Psalms 77

Mia voĉo iras al Dio, kaj mi krias; Mia voĉo iras al Dio, ke Li aŭskultu min.

Al Músico principal: para Jeduthún: Salmo de Asaph. CON mi voz clamé á Dios, Á Dios clamé, y él me escuchará.

En la tago de mia suferado mi serĉas mian Sinjoron; En la nokto mia mano estas etendita kaj ne malleviĝas; Mia animo ne volas konsoliĝi.

Al Señor busqué en el día de mi angustia: Mi mal corría de noche y no cesaba: Mi alma rehusaba consuelo.

Mi rememoras Dion, kaj mi ĝemas; Mi meditas, kaj mia spirito malĝojas. Sela.

Acordábame de Dios, y gritaba: Quejábame, y desmayaba mi espíritu. (Selah.)

Vi retenas la palpebrojn de miaj okuloj; Mi estas frapita, mi ne povas paroli.

Tenías los párpados de mis ojos: Estaba yo quebrantado, y no hablaba.

Mi meditas pri la tagoj antikvaj, Pri la jaroj antaŭlonge pasintaj.

Consideraba los días desde el principio, Los años de los siglos.

Mi rememoras en la nokto mian kanton; Mi parolas kun mia koro, Kaj mia spirito esploras.

Acordábame de mis canciones de noche; Meditaba con mi corazón, Y mi espíritu inquiría.

Ĉu por eterne mia Sinjoro forpuŝis? Kaj ĉu Li ne plu favoros?

¿Desechará el Señor para siempre, Y no volverá más á amar?

Ĉu por eterne ĉesiĝis Lia boneco? Ĉu Lia promeso ne plenumiĝos por ĉiuj generacioj?

¿Hase acabado para siempre su misericordia? ¿Hase acabado la palabra suya para generación y generación?

Ĉu Dio forgesis indulgi? Ĉu Li fermis en kolero Sian favorkorecon? Sela.

¿Ha olvidado Dios el tener misericordia? ¿Ha encerrado con ira sus piedades? (Selah.)

Kaj mi diris: Tio estas mia aflikto, Ke aliiĝis la dekstra mano de la Plejaltulo.

Y dije: Enfermedad mía es ésta; Traeré pues á la memoria los años de la diestra del Altísimo.

Mi rememoros la farojn de la Eternulo; Jes, mi rememoros Viajn antikvajn miraklojn.

Acordaréme de las obras de JAH: Sí, haré yo memoria de tus maravillas antiguas.

Mi meditos pri ĉiuj Viaj faroj, Kaj pri Viaj agoj mi parolos.

Y meditaré en todas tus obras, Y hablaré de tus hechos.

Ho Dio, en sankteco estas Via vojo; Kiu estas tiel granda dio, kiel nia Dio?

Oh Dios, en santidad es tu camino: ¿Qué Dios grande como el Dios nuestro?

Vi estas tiu Dio, kiu faras miraklojn; Vi montris Vian forton inter la popoloj.

Tú eres el Dios que hace maravillas: Tú hiciste notoria en los pueblos tu fortaleza.

Vi liberigis per Via brako Vian popolon, La filojn de Jakob kaj Jozef. Sela.

Con tu brazo redimiste á tu pueblo, Á los hijos de Jacob y de José. (Selah.)

Vidis Vin akvoj, ho Dio, Vidis Vin akvoj, kaj ili ektremis, Kaj abismoj skuiĝis.

Viéronte las aguas, oh Dios; Viéronte las aguas, temieron; Y temblaron los abismos.

Nubegoj verŝis akvon, La ĉielo eligis bruon, Kaj Viaj sagoj ekflugis.

Las nubes echaron inundaciones de aguas; Tronaron los cielos, Y discurrieron tus rayos.

La voĉo de Via tondro estis en la turnovento, Fulmoj lumigis la mondon; Tremis kaj ŝanceliĝis la tero.

Anduvo en derredor el sonido de tus truenos; Los relámpagos alumbraron el mundo; Estremecióse y tembló la tierra.

Sur la maro estis Via vojo, Kaj Via irejo sur grandaj akvoj, Sed Viaj paŝosignoj ne estis videblaj.

En la mar fué tu camino, Y tus sendas en las muchas aguas; Y tus pisadas no fueron conocidas.

Vi kondukis Vian popolon kiel ŝafojn, Per la mano de Moseo kaj Aaron.

Condujiste á tu pueblo como ovejas, Por mano de Moisés y de Aarón.