Psalms 78

Masquil de Asaph. ESCUCHA, pueblo mío, mi ley: Inclinad vuestro oído á las palabras de mi boca.

Makinig kayo, Oh bayan ko, sa aking kautusan: ikiling ninyo ang inyong mga pakinig sa mga salita ng aking bibig.

Abriré mi boca en parábola; Hablaré cosas reservadas de antiguo:

Aking bubukhin ang aking bibig sa isang talinghaga; ako'y magsasalita ng mga malabong sabi ng una:

Las cuales hemos oído y entendido; Que nuestros padres nos las contaron.

Na aming narinig at naalaman, at isinaysay sa amin ng aming mga magulang.

No las encubriremos á sus hijos, Contando á la generación venidera las alabanzas de JEHOVÁ, Y su fortaleza, y sus maravillas que hizo.

Hindi namin ikukubli sa kanilang mga anak, na isasaysay sa salin ng lahing darating ang mga pagpuri sa Panginoon, at ang kaniyang kalakasan, at ang kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa na kaniyang ginawa.

Él estableció testimonio en Jacob, Y puso ley en Israel; La cual mandó á nuestros padres Que la notificasen á sus hijos;

Sapagka't siya'y nagtatag ng patotoo sa Jacob, at nagtakda ng kautusan sa Israel, na kaniyang iniutos sa aming mga magulang, na kanilang ipabatid sa kanilang mga anak:

Para que lo sepa la generación venidera, y los hijos que nacerán; Y los que se levantarán, lo cuenten á sus hijos;

Upang maalaman ng lahing darating, sa makatuwid baga'y ng mga anak na ipanganganak; na siyang magsisibangon, at mangagsasaysay sa kanilang mga anak:

Á fin de que pongan en Dios su confianza, Y no se olviden de las obras de Dios, Y guarden sus mandamientos:

Upang kanilang mailagak ang kanilang pagasa sa Dios, at huwag kalimutan ang mga gawa ng Dios, Kundi ingatan ang kaniyang mga utos:

Y no sean como sus padres, Generación contumaz y rebelde; Generación que no apercibió su corazón, Ni fué fiel para con Dios su espíritu.

At huwag maging gaya ng kanilang mga magulang, may matigas na ulo at mapanghimagsik na lahi; isang lahing di naglagay sa matuwid ng kanilang puso, at ang kanilang diwa ay hindi tapat sa Dios,

Los hijos de Ephraim armados, flecheros, Volvieron las espaldas el día de la batalla.

Ang mga anak ni Ephraim, gayong may sakbat at may dalang mga busog, at nagsitalikod sa kaarawan ng pagbabaka.

No guardaron el pacto de Dios, Ni quisieron andar en su ley:

Hindi nila tinupad ang tipan ng Dios, at nagsitangging magsilakad sa kaniyang kautusan;

Antes se olvidaron de sus obras, Y de sus maravillas que les había mostrado.

At kanilang kinalimutan ang kaniyang mga gawa, at ang kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa na kaniyang ipinakita sa kanila.

Delante de sus padres hizo maravillas En la tierra de Egipto, en el campo de Zoán.

Mga kagilagilalas na mga bagay ay ginawa niya sa paningin ng kanilang mga magulang, sa lupain ng Egipto, sa parang ng Zoan.

Rompió la mar, é hízolos pasar; É hizo estar las aguas como en un montón.

Hinawi niya ang dagat, at pinaraan niya sila; at kaniyang pinatayo ang tubig na parang bunton.

Y llevólos de día con nube, Y toda la noche con resplandor de fuego.

Sa araw naman ay kaniyang pinatnubayan sila sa pamamagitan ng isang ulap, at buong gabi ay sa pamamagitan ng tanglaw na apoy.

Hendió las peñas en el desierto: Y dióles á beber como de grandes abismos;

Kaniyang pinuwangan ang mga bato sa ilang, at pinainom niya sila ng sagana na gaya ng mula sa mga kalaliman.

Pues sacó de la peña corrientes, É hizo descender aguas como ríos.

Nagpabukal naman siya mula sa bato. At nagpababa ng tubig na parang mga ilog.

Empero aun tornaron á pecar contra él, Enojando en la soledad al Altísimo.

