Psalms 78

En læresalme av Asaf. Lytt, mitt folk, til min lære, bøi eders ører til min munns ord!

Masquil de Asaph. ESCUCHA, pueblo mío, mi ley: Inclinad vuestro oído á las palabras de mi boca.

Jeg vil oplate min munn med tankesprog, jeg vil la utstrømme gåtefulle ord fra fordums tid.

Abriré mi boca en parábola; Hablaré cosas reservadas de antiguo:

Det vi har hørt og vet, og det våre fedre har fortalt oss,

Las cuales hemos oído y entendido; Que nuestros padres nos las contaron.

det vil vi ikke dølge for deres barn, men for den kommende slekt fortelle Herrens pris og hans styrke og de undergjerninger som han har gjort.

No las encubriremos á sus hijos, Contando á la generación venidera las alabanzas de JEHOVÁ, Y su fortaleza, y sus maravillas que hizo.

Han har reist et vidnesbyrd i Jakob og satt en lov i Israel, som han bød våre fedre å kunngjøre sine barn,

Él estableció testimonio en Jacob, Y puso ley en Israel; La cual mandó á nuestros padres Que la notificasen á sus hijos;

forat den kommende slekt, de barn som skulde fødes, kunde kjenne dem, kunde stå frem og fortelle dem for sine barn

Para que lo sepa la generación venidera, y los hijos que nacerán; Y los que se levantarán, lo cuenten á sus hijos;

og sette sitt håp til Gud og ikke glemme Guds gjerninger, men holde hans bud

Á fin de que pongan en Dios su confianza, Y no se olviden de las obras de Dios, Y guarden sus mandamientos:

og ikke være som deres fedre, en opsetsig og gjenstridig slekt, en slekt som ikke gjorde sitt hjerte fast, og hvis ånd ikke var trofast mot Gud.

Y no sean como sus padres, Generación contumaz y rebelde; Generación que no apercibió su corazón, Ni fué fiel para con Dios su espíritu.

Efra'ims barn, de rustede bueskyttere, vendte om på stridens dag.

Los hijos de Ephraim armados, flecheros, Volvieron las espaldas el día de la batalla.

De holdt ikke Guds pakt og vilde ikke vandre i hans lov,

No guardaron el pacto de Dios, Ni quisieron andar en su ley:

og de glemte hans store gjerninger og de under som han hadde latt dem se.

Antes se olvidaron de sus obras, Y de sus maravillas que les había mostrado.

For deres fedres øine hadde han gjort under i Egyptens land, på Soans mark.

Delante de sus padres hizo maravillas En la tierra de Egipto, en el campo de Zoán.

Han kløvde havet og lot dem gå gjennem det og lot vannet stå som en dynge.

Rompió la mar, é hízolos pasar; É hizo estar las aguas como en un montón.

Og han ledet dem ved skyen om dagen og hele natten ved ildens lys.

Y llevólos de día con nube, Y toda la noche con resplandor de fuego.

Han kløvde klipper i ørkenen og gav dem å drikke som av store vanndyp.

Hendió las peñas en el desierto: Y dióles á beber como de grandes abismos;

Og han lot bekker gå ut av klippen og vann flyte ned som strømmer.

Pues sacó de la peña corrientes, É hizo descender aguas como ríos.

Men de blev ennu ved å synde mot ham, å være gjenstridige mot den Høieste i ørkenen.

Empero aun tornaron á pecar contra él, Enojando en la soledad al Altísimo.

Og de fristet Gud i sitt hjerte, så de krevde mat efter sin lyst.

Pues tentaron á Dios en su corazón, Pidiendo comida á su gusto.

Og de talte mot Gud, de sa: Kan vel Gud dekke bord i ørkenen?

Y hablaron contra Dios, Diciendo: ¿Podrá poner mesa en el desierto?

Se, han har slått klippen så det fløt ut vann, og bekker strømmet over; mon han også kan gi brød, eller kan han komme med kjøtt til sitt folk?

He aquí ha herido la peña, y corrieron aguas, Y arroyos salieron ondeando: ¿Podrá también dar pan? ¿Aparejará carne á su pueblo?

Derfor, da Herren hørte det, harmedes han, og ild optendtes mot Jakob, og vrede reiste sig mot Israel,

Por tanto oyó JEHOVÁ, é indignóse: Y encendióse el fuego contra Jacob, Y el furor subió también contra Israel;

fordi de ikke trodde på Gud og ikke stolte på hans frelse.

