Psalms 78

Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

ای قوم من، تعالیم مرا بشنوید و به آنچه به شما می‌گویم، توجّه نمایید.

[] Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,

می‌‌‌‌خواهم با شما با مَثَلها صحبت کنم و شما را از اسرار گذشته،

Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.

چیزهایی را که از نیاکان خود شنیده و یاد گرفته‌ایم، آگاه نمایم.

Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB’bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.

ما اینها را از فرزندان خود مخفی نمی‌کنیم، بلکه آنها را برای نسلهای آینده بازگو می‌کنیم تا آنها نیز بدانند که، خداوند چه کارهای عجیب و شگفت‌انگیزی انجام داده است.

RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail’e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.

خدا احکام و قوانینی را به قوم اسرائیل و به فرزندان یعقوب داد. او به نیاکان ما دستور داد که آنها را به فرزندان خود بیاموزند،

Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,

تا نسلهای بعدی هم این احکام را یاد بگیرند و به نوبهٔ خود به نسلهای آینده بیاموزند.

Tanrı’ya güven duysunlar, Tanrı’nın yaptıklarını unutmasınlar, O’nun buyruklarını yerine getirsinler;

به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که به خداوند توکّل نمایند و آنچه را که او انجام داده است فراموش نخواهند کرد، بلکه پیوسته اوامر او را اطاعت خواهند نمود.

Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı’ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.

آنها مانند اجداد خود، مردمی سرکش و فتنه‌انگیز نخواهند بود، زیرا آنها کسانی بودند که به خدا وفادار نبودند و در ایمانشان استوار نماندند.

Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.

طایفهٔ افرایم با وجودی که با تیر و کمان مسلّح بودند، در روز جنگ فرار کردند.

Tanrı’nın antlaşmasına uymadılar, O’nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.

آنها به پیمان خود با خدا وفا نکردند و احکام او را بجا نیاوردند.

Unuttular O’nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.

آنها معجزات و کارهای خدا را فراموش کردند.

[] Mısır’da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.

كارهایی را که خدا در برابر چشمان نیاکانشان در سرزمین مصر و دیار صوعن انجام داد.

[] Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.

خدا دریا را شکافت و آبها را مانند دیوار نگه ‌داشت و آنها را از میان آن گذرانید.

[] Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.

هنگام روز آنها را به وسیلهٔ ابر، و تمام شب با نور آتش هدایت می‌کرد.

[] Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.

در بیابان، صخره‌ها را شکافت و از اعماق زمین، به آنها آب فراوان داد.

Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.

او از صخره، چشمه به وجود آورد و آب را مانند رودخانه جاری ساخت.

Ama onlar çölde Yüceler Yücesi’ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.

ولی ایشان باز نسبت به خدای متعال، گناه ورزیدند و در بیابان از او سرپیچی کردند.

[] Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı’yı denediler.

در دلهای خود، خدا را امتحان کردند و از او غذایی مطابق میل خودشان خواستند.

“Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı’ya karşı konuştular.

علیه خدا حرف می‌زدند و می‌گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیّه کند؟

“Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”

درست است که او توانست صخره را بزند و رود جاری شود، آیا می‌تواند برای ما نان و گوشت نیز فراهم کند؟»

RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup’a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail’e karşı;

وقتی خداوند شکایت آنها را شنید، بسیار خشمگین شد و آتش غضب او بر بنی‌اسرائیل شعله‌ور گردید،

Çünkü Tanrı’ya inanmıyorlardı, O’nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.

زیرا آنها به خدا ایمان نداشتند و باور نمی‌کردند که او آنها را نجات خواهد داد.

Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;

ولی خداوند به آسمان فرمان داد و درهای آسمان گشوده شدند

[] Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.

و غلّهٔ آسمانی یعنی مَنّا را بر ایشان بارانید تا بخورند.

Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.

بنابراین آنها غذای فرشتگان را خوردند و خدا آذوقهٔ فراوان به آنان عطا فرمود.

Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.

به باد شرقی امر فرمود که بوزد و با قدرت خود، باد جنوبی را به وزش آورد.

Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;

گوشت را مانند باران و پرندگان را مانند ریگ کنار دریا از آسمان

Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.

در بین اردو‌ها و اطراف اقامتگاه آنها فروریخت.

Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.

پس همگی خوردند و سیر شدند و خدا، آنچه را که می‌خواستند به آنها داد.

Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,

درحالی که لقمه در دهان ایشان بود و هنوز مشتاق خوردن بودند،

Tanrı’nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.

آتش خشم خداوند بر آنها شعله‌ور گردید و نیرومندترین و بهترین جوانانشان را هلاک کرد.

Yine de günah işlemeye devam ettiler, O’nun harikalarına inanmadılar.

با وجود همهٔ اینها، آنها دست از گناه نکشیدند و با آن که آن‌همه معجزات را دیدند، اعتماد نکردند.

Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.

بنابراین خداوند عمرشان را کوتاه، و روزگارشان را با ترس و لرز همراه نمود.

Tanrı onları öldürdükçe O’na yönelmeye, İstekle O’nu yeniden aramaya başlıyorlardı.

هرگاه تعدادی از آنها را می‌کشت، بقیّه به سوی او بازگشت می‌نمودند و از صمیم دل توبه می‌کردند.

Tanrı’nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı’nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.

آنها به یاد می‌آوردند که خدا پشت و پناه آنهاست و پروردگار متعال، رهانندهٔ ایشان است.

Oysa ağızlarıyla O’na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.