Gayon ma'y nagkasala uli sila laban sa kaniya, upang manghimagsik laban sa Kataastaasan sa ilang.

Pues tentaron á Dios en su corazón, Pidiendo comida á su gusto.

At kanilang tinukso ang Dios sa kanilang puso, sa paghingi ng pagkain sa kanilang pita.

Y hablaron contra Dios, Diciendo: ¿Podrá poner mesa en el desierto?

Oo, sila'y nagsalita laban sa Dios; kanilang sinabi, Makapaghahanda ba ang Dios ng dulang sa ilang?

He aquí ha herido la peña, y corrieron aguas, Y arroyos salieron ondeando: ¿Podrá también dar pan? ¿Aparejará carne á su pueblo?

Narito, kaniyang pinalo ang bato, na ang mga tubig ay bumubuluwak, at mga bukal ay nagsisiapaw; makapagbibigay ba siya ng tinapay naman? Ipaghahanda ba niya ng karne ang kaniyang bayan?

Por tanto oyó JEHOVÁ, é indignóse: Y encendióse el fuego contra Jacob, Y el furor subió también contra Israel;

Kaya't narinig ng Panginoon, at napoot: at isang apoy ay nagalab laban sa Jacob, at galit naman ay napailanglang laban sa Israel;

Por cuanto no habían creído á Dios, Ni habían confiado en su salud:

Sapagka't sila'y hindi nagsisampalataya sa Dios, at hindi nagsitiwala sa kaniyang pagliligtas.

Á pesar de que mandó á las nubes de arriba, Y abrió las puertas de los cielos,

Gayon ma'y nagutos siya sa mga langit sa itaas, at binuksan ang mga pintuan ng langit;

É hizo llover sobre ellos maná para comer, Y dióles trigo de los cielos.

At pinaulanan niya sila ng mana upang makain. At binigyan sila ng trigo ng langit.

Pan de nobles comió el hombre: Envióles comida á hartura.

Kumain ang tao ng tinapay ng makapangyarihan: pinadalhan niya sila ng pagkain hanggang sa nangabusog.

Movió el solano en el cielo, Y trajo con su fortaleza el austro.

Kaniyang pinahihip ang hanging silanganan sa mga langit: at sa pamamagitan ng kaniyang kapangyarihan ay pinatnubayan niya ang hanging timugan.

É hizo llover sobre ellos carne como polvo, Y aves de alas como arena de la mar.

Pinaulanan naman niya sila ng karne na parang alabok, at ng mga ibong parang buhangin sa mga dagat:

É hízolas caer en medio de su campo, Alrededor de sus tiendas.

At pinalagpak niya sa gitna ng kanilang kampamento, sa palibot ng kanilang mga tahanan.

Y comieron, y hartáronse mucho: Cumplióles pues su deseo.

Sa gayo'y nagsikain sila, at nangabusog na mabuti; at ibinigay niya sa kanila ang kanilang pita.

No habían quitado de sí su deseo, Aun estaba su vianda en su boca,

Hindi sila nagsihiwalay sa kanilang pita, ang kanilang pagkain ay nasa kanila pang mga bibig,

Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, Y mató los más robustos de ellos, Y derribo los escogidos de Israel.

Nang ang galit ng Dios ay paitaas laban sa kanila, at pumatay sa mga pinakamataba sa kanila, at sinaktan ang mga binata sa Israel.

Con todo esto pecaron aún, Y no dieron crédito á sus maravillas.

Sa lahat ng ito ay nangagkasala pa sila, at hindi naniwala sa kaniyang kagilagilalas na mga gawa.

Consumió por tanto en nada sus días, Y sus años en la tribulación.

Kaya't kaniyang pinaram ang kanilang mga kaarawan sa walang kabuluhan, at ang kanilang mga taon ay sa mga kakilabutan.

Si los mataba, entonces buscaban á Dios; Entonces se volvían solícitos en busca suya.

Nang kaniyang patayin sila, sila'y nangagusisa sa kaniya: at sila'y nagsibalik, at nagsihanap ng tapat sa Dios.

Y acordábanse que Dios era su refugio. Y el Dios Alto su redentor.

At kanilang naalaala na ang Dios ay kanilang malaking bato, at ang Kataastaasang Dios ay kanilang manunubos.

