Psalms 78

Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

Masquil de Asaph. ESCUCHA, pueblo mío, mi ley: Inclinad vuestro oído á las palabras de mi boca.

Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

Abriré mi boca en parábola; Hablaré cosas reservadas de antiguo:

Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

Las cuales hemos oído y entendido; Que nuestros padres nos las contaron.

Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

No las encubriremos á sus hijos, Contando á la generación venidera las alabanzas de JEHOVÁ, Y su fortaleza, y sus maravillas que hizo.

Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

Él estableció testimonio en Jacob, Y puso ley en Israel; La cual mandó á nuestros padres Que la notificasen á sus hijos;

Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

Para que lo sepa la generación venidera, y los hijos que nacerán; Y los que se levantarán, lo cuenten á sus hijos;

Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

Á fin de que pongan en Dios su confianza, Y no se olviden de las obras de Dios, Y guarden sus mandamientos:

Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

Y no sean como sus padres, Generación contumaz y rebelde; Generación que no apercibió su corazón, Ni fué fiel para con Dios su espíritu.

La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

Los hijos de Ephraim armados, flecheros, Volvieron las espaldas el día de la batalla.

Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

No guardaron el pacto de Dios, Ni quisieron andar en su ley:

Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

Antes se olvidaron de sus obras, Y de sus maravillas que les había mostrado.

Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

Delante de sus padres hizo maravillas En la tierra de Egipto, en el campo de Zoán.

Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

Rompió la mar, é hízolos pasar; É hizo estar las aguas como en un montón.

Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

Y llevólos de día con nube, Y toda la noche con resplandor de fuego.

Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

Hendió las peñas en el desierto: Y dióles á beber como de grandes abismos;

Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

Pues sacó de la peña corrientes, É hizo descender aguas como ríos.

Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

Empero aun tornaron á pecar contra él, Enojando en la soledad al Altísimo.

Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

Pues tentaron á Dios en su corazón, Pidiendo comida á su gusto.

Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

Y hablaron contra Dios, Diciendo: ¿Podrá poner mesa en el desierto?

Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

He aquí ha herido la peña, y corrieron aguas, Y arroyos salieron ondeando: ¿Podrá también dar pan? ¿Aparejará carne á su pueblo?

Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

Por tanto oyó JEHOVÁ, é indignóse: Y encendióse el fuego contra Jacob, Y el furor subió también contra Israel;

Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

Por cuanto no habían creído á Dios, Ni habían confiado en su salud:

Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

Á pesar de que mandó á las nubes de arriba, Y abrió las puertas de los cielos,

Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

É hizo llover sobre ellos maná para comer, Y dióles trigo de los cielos.

Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

Pan de nobles comió el hombre: Envióles comida á hartura.

Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

Movió el solano en el cielo, Y trajo con su fortaleza el austro.

Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

É hizo llover sobre ellos carne como polvo, Y aves de alas como arena de la mar.

Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

É hízolas caer en medio de su campo, Alrededor de sus tiendas.

Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

Y comieron, y hartáronse mucho: Cumplióles pues su deseo.

Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

No habían quitado de sí su deseo, Aun estaba su vianda en su boca,

La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, Y mató los más robustos de ellos, Y derribo los escogidos de Israel.

Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

Con todo esto pecaron aún, Y no dieron crédito á sus maravillas.

Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

Consumió por tanto en nada sus días, Y sus años en la tribulación.

Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

Si los mataba, entonces buscaban á Dios; Entonces se volvían solícitos en busca suya.

Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

Y acordábanse que Dios era su refugio. Y el Dios Alto su redentor.

Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

Mas le lisonjeaban con su boca, Y con su lengua le mentían:

Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

Pues sus corazones no eran rectos con él, Ni estuvieron firmes en su pacto.

Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

Empero él misericordioso, perdonaba la maldad, y no los destruía: Y abundó para apartar su ira, Y no despertó todo su enojo.

Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

Y acordóse que eran carne; Soplo que va y no vuelve.

Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

¡Cuántas veces lo ensañaron en el desierto, Lo enojaron en la soledad!

Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

Y volvían, y tentaban á Dios, Y ponían límite al Santo de Israel.

Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

No se acordaron de su mano, Del día que los redimió de angustia;

Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

Cuando puso en Egipto sus señales, Y sus maravillas en el campo de Zoán;

Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

Y volvió sus ríos en sangre, Y sus corrientes, porque no bebiesen.

Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

Envió entre ellos una mistura de moscas que los comían, Y ranas que los destruyeron.

Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

Dió también al pulgón sus frutos, Y sus trabajos á la langosta.

Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

Sus viñas destruyó con granizo, Y sus higuerales con piedra;

Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

Y entregó al pedrisco sus bestias, Y al fuego sus ganados.

Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

Envió sobre ellos el furor de su saña, Ira y enojo y angustia, Con misión de malos ángeles.

Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

Dispuso el camino á su furor; No eximió la vida de ellos de la muerte, Sino que entregó su vida á la mortandad.

Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

É hirió á todo primogénito en Egipto, Las primicias de las fuerzas en las tiendas de Châm.

Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

Empero hizo salir á su pueblo como ovejas, Y llevólos por el desierto, como un rebaño.

Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; Y la mar cubrió á sus enemigos.

Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

Metiólos después en los términos de su santuario, En este monte que ganó su mano derecha.

Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

Y echó las gentes de delante de ellos, Y repartióles una herencia con cuerdas; É hizo habitar en sus moradas á las tribus de Israel.

Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

Mas tentaron y enojaron al Dios Altísimo, Y no guardaron sus testimonios;

Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

Sino que se volvieron, y se rebelaron como sus padres: Volviéronse como arco engañoso.

Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

Y enojáronlo con sus altos, Y provocáronlo á celo con sus esculturas.

Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

Oyólo Dios, y enojóse, Y en gran manera aborreció á Israel.

Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

Dejó por tanto el tabernáculo de Silo, La tienda en que habitó entre los hombres;

Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

Y dió en cautividad su fortaleza, Y su gloria en mano del enemigo.

Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

Entregó también su pueblo á cuchillo, Y airóse contra su heredad.

Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

El fuego devoró sus mancebos, Y sus vírgenes no fueron loadas en cantos nupciales.

Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

Sus sacerdotes cayeron á cuchillo, Y sus viudas no lamentaron.

Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

Entonces despertó el Señor á la manera del que ha dormido, Como un valiente que grita excitado del vino:

Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

É hirió á sus enemigos en las partes posteriores: Dióles perpetua afrenta.

Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

Y desechó el tabernáculo de José, Y no escogió la tribu de Ephraim.

Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

Sino que escogió la tribu de Judá, El monte de Sión, al cual amó.

Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

Y edificó su santuario á manera de eminencia, Como la tierra que cimentó para siempre.

Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

Y eligió á David su siervo, Y tomólo de las majadas de las ovejas:

De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

De tras las paridas lo trajo, Para que apacentase á Jacob su pueblo, y á Israel su heredad.

Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.

Y apacentólos con entereza de su corazón; Y pastoreólos con la pericia de sus manos.