امّا حرفهای آنها همه دروغ بود و از روی راستی و صفا حرف نمی‌زدند.

[] O’na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.

دلهایشان با خدا راست نبود و به پیمان خود با خدا وفا نکردند.

Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.

امّا خدا با رحمت خود گناهانشان را بخشید و آنها را نابود نکرد. او بارها خشمگین شد امّا خشم خود را فرو نشانید.

Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.

او به یاد آورد که آنها انسان فانی هستند و مانند بادی هستند که فقط لحظه‌ای می‌وزد و دیگر بر نمی‌گردد.

Çölde kaç kez O’na başkaldırdılar, Issız yerlerde O’nu gücendirdiler!

آنها بارها در بیابان در مقابل او سرکشی کردند و او را رنجاندند.

Defalarca denediler Tanrı’yı, İncittiler İsrail’in Kutsalı’nı.

آنها بارها او را آزمایش کردند و خدای مقدّس اسرائیل را آزردند.

Anımsamadılar O’nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,

قدرت عظیم او را فراموش کردند، و روزی که او آنها را از دست دشمنانشان آزاد کرد، به یاد نیاوردند،

Mısır’da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.

زمانی که او قدرت عظیم خود را با معجزات و عجایب، بر منطقهٔ صوعن در سرزمین مصر آشکار کرد.

[] Mısır’ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.

آب رود‏ها را به خون تبدیل کرد، طوری که مصریان آب برای خوردن نداشتند.

[] [] Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.

و انواع پشه‌ها را فرستاد تا آنها را بگزند و قورباغه‏‌هایی که آنها را هلاک می‌کردند.

[] Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.

کِشت و زراعتشان را و محصول زحماتشان را خوراک ملخها ساخت.

[] Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.

تاکستانهای ایشان را به وسیلهٔ تگرگ و درختان انجیرشان را با سرما از بین برد.

Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.

رمه‏‌ها و گلّه‏‌هایشان را با تگرگ و رعد و برق نابود کرد.

Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.

او خشم هولناک و غضب خود را مانند فرشتگان مرگ فرستاد. تا ایشان را به اضطرابی عظیم گرفتار سازد.

Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.

او از خشم خود دست نکشید، بلکه بلایی فرستاد و آنان را هلاک نمود.

[] Mısır’da bütün ilk doğanları, Ham’ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.

تمام پسران نخستزادهٔ مصریان را هلاک کرد.

[] Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.

آنگاه قوم خود را مانند یک شبان راهنمایی کرد و آنان را در بیابان هدایت نمود.

[] Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.

او آنان را در امنیّت رهبری کرد و آنها هیچ ترسی نداشتند. امّا دریا، دشمنان ایشان را غرق نمود.

[] Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.

او آنها را به سرزمین مقدّس خود، بر کوهی که خود آن را تسخیر نموده بود، آورد.

[] Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.

ساکنان آنجا را در مقابل چشمان آنان بیرون راند و سرزمینشان را بین طایفه‌های اسرائیل تقسیم کرد و به عنوان مِلکیّت به آنها بخشید.

[] Ama onlar yüce Tanrı’yı denediler, O’na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.

امّا آنها بار دیگر طغیان کردند و خدای متعال را امتحان نمودند و دستورات او را اطاعت نکردند.

Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.

مانند نیاکان خود به راه کج رفتند، و همچون کمان کج غیر قابل اعتماد شدند.

Puta taptıkları yerlerle O’nu kızdırdılar, Putlarıyla O’nu kıskandırdılar.

با ساختن پرستشگاهها و پرستش بُتها و خدایان غیر، آتش خشم او را برافروختند.

Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail’i büsbütün reddetti.

چون خدا آن وضع را دید به خشم آمد و قوم اسرائیل را از حضور خود راند.

[] İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo’daki konutunu terk etti.

خیمهٔ شیلوه را -‌که جای سکونت او با آدمیان بود- ترک کرد.

[] Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.

به دشمنان فرصت داد تا صندوق پیمان را که نشانهٔ قدرت و جلال او بود، به یغما ببرند.

Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.

او از قوم خود خشمگین شد و آنان را به شمشیر دشمنانشان سپرد.

Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.

جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دختران جوان بی‌شوهر ماندند.

Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.

کاهنانشان با شمشیر به قتل رسیدند و بیوه‌های ایشان اجازهٔ ماتم و عزاداری نداشتند.

O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.

سرانجام، خداوند مانند کسی‌که از خواب بیدار شود و مانند پهلوانی سرخوش از شراب، برخاست.

Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.

دشمنان خود را به عقب راند و برای همیشه خجل و رسوا ساخت.

Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;

خانوادهٔ یوسف را رد کرد و طایفهٔ افرایم را نپذیرفت،

Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı’nı seçti.

بلکه طایفهٔ یهودا را، و کوه صهیون را که دوست می‌داشت، برگزید.

Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.

در آنجا معبد بزرگ خود را که چون آسمان و زمین استوار و پایدار است، برپا نمود.

[] Kulu Davut’u seçti, Onu koyun ağılından aldı.

بندهٔ خود داوود را برگزید، او را از چراگاه گوسفندان بیرون آورد،

Halkı Yakup’u, kendi halkı İsrail’i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.

جایی که گوسفندان پدرش را شبانی می‌کرد، تا شبان قوم او، یعنی بنی‌اسرائیل باشد.

Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.

داوود نیز از صمیم دل و با کاردانی، پیشوایی آنها را به عهده گرفت.