Mas le lisonjeaban con su boca, Y con su lengua le mentían:

Nguni't tinutuya nila siya ng kanilang bibig, at pinagbubulaanan nila siya ng kanilang dila.

Pues sus corazones no eran rectos con él, Ni estuvieron firmes en su pacto.

Sapagka't ang kanilang puso ay hindi matuwid sa kaniya, ni tapat man sila sa kaniyang tipan.

Empero él misericordioso, perdonaba la maldad, y no los destruía: Y abundó para apartar su ira, Y no despertó todo su enojo.

Nguni't siya, palibhasa'y puspos ng kaawaan, ay pinatawad ang kanilang kasamaan at hindi sila nilipol: Oo, madalas na inihiwalay ang kaniyang galit, at hindi pinukaw ang buo niyang poot.

Y acordóse que eran carne; Soplo que va y no vuelve.

At naalaala niyang sila'y laman lamang; hanging dumadaan, at hindi bumabalik.

¡Cuántas veces lo ensañaron en el desierto, Lo enojaron en la soledad!

Kay dalas na nanghimagsik nila laban sa kaniya sa ilang, at pinapanglaw nila siya sa ilang!

Y volvían, y tentaban á Dios, Y ponían límite al Santo de Israel.

At sila'y nagsibalik uli, at tinukso ang Dios, at minungkahi ang Banal ng Israel.

No se acordaron de su mano, Del día que los redimió de angustia;

Hindi nila inalaala ang kaniyang kamay, ni ang araw man nang kaniyang tubusin sila sa kaaway.

Cuando puso en Egipto sus señales, Y sus maravillas en el campo de Zoán;

Kung paanong kaniyang inilagay ang kaniyang mga tanda sa Egipto, at ang kaniyang mga kababalaghan sa parang ng Zoan;

Y volvió sus ríos en sangre, Y sus corrientes, porque no bebiesen.

At pinapaging dugo ang kanilang mga ilog, at ang kanilang mga bukal, na anopa't hindi sila makainom.

Envió entre ellos una mistura de moscas que los comían, Y ranas que los destruyeron.

Nagsugo rin siya sa gitna nila ng mga pulutong ng mga bangaw na lumamon sa kanila; at mga palaka, na nagsigiba sa kanila.

Dió también al pulgón sus frutos, Y sus trabajos á la langosta.

Ibinigay rin niya ang kanilang bunga sa tipaklong, at ang kanilang pakinabang sa balang.

Sus viñas destruyó con granizo, Y sus higuerales con piedra;

Sinira niya ang kanilang ubasan ng granizo, at ang mga puno nila ng sikomoro ng escarcha.

Y entregó al pedrisco sus bestias, Y al fuego sus ganados.

Ibinigay rin naman niya ang kanilang mga hayop sa granizo, at sa mga lintik ang kanilang mga kawan.

Envió sobre ellos el furor de su saña, Ira y enojo y angustia, Con misión de malos ángeles.

Ibinugso niya sa kanila ang kabangisan ng kaniyang galit, poot at galit, at kabagabagan, pulutong ng mga anghel ng kasamaan.

Dispuso el camino á su furor; No eximió la vida de ellos de la muerte, Sino que entregó su vida á la mortandad.

Kaniyang iginawa ng landas ang kaniyang galit; hindi niya pinigil ang kanilang buhay sa kamatayan, kundi ibinigay ang kanilang buhay sa pagkapuksa;

É hirió á todo primogénito en Egipto, Las primicias de las fuerzas en las tiendas de Châm.

At sinaktan ang lahat na panganay sa Egipto, ang panguna ng kanilang kalakasan sa mga tolda ni Cham:

Empero hizo salir á su pueblo como ovejas, Y llevólos por el desierto, como un rebaño.

Nguni't kaniyang pinayaon ang kaniyang sariling bayan na parang mga tupa, at pinatnubayan sila sa ilang na parang kawan.

Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; Y la mar cubrió á sus enemigos.

At inihatid niya silang tiwasay, na anopa't hindi sila nangatakot: nguni't tinakpan ng dagat ang kanilang mga kaaway.

Metiólos después en los términos de su santuario, En este monte que ganó su mano derecha.

At dinala niya sila sa hangganan ng kaniyang santuario, sa bundok na ito na binili ng kaniyang kanang kamay.