Por cuanto no habían creído á Dios, Ni habían confiado en su salud:

Og han gav skyene der oppe befaling og åpnet himmelens porter.

Á pesar de que mandó á las nubes de arriba, Y abrió las puertas de los cielos,

Og han lot manna regne over dem til føde og gav dem himmelkorn.

É hizo llover sobre ellos maná para comer, Y dióles trigo de los cielos.

Englebrød åt enhver; han sendte dem næring til mette.

Pan de nobles comió el hombre: Envióles comida á hartura.

Han lot østenvinden fare ut i himmelen og førte sønnenvinden frem ved sin styrke.

Movió el solano en el cielo, Y trajo con su fortaleza el austro.

Og han lot kjøtt regne ned over dem som støv og vingede fugler som havets sand,

É hizo llover sobre ellos carne como polvo, Y aves de alas como arena de la mar.

og han lot dem falle ned midt i deres leir, rundt omkring deres boliger.

É hízolas caer en medio de su campo, Alrededor de sus tiendas.

Og de åt og blev såre mette, og det de lystet efter, gav han dem.

Y comieron, y hartáronse mucho: Cumplióles pues su deseo.

De hadde ennu ikke latt fare det de lystet efter, ennu var deres mat i deres munn,

No habían quitado de sí su deseo, Aun estaba su vianda en su boca,

da reiste Guds vrede sig mot dem, og han herjet blandt deres kraftfulle menn, og Israels unge menn slo han ned.

Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, Y mató los más robustos de ellos, Y derribo los escogidos de Israel.

Med alt dette syndet de enda og trodde ikke på hans undergjerninger.

Con todo esto pecaron aún, Y no dieron crédito á sus maravillas.

Derfor lot han deres dager svinne bort i tomhet og deres år i forskrekkelse.

Consumió por tanto en nada sus días, Y sus años en la tribulación.

Når han herjet blandt dem, da spurte de efter ham og vendte om og søkte Gud

Si los mataba, entonces buscaban á Dios; Entonces se volvían solícitos en busca suya.

og kom i hu at Gud var deres klippe, og den høieste Gud deres gjenløser.

Y acordábanse que Dios era su refugio. Y el Dios Alto su redentor.

Men de smigret for ham med sin munn og løi for ham med sin tunge.

Mas le lisonjeaban con su boca, Y con su lengua le mentían:

Og deres hjerte hang ikke fast ved ham, og de var ikke tro mot hans pakt.

Pues sus corazones no eran rectos con él, Ni estuvieron firmes en su pacto.

Men han, han er miskunnelig, han tilgir misgjerning og forderver ikke; mange ganger lot han sin vrede vende om og lot ikke all sin harme bryte frem.

Empero él misericordioso, perdonaba la maldad, y no los destruía: Y abundó para apartar su ira, Y no despertó todo su enojo.

Og han kom i hu at de var kjød, et åndepust som farer avsted og ikke kommer tilbake.

Y acordóse que eran carne; Soplo que va y no vuelve.

Hvor titt var de ikke gjenstridige mot ham i ørkenen, gjorde ham sorg på de øde steder!

¡Cuántas veces lo ensañaron en el desierto, Lo enojaron en la soledad!

Og de fristet Gud på ny og krenket Israels Hellige.

Y volvían, y tentaban á Dios, Y ponían límite al Santo de Israel.

De kom ikke hans hånd i hu den dag han forløste dem fra fienden,

No se acordaron de su mano, Del día que los redimió de angustia;

han som gjorde sine tegn i Egypten og sine under på Soans mark.

Cuando puso en Egipto sus señales, Y sus maravillas en el campo de Zoán;

Han gjorde deres elver til blod, og sine rinnende vann kunde de ikke drikke.

Y volvió sus ríos en sangre, Y sus corrientes, porque no bebiesen.

Han sendte imot dem fluesvermer som fortærte dem, og frosk som fordervet dem.

Envió entre ellos una mistura de moscas que los comían, Y ranas que los destruyeron.

Og han gav gnageren deres grøde og gresshoppen deres høst.

Dió también al pulgón sus frutos, Y sus trabajos á la langosta.

Han slo deres vintrær ned med hagl og deres morbærtrær med haglstener.

Sus viñas destruyó con granizo, Y sus higuerales con piedra;

Og han overgav deres fe til haglet og deres hjorder til ildsluer.

Y entregó al pedrisco sus bestias, Y al fuego sus ganados.

