Psalms 78

(En Maskil af Asaf.) Lyt, mit folk til min lære, bøj eders øre til ord fra min Mund;

Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

jeg vil åbne min Mund med Billedtale, fremsætte Gåder fra fordums Tid,

Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

hvad vi har hørt og ved, hvad vore Fædre har sagt os;

Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

vi dølger det ikke for deres Børn, men melder en kommende Slægt om HERRENs Ære og Vælde og Underne, som han har gjort.

Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

Han satte et Vidnesbyrd i Jakob, i Israel gav han en Lov, idet han bød vore Fædre at lade deres Børn det vide,

Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

at en senere Slægt kunde vide det, og Børn, som fødtes siden, stå frem og fortælle deres Børn derom,

Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

så de slår deres Lid til Gud og ikke glemmer Guds Gerninger, men overholder hans Bud,

Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

ej slægter Fædrene på, en vanartet, stridig Slægt, hvis Hjerte ikke var fast, hvis Ånd var utro mod Gud

Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

- Efraims Børn var rustede Bueskytter, men svigted på Stridens Dag -

La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

Gudspagten holdt de ikke, de nægtede at følge hans Lov;

Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

hans Gerninger gik dem ad Glemme, de Undere, han lod dem skue.

Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

Han gjorde Undere for deres Fædre i Ægypten på Zoans Mark;

Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

han kløvede Havet og førte dem over, lod Vandet stå som en Vold;

Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

han ledede dem ved Skyen om Dagen, Natten igennem ved Ildens Skær;

Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

han kløvede Klipper i Ørkenen, lod dem rigeligt drikke som af Strømme,

Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

han lod Bække rinde af Klippen og Vand strømme ned som Floder.

Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

Men de blev ved at synde imod ham og vække den Højestes Vrede i Ørkenen;

Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

de fristede Gud i Hjertet og krævede Mad til at stille Sulten,

Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

de talte mod Gud og sagde: "Kan Gud dække Bord i en Ørken?

Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

Se, Klippen slog han, så Vand flød frem, og Bække vælded ud; mon han også kan give Brød og skaffe kød til sit Folk?"

Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

Det hørte HERREN, blev vred, der tændtes en Ild mod Jakob, ja Vrede kom op mod Israel,

Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

fordi de ikke troede Gud eller stolede på hans Frelse.

Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

Da bød han Skyerne oventil, lod Himlens Døre åbne

Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

og Manna regne på dem til Føde, han gav dem Himmelkorn;

Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

Mennesker spiste Englebrød, han sendte dem Mad at mætte sig med.

Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

Han rejste Østenvinden på Himlen, førte Søndenvinden frem ved sin Kraft;

Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

Kød lod han regne på dem som Støv og vingede Fugle som Havets Sand,

Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

lod dem falde midt i sin Lejr, rundt omkring sine Boliger;

Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

Og de spiste sig overmætte, hvad de ønskede, lod han dem få.

Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

Men før deres Attrå var stillet, mens Maden var i deres Mund,

Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

rejste Guds Vrede sig mod dem; han vog deres kraftige Mænd, fældede Israels Ynglinge.

La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

Og dog blev de ved at synde og troede ej på hans Undere.

Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

Da lod han deres Dage svinde i Tomhed og endte brat deres År.

Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

Når han vog dem, søgte de ham, vendte om og spurgte om Gud,

Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

kom i Hu, at Gud var deres Klippe, Gud den Allerhøjeste deres Genløser.

Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

De hyklede for ham med Munden, løj for ham med deres Tunge;

Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

deres Hjerter holdt ikke fast ved ham, hans Pagt var de ikke tro.

Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

Og dog er han barmhjertig, han tilgiver Misgerning, lægger ej øde, hans Vrede lagde sig Gang på Gang, han lod ikke sin Harme fuldt bryde frem;

Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

han kom i Hu, de var Kød, et Pust, der svinder og ej vender tilbage.

Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

Hvor tit stod de ham ikke imod i Ørkenen og voldte ham Sorg i det øde Land!

Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

De fristede alter Gud, de krænkede Israels Hellige;

Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

hans Hånd kom de ikke i Hu, de Dag han friede dem fra Fjenden,

Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

da han gjorde sine Tegn i Ægypten, sine Undere på Zoans Mark,

Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

forvandlede deres Floder til Blod, så de ej kunde drikke af Strømmene,

Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

sendte Myg imod dem, som åd dem, og Frøer, som lagde dem øde,

Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

gav Æderen, hvad de avlede, Græshoppen al deres Høst,

Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

slog deres Vinstokke ned med Hagl, deres Morbærtræer med Frost,

Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

prisgav Kvæget for Hagl og deres Hjorde for Lyn.

Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

Han sendte sin Vredesglød mod dem, Harme, Vrede og Trængsel, en Sendefærd af Ulykkesengle;

Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

frit Løb gav han