Psalms 77

Yüksek sesle Tanrı’ya yakarıyorum, Haykırıyorum beni duysun diye.

I cried unto God with my voice, even unto God with my voice; and he gave ear unto me.

Sıkıntılı günümde Rab’be yönelir, Gece hiç durmadan ellerimi açarım, Gönlüm avunmaz bir türlü.

In the day of my trouble I sought the Lord: my sore ran in the night, and ceased not: my soul refused to be comforted.

Tanrı’yı anımsayınca inlerim, Düşündükçe içim daralır. Sela

I remembered God, and was troubled: I complained, and my spirit was overwhelmed. Selah.

Açık tutuyorsun göz kapaklarımı, Sıkıntıdan konuşamıyorum.

Thou holdest mine eyes waking: I am so troubled that I cannot speak.

Geçmiş günleri, Yıllar öncesini düşünüyorum.

I have considered the days of old, the years of ancient times.

Gece ilahilerimi anacağım, Kendi kendimle konuşacağım, İnceden inceye soracağım:

I call to remembrance my song in the night: I commune with mine own heart: and my spirit made diligent search.

“Rab sonsuza dek mi bizi reddedecek? Lütfunu bir daha göstermeyecek mi?

Will the Lord cast off for ever? and will he be favourable no more?

Sevgisi sonsuza dek mi yok oldu? Sözü geçerli değil mi artık?

Is his mercy clean gone for ever? doth his promise fail for evermore?

Tanrı unuttu mu acımayı? Sevecenliğinin yerini öfke mi aldı?” Sela

Hath God forgotten to be gracious? hath he in anger shut up his tender mercies? Selah.

Sonra kendi kendime, “İşte benim derdim bu!” dedim, “Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artık.”

And I said, This is my infirmity: but I will remember the years of the right hand of the most High.

RAB’bin işlerini anacağım, Evet, geçmişteki harikalarını anacağım.

I will remember the works of the LORD: surely I will remember thy wonders of old.

Yaptıkları üzerinde derin derin düşüneceğim, Bütün işlerinin üzerinde dikkatle duracağım.

I will meditate also of all thy work, and talk of thy doings.

Ey Tanrı, yolun kutsaldır! Hangi ilah Tanrı kadar uludur?

Thy way, O God, is in the sanctuary: who is so great a God as our God?

Harikalar yaratan Tanrı sensin, Halklar arasında gücünü gösterdin.

Thou art the God that doest wonders: thou hast declared thy strength among the people.

Güçlü bileğinle kendi halkını, Yakup ve Yusuf oğullarını kurtardın. Sela

Thou hast with thine arm redeemed thy people, the sons of Jacob and Joseph. Selah.

Sular seni görünce, ey Tanrı, Sular seni görünce çalkalandı, Enginler titredi.

The waters saw thee, O God, the waters saw thee; they were afraid: the depths also were troubled.

Bulutlar suyunu boşalttı, Gökler gürledi, Her yanda okların uçuştu.

The clouds poured out water: the skies sent out a sound: thine arrows also went abroad.

Kasırgada gürleyişin duyuldu, Şimşekler dünyayı aydınlattı, Yer titreyip sarsıldı.

The voice of thy thunder was in the heaven: the lightnings lightened the world: the earth trembled and shook.

Kendine denizde, Derin sularda yollar açtın, Ama ayak izlerin belli değildi.

Thy way is in the sea, and thy path in the great waters, and thy footsteps are not known.

Musa ve Harun’un eliyle Halkını bir sürü gibi güttün.

Thou leddest thy people like a flock by the hand of Moses and Aaron.