Han slapp sin brennende vrede løs mot dem, harme og forbitrelse og trengsel, en sending av ulykkes-bud.

Envió sobre ellos el furor de su saña, Ira y enojo y angustia, Con misión de malos ángeles.

Han brøt vei for sin vrede, sparte ikke deres sjel for døden, overgav deres liv til pesten.

Dispuso el camino á su furor; No eximió la vida de ellos de la muerte, Sino que entregó su vida á la mortandad.

Og han slo alle førstefødte i Egypten, styrkens førstegrøde i Kams telter.

É hirió á todo primogénito en Egipto, Las primicias de las fuerzas en las tiendas de Châm.

Og han lot sitt folk bryte op som en fåreflokk og førte dem som en hjord i ørkenen.

Empero hizo salir á su pueblo como ovejas, Y llevólos por el desierto, como un rebaño.

Og han ledet dem tryggelig, og de fryktet ikke, men havet skjulte deres fiender.

Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; Y la mar cubrió á sus enemigos.

Og han førte dem til sitt hellige landemerke, til det berg hans høire hånd hadde vunnet.

Metiólos después en los términos de su santuario, En este monte que ganó su mano derecha.

Og han drev hedningene ut for deres åsyn og lot deres land tilfalle dem som arvedel og lot Israels stammer bo i deres telter.

Y echó las gentes de delante de ellos, Y repartióles una herencia con cuerdas; É hizo habitar en sus moradas á las tribus de Israel.

Men de fristet Gud, den Høieste, og var gjenstridige mot ham, og de aktet ikke på hans vidnesbyrd.

Mas tentaron y enojaron al Dios Altísimo, Y no guardaron sus testimonios;

De vek av og var troløse, som deres fedre, de vendte om, likesom en bue som svikter.

Sino que se volvieron, y se rebelaron como sus padres: Volviéronse como arco engañoso.

Og de vakte hans harme med sine offerhauger og gjorde ham nidkjær med sine utskårne billeder.

Y enojáronlo con sus altos, Y provocáronlo á celo con sus esculturas.

Gud hørte det og blev vred, og han blev såre kjed av Israel.

Oyólo Dios, y enojóse, Y en gran manera aborreció á Israel.

Og han forlot sin bolig i Silo, det telt han hadde opslått blandt menneskene.

Dejó por tanto el tabernáculo de Silo, La tienda en que habitó entre los hombres;

Og han overgav sin styrke til fangenskap og sin herlighet i fiendens hånd.

Y dió en cautividad su fortaleza, Y su gloria en mano del enemigo.

Og han overgav sitt folk til sverdet og harmedes på sin arv.

Entregó también su pueblo á cuchillo, Y airóse contra su heredad.

Ild fortærte dets unge menn, og dets jomfruer fikk ingen brudesang.

El fuego devoró sus mancebos, Y sus vírgenes no fueron loadas en cantos nupciales.

Dets prester falt for sverdet, og dets enker holdt ikke klagemål.

Sus sacerdotes cayeron á cuchillo, Y sus viudas no lamentaron.

Da våknet Herren som en sovende, som en helt som jubler av vin.

Entonces despertó el Señor á la manera del que ha dormido, Como un valiente que grita excitado del vino:

Og han slo sine motstandere tilbake, påførte dem en evig skam.

É hirió á sus enemigos en las partes posteriores: Dióles perpetua afrenta.

Og han forkastet Josefs telt og utvalgte ikke Efra'ims stamme,

Y desechó el tabernáculo de José, Y no escogió la tribu de Ephraim.

men han utvalgte Juda stamme, Sions berg som han elsket.

Sino que escogió la tribu de Judá, El monte de Sión, al cual amó.

Og han bygget sin helligdom lik høie fjell, lik jorden, som han har grunnfestet for evig tid.

Y edificó su santuario á manera de eminencia, Como la tierra que cimentó para siempre.

Og han utvalgte David, sin tjener, og tok ham fra fårehegnene;

Y eligió á David su siervo, Y tomólo de las majadas de las ovejas:

fra de melkende får som han gikk bakefter, hentet han ham til å vokte Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.

De tras las paridas lo trajo, Para que apacentase á Jacob su pueblo, y á Israel su heredad.

Og han voktet dem efter sitt hjertes opriktighet og ledet dem med sin forstandige hånd.

Y apacentólos con entereza de su corazón; Y pastoreólos con la pericia de sus manos.