Psalms 78

Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

(По слав. 77) Маскил на Асаф. Слушайте наставлението ми, народе мой, наклонете ушите си към думите на устата ми!

[] Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,

Ще отворя устата си в притча, ще произнеса гатанки от древността.

Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.

Това, което сме чули и научили, и нашите бащи са ни разказвали,

Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB’bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.

няма да скрием от синовете им, разказвайки на идното поколение славните дела на ГОСПОДА и Неговата сила, и чудните Му дела, които извърши.

RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail’e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.

Защото Той постави свидетелство в Яков и определи закон в Израил, които заповяда на бащите ни, да ги предават на синовете си,

Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,

за да ги знае идното поколение — синовете, които щяха да се родят — за да станат и да ги разказват на своите синове;

Tanrı’ya güven duysunlar, Tanrı’nın yaptıklarını unutmasınlar, O’nun buyruklarını yerine getirsinler;

и да положат упованието си в Бога и да не забравят Божиите дела, и да пазят Неговите заповеди,

Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı’ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.

и да не бъдат като бащите си — упорито и бунтовно поколение, поколение, което не опази право сърцето си и чийто дух не беше верен на Бога.

Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.

Синовете на Ефрем, стрелци, въоръжени с лъкове, се обърнаха назад в деня на битката.

Tanrı’nın antlaşmasına uymadılar, O’nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.

Не опазиха завета на Бога и отказаха да ходят в закона Му,

Unuttular O’nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.

и забравиха делата Му и чудесата Му, които им показа.

[] Mısır’da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.

Той извърши чудеса пред техните бащи, в египетската земя, в полето Цоан.

[] Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.

Раздели морето и ги преведе, и направи водите да стоят като бент.

[] Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.

И ги води през деня със облак а през цялата нощ — с огнена светлина.

[] Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.

Разцепи канари в пустинята и ги напои изобилно като от големи бездни.

Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.

Извади и потоци от канарата и направи да потекат води като реки.

Ama onlar çölde Yüceler Yücesi’ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.

Но те продължиха да съгрешават против Него, противяха се на Всевишния в пустинята.

[] Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı’yı denediler.

Изпитаха Бога в сърцето си, като поискаха храна според прищявката си.

“Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı’ya karşı konuştular.

И говориха против Бога, казаха: Може ли Бог да приготви трапеза в пустинята?

“Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”

Ето, Той удари канарата и избликнаха води, и потекоха потоци. Дали ще може да даде и хляб? Ще може ли да приготви месо за Своя народ?

RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup’a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail’e karşı;

Затова, когато ГОСПОД чу, се разгневи и огън се запали против Яков, а също и гняв се надигна против Израил,

Çünkü Tanrı’ya inanmıyorlardı, O’nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.

защото не повярваха на Бога и не се довериха на спасението Му.

Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;

Но пак Той заповяда на облаците горе и отвори небесните врати,

[] Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.

и наваля манна върху тях, за да ядат, и им даде небесното жито.

Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.

Човек ядеше хляба на силните; Той им прати храна до насита.

Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.

Повдигна на небето източния вятър и със силата Си докара южния вятър.

Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;

Наваля месо върху тях като прах, крилати птици като морския пясък,

Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.

направи ги да падат насред стана им, около жилищата им.

Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.

И ядоха и се преситиха, и Той задоволи прищявката им.

Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,

Но още не бяха се отвърнали от прищявката си, храната им беше още в устата им,

Tanrı’nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.

и Божият гняв се надигна против тях и изби най-тлъстите от тях, и повали отбраните мъже на Израил.

Yine de günah işlemeye devam ettiler, O’nun harikalarına inanmadılar.

И при все това, те още съгрешаваха и не повярваха на чудесата Му.

Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.

Затова Той остави дните им да чезнат в суета и годините им — в ужас.

Tanrı onları öldürdükçe O’na yönelmeye, İstekle O’nu yeniden aramaya başlıyorlardı.

Когато ги убиваше, тогава Го търсеха, обръщаха се и усърдно търсеха Бога.

Tanrı’nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı’nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.

И си спомняха, че Бог бе канарата им и Бог, Всевишният, бе Изкупителят им.

Oysa ağızlarıyla O’na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.

Но с устата си Го мамеха и с езика си Го лъжеха,

[] O’na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.

защото сърцето им не беше непоколебимо към Него и не бяха верни на завета Му.

Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.

Но Той беше милостив и прощаваше беззаконията им и не ги погубваше. Да! Много пъти отвръщаше гнева Си и не надигаше цялата Си ярост,

Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.

защото си спомняше, че бяха плът, лъх, който преминава и не се връща.

Çölde kaç kez O’na başkaldırdılar, Issız yerlerde O’nu gücendirdiler!

Колко пъти Му се противиха в пустинята и Го наскърбяваха в безводната земя!

Defalarca denediler Tanrı’yı, İncittiler İsrail’in Kutsalı’nı.

Да, отново и отново изпитваха Бога и огорчаваха Светия Израилев!

Anımsamadılar O’nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,

Не си спомняха Неговата сила, деня, когато ги избави от противника,

Mısır’da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.

когато извърши знаменията Си в Египет и чудесата Си в полето Цоан.

[] Mısır’ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.

Превърна реките им в кръв и потоците им, и не можеха да пият.

[] [] Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.

Изпрати сред тях рояци мухи, които ги изпоядоха, и жаби, които ги съсипаха.

[] Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.

Предаде и реколтата им на гъсеницата и труда им — на скакалеца.

[] Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.

Порази лозята им с град и черниците им — със слана.

Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.

Предаде и добитъка им на град и стадата им — на мълнии.

Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.

Изля върху тях изгарящия Си гняв, ярост, негодувание и беда — нашествие на ангели на злото.

Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.

Изравни път за гнева Си, не пощади душата им от смърт, а предаде живота им на мор.

[] Mısır’da bütün ilk doğanları, Ham’ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.

Порази всеки първороден в Египет, първата рожба на мъжествеността им в шатрите на Хам.

[] Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.

А Своя народ изведе като овце и ги води като стадо в пустинята.

[] Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.

Води ги безопасно и те не се страхуваха; а морето погълна враговете им.

[] Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.

Така Той ги въведе в святата Си земя, на планината, която десницата Му беше придобила.

[] Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.

Той изгони пред тях езичниците и им ги раздели с мярка за наследство, и в шатрите им насели племената на Израил.

[] Ama onlar yüce Tanrı’yı denediler, O’na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.

Но те пак изпитваха Бога, Всевишния, бунтуваха се против Него и не пазеха наставленията Му,

Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.

а се връщаха назад и постъпваха невярно като бащите си, изметнаха се като неверен лък.

Puta taptıkları yerlerle O’nu kızdırdılar, Putlarıyla O’nu kıskandırdılar.

И Го предизвикваха към гняв с високите си места и Го подбуждаха към ревност с изваяните си идоли.

Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail’i büsbütün reddetti.

Бог чу и се разяри, и много се отврати от Израил,

[] İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo’daki konutunu terk etti.

и напусна скинията в Сило, шатъра, в който обитаваше между хората,

[] Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.

и предаде на плен силата Си и славата Си — в ръката на врага.

Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.

Предаде и народа Си на меча и се изпълни с ярост към наследството Си.

Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.

Огън погълна младежите Му и девойките Му останаха без сватбени песни.

Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.

Свещениците Му паднаха от меч и вдовиците им не плакаха.

O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.

Тогава Господ се събуди като от сън, като силен мъж, който изтрезнява от вино.

Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.

И Той порази враговете Си изотзад и им наложи вечен позор.

Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;

И Той отхвърли шатъра на Йосиф и не избра ефремовото племе;

Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı’nı seçti.

а избра юдовото племе, хълма Сион, който възлюби.

Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.

Построи светилището Си като височините, като земята, която е основал до века.

[] Kulu Davut’u seçti, Onu koyun ağılından aldı.

Избра и слугата Си Давид и го взе от кошарите на овцете;

Halkı Yakup’u, kendi halkı İsrail’i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.

доведе го от дойните овце, за да пасе народа Му Яков и наследството Му Израил.

Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.

И той ги пасеше според чистотата на сърцето си и ги водеше с умението на ръцете си.