Y echó las gentes de delante de ellos, Y repartióles una herencia con cuerdas; É hizo habitar en sus moradas á las tribus de Israel.

Pinalayas din niya ang mga bansa sa harap nila, at binahagi sa kanila na pinakamana sa pamamagitan ng pising panukat, at pinatahan ang mga lipi ng Israel sa kanilang mga tolda.

Mas tentaron y enojaron al Dios Altísimo, Y no guardaron sus testimonios;

Gayon ma'y nanukso at nanghimagsik sila laban sa Kataastaasang Dios, at hindi iningatan ang kaniyang mga patotoo;

Sino que se volvieron, y se rebelaron como sus padres: Volviéronse como arco engañoso.

Kundi nagsitalikod, at nagsigawang may paglililo na gaya ng kanilang mga magulang: sila'y nagsilisyang parang magdarayang busog.

Y enojáronlo con sus altos, Y provocáronlo á celo con sus esculturas.

Sapagka't minungkahi nila siya sa galit ng kanilang mga mataas na dako, at kinilos nila siya sa panibugho ng kanilang mga larawang inanyuan.

Oyólo Dios, y enojóse, Y en gran manera aborreció á Israel.

Nang marinig ito ng Dios, ay napoot, at kinayamutang lubha ang Israel:

Dejó por tanto el tabernáculo de Silo, La tienda en que habitó entre los hombres;

Sa gayo'y kaniyang pinabayaan ang tabernakulo ng Silo, ang tolda na kaniyang inilagay sa gitna ng mga tao;

Y dió en cautividad su fortaleza, Y su gloria en mano del enemigo.

At ibinigay ang kaniyang kalakasan sa pagkabihag, at ang kaniyang kaluwalhatian ay sa kamay ng kaaway.

Entregó también su pueblo á cuchillo, Y airóse contra su heredad.

Ibinigay rin niya ang kaniyang bayan sa tabak; at napoot sa kaniyang mana.

El fuego devoró sus mancebos, Y sus vírgenes no fueron loadas en cantos nupciales.

Nilamon ng apoy ang kanilang mga binata; at ang mga dalaga nila'y hindi nagkaroon ng awit ng pagaasawa.

Sus sacerdotes cayeron á cuchillo, Y sus viudas no lamentaron.

Ang mga saserdote nila'y nabuwal sa pamamagitan ng tabak; at ang mga bao nila'y hindi nanganaghoy.

Entonces despertó el Señor á la manera del que ha dormido, Como un valiente que grita excitado del vino:

Nang magkagayo'y gumising ang Panginoon na gaya ng mula sa pagkakatulog, gaya ng malakas na tao na humihiyaw dahil sa alak.

É hirió á sus enemigos en las partes posteriores: Dióles perpetua afrenta.

At sinaktan niya sa likod ang kaniyang mga kaaway: inilagay niya sila sa laging kadustaan.

Y desechó el tabernáculo de José, Y no escogió la tribu de Ephraim.

Bukod dito'y tinanggihan niya ang tolda ng Jose, at hindi pinili ang lipi ni Ephraim;

Sino que escogió la tribu de Judá, El monte de Sión, al cual amó.

Kundi pinili ang lipi ni Juda, ang bundok ng Zion na kaniyang inibig.

Y edificó su santuario á manera de eminencia, Como la tierra que cimentó para siempre.

At itinayo niya ang kaniyang santuario na parang mga kataasan, parang lupa na kaniyang itinatag magpakailan man.

Y eligió á David su siervo, Y tomólo de las majadas de las ovejas:

Pinili naman niya si David na kaniyang lingkod, at kinuha niya siya mula sa kulungan ng mga tupa:

De tras las paridas lo trajo, Para que apacentase á Jacob su pueblo, y á Israel su heredad.

Dinala niya siya na mula sa pagsunod sa mga tupa ng nagpapasuso, upang maging pastor ng Jacob na kaniyang bayan, at ang Israel na kaniyang mana.

Y apacentólos con entereza de su corazón; Y pastoreólos con la pericia de sus manos.

Sa gayo'y siya ang kanilang pastor ayon sa pagtatapat ng kaniyang puso; at pinatnubayan niya sila sa pamamagitan ng kabihasahan ng kaniyang mga kamay.