Його ж заповіді берегтимуть.

Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

і не стануть вони, немов їхні батьки, поколінням непокірливим та бунтівничим, поколінням, що серця свого не поставило міцно, і що дух його Богу невірний.

Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

Сини Єфрема, озброєні лучники, повернулися взад у день бою:

La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

вони не берегли заповіту Божого, а ходити в Законі Його відреклися,

Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

і забули вони Його чини та чуда Його, які їм показав.

Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

Він чудо вчинив був для їхніх батьків ув єгипетськім краї, на полі Цоанськім:

Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

Він море розсік, і їх перепровадив, а воду поставив, як вал;

Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

і провадив їх хмарою вдень, а сяйвом огню цілу ніч;

Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

на пустині Він скелі розсік, і щедро усіх напоїв, як з безодні.

Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

Він витягнув із скелі потоки, і води текли, немов ріки.

Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

Та грішили вони проти Нього ще далі, і в пустині гнівили Всевишнього,

Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

і Бога вони випробовували в своїм серці, для душ своїх їжі бажаючи.

Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

і вони говорили насупроти Бога й казали: Чи Бог зможе в пустині трапезу зготовити?

Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

Тож ударив у скелю і води линули, і полилися потоки! Чи Він зможе також дати хліба? Чи Він наготує м'ясива народові Своєму?

Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

Тому то почув це Господь та й розгнівався, і огонь запалав проти Якова, і проти ізраїля теж знявся гнів,

Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

бо не вірували вони в Бога, і на спасіння Його не надіялись.

Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

А Він хмарам згори наказав, і відчинив двері неба,

Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

і спустив, немов дощ, на них манну для їжі, і збіжжя небесне їм дав:

Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

Хліб ангольський їла людина, Він послав їм поживи до ситости!

Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

Крім цього, Він східнього вітра порушив на небі, і міццю Своєю привів полудневого вітра,

Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

і дощем на них м'ясо пустив, немов порох, а птаство крилате, як морський пісок,

Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

і спустив його серед табору його, коло наметів його.

Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

і їли вони та й наситились дуже, Він їм їхнє бажання приніс!

Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

Та ще не вдовольнили жадання свого, ще їхня їжа була в їхніх устах,

Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

а гнів Божий піднявся на них, та й побив їхніх ситих, і вибранців ізраїлевих повалив...

La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

Проте ще й далі грішили вони та не вірили в чуда Його,

Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

і Він докінчив у марноті їхні дні, а їхні літа у страху.

Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

Як Він їх побивав, то бажали Його, і верталися, й Бога шукали,

Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

і пригадували, що Бог їхня скеля, і Бог Всевишній то їхній Викупитель.

Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

і своїми устами влещували Його, а своїм язиком лжу сплітали Йому,

Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

бо їхнє серце не міцно стояло при Нім, і не були вони вірні в Його заповіті...

Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

Та він, Милосердний, гріх прощав і їх не губив, і часто відвертав Свій гнів, і не будив усю Свою лютість,

Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

і Він пам'ятав, що вони тільки тіло, вітер, який переходить і не повертається!

Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

Скільки вони прогнівляли Його на пустині, зневажали Його на степу!

Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

і все знову та знов випробовували вони Бога, і зневажали Святого ізраїлевого,

Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

вони не пам'ятали руки Його з дня, як Він вибавив їх із недолі,

Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

як в Єгипті чинив Він знамена Свої, а на полі Цоанському чуда Свої,

Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

і в кров обернув річки їхні та їхні потоки, щоб вони не пили...

Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

Він послав був на них рої мух, і їх жерли вони, і жаб і вони їх губили.

Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

А врожай їхній віддав був Він гусені, а їхню працю сарані.

Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

Виноград їхній Він градом побив, а приморозком їхні шовковиці.

Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

і Він градові віддав їхній скот, а блискавкам череди їхні.

Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

Він послав був на них Свій гнів запальний, і лютість, й обурення, й утиск, наслання злих анголів.

Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

Він дорогу зрівняв був для гніву Свого, їхні душі не стримав від смерти, життя ж їхнє віддав моровиці.

Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

і побив Він усіх перворідних в Єгипті, первістків сили в наметах Хамових.

Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

і повів Він, немов ту отару, народ Свій, і їх попровадив, як стадо, в пустині.

Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

і провадив безпечно Він їх, і вони не боялись, а море накрило було ворогів їхніх.

Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

і Він їх привів до границі святині Своєї, до тієї гори, що правиця Його набула.

Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

і народи Він повиганяв перед їхнім обличчям, і кинув для них жеребка про спадок, і в їхніх наметах племена ізраїлеві оселив.

Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

Та й далі вони випробовували та гнівили Всевишнього Бога, і Його постанов не додержували,

Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

і відступали та зраджували, немов їхні батьки відвернулись, як обманливий лук.

Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

і жертівниками своїми гнівили Його, і дрочили Його своїми фіґурами.

Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

Бог почув усе це і розгнівався, і сильно обридивсь ізраїлем,

Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

і покинув оселю в Шіло, скинію ту, що вмістив був посеред людей,

Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

і віддав до неволі Він силу Свою, а величність Свою в руку ворога...

Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

і віддав для меча Свій народ, і розгнівався був на спадщину Свою:

Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

його юнаків огонь пожирав, а дівчатам його не співали весільних пісень,

Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

його священики від меча полягли, і не плакали вдови його.

Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

Та небавом збудився Господь, немов зо сну, як той велет, що ніби вином був підкошений,

Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

і вдарив Своїх ворогів по озадку, вічну ганьбу їм дав!

Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

Та Він погордив намет Йосипів, і племена Єфремового не обрав,

Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

а вибрав Собі плем'я Юдине, гору Сіон, що її полюбив!

Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

і святиню Свою збудував Він, як місце високе, як землю, що навіки її вґрунтував.

Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

і вибрав Давида, Свого раба, і від кошар його взяв,

Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

від кітних овечок його Він привів, щоб Якова пас він, народа Свого, та ізраїля, спадок Свій,

De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

і він пас їх у щирості серця свого, і провадив їх мудрістю рук своїх!

Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.