Psalms 78

Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

Give ear, O my people, to my law: incline your ears to the words of my mouth.

[] Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,

I will open my mouth in a parable: I will utter dark sayings of old:

Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.

Which we have heard and known, and our fathers have told us.

Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB’bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.

We will not hide them from their children, shewing to the generation to come the praises of the LORD, and his strength, and his wonderful works that he hath done.

RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail’e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.

For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children:

Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,

That the generation to come might know them, even the children which should be born; who should arise and declare them to their children:

Tanrı’ya güven duysunlar, Tanrı’nın yaptıklarını unutmasınlar, O’nun buyruklarını yerine getirsinler;

That they might set their hope in God, and not forget the works of God, but keep his commandments:

Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı’ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.

And might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation; a generation that set not their heart aright, and whose spirit was not stedfast with God.

Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.

The children of Ephraim, being armed, and carrying bows, turned back in the day of battle.

Tanrı’nın antlaşmasına uymadılar, O’nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.

They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law;

Unuttular O’nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.

And forgat his works, and his wonders that he had shewed them.

[] Mısır’da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.

Marvellous things did he in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan.

[] Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.

He divided the sea, and caused them to pass through; and he made the waters to stand as an heap.

[] Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.

In the daytime also he led them with a cloud, and all the night with a light of fire.

[] Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.

He clave the rocks in the wilderness, and gave them drink as out of the great depths.

Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.

He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.

Ama onlar çölde Yüceler Yücesi’ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.

And they sinned yet more against him by provoking the most High in the wilderness.

[] Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı’yı denediler.

And they tempted God in their heart by asking meat for their lust.

“Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı’ya karşı konuştular.

Yea, they spake against God; they said, Can God furnish a table in the wilderness?

“Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”

Behold, he smote the rock, that the waters gushed out, and the streams overflowed; can he give bread also? can he provide flesh for his people?

RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup’a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail’e karşı;

Therefore the LORD heard this, and was wroth: so a fire was kindled against Jacob, and anger also came up against Israel;

Çünkü Tanrı’ya inanmıyorlardı, O’nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.

Because they believed not in God, and trusted not in his salvation:

Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;

Though he had commanded the clouds from above, and opened the doors of heaven,

[] Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.

And had rained down manna upon them to eat, and had given them of the corn of heaven.

Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.

Man did eat angels' food: he sent them meat to the full.

Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.

He caused an east wind to blow in the heaven: and by his power he brought in the south wind.

Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;

He rained flesh also upon them as dust, and feathered fowls like as the sand of the sea:

Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.

And he let it fall in the midst of their camp, round about their habitations.

Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.

So they did eat, and were well filled: for he gave them their own desire;

Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,

They were not estranged from their lust. But while their meat was yet in their mouths,

Tanrı’nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.

The wrath of God came upon them, and slew the fattest of them, and smote down the chosen men of Israel.

Yine de günah işlemeye devam ettiler, O’nun harikalarına inanmadılar.

For all this they sinned still, and believed not for his wondrous works.

Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.

Therefore their days did he consume in vanity, and their years in trouble.

Tanrı onları öldürdükçe O’na yönelmeye, İstekle O’nu yeniden aramaya başlıyorlardı.

When he slew them, then they sought him: and they returned and enquired early after God.

Tanrı’nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı’nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.

And they remembered that God was their rock, and the high God their redeemer.

Oysa ağızlarıyla O’na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.

Nevertheless they did flatter him with their mouth, and they lied unto him with their tongues.

[] O’na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.

For their heart was not right with him, neither were they stedfast in his covenant.

Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.

But he, being full of compassion, forgave their iniquity, and destroyed them not: yea, many a time turned he his anger away, and did not stir up all his wrath.

Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.

For he remembered that they were but flesh; a wind that passeth away, and cometh not again.

Çölde kaç kez O’na başkaldırdılar, Issız yerlerde O’nu gücendirdiler!

How oft did they provoke him in the wilderness, and grieve him in the desert!

Defalarca denediler Tanrı’yı, İncittiler İsrail’in Kutsalı’nı.

Yea, they turned back and tempted God, and limited the Holy One of Israel.

Anımsamadılar O’nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,

They remembered not his hand, nor the day when he delivered them from the enemy.

Mısır’da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.

How he had wrought his signs in Egypt, and his wonders in the field of Zoan:

[] Mısır’ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.

And had turned their rivers into blood; and their floods, that they could not drink.

[] [] Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.

He sent divers sorts of flies among them, which devoured them; and frogs, which destroyed them.

[] Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.

He gave also their increase unto the caterpiller, and their labour unto the locust.

[] Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.

He destroyed their vines with hail, and their sycomore trees with frost.

Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.

He gave up their cattle also to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.

Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.

He cast upon them the fierceness of his anger, wrath, and indignation, and trouble, by sending evil angels among them.

Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.

He made a way to his anger; he spared not their soul from death, but gave their life over to the pestilence;

[] Mısır’da bütün ilk doğanları, Ham’ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.

And smote all the firstborn in Egypt; the chief of their strength in the tabernacles of Ham:

[] Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.

But made his own people to go forth like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.

[] Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.

And he led them on safely, so that they feared not: but the sea overwhelmed their enemies.

[] Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.

And he brought them to the border of his sanctuary, even to this mountain, which his right hand had purchased.

[] Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.

He cast out the heathen also before them, and divided them an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.

[] Ama onlar yüce Tanrı’yı denediler, O’na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.

Yet they tempted and provoked the most high God, and kept not his testimonies:

Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.

But turned back, and dealt unfaithfully like their fathers: they were turned aside like a deceitful bow.

Puta taptıkları yerlerle O’nu kızdırdılar, Putlarıyla O’nu kıskandırdılar.

For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.

Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail’i büsbütün reddetti.

When God heard this, he was wroth, and greatly abhorred Israel:

[] İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo’daki konutunu terk etti.

So that he forsook the tabernacle of Shiloh, the tent which he placed among men;

[] Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.

And delivered his strength into captivity, and his glory into the enemy's hand.

Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.

He gave his people over also unto the sword; and was wroth with his inheritance.

Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.

The fire consumed their young men; and their maidens were not given to marriage.

Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.

Their priests fell by the sword; and their widows made no lamentation.

O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.

Then the Lord awaked as one out of sleep, and like a mighty man that shouteth by reason of wine.

Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.

And he smote his enemies in the hinder parts: he put them to a perpetual reproach.

Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;

Moreover he refused the tabernacle of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim:

Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı’nı seçti.

But chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved.

Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.

And he built his sanctuary like high palaces, like the earth which he hath established for ever.

[] Kulu Davut’u seçti, Onu koyun ağılından aldı.

He chose David also his servant, and took him from the sheepfolds:

Halkı Yakup’u, kendi halkı İsrail’i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.

From following the ewes great with young he brought him to feed Jacob his people, and Israel his inheritance.

Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.

So he fed them according to the integrity of his heart; and guided them by the skilfulness of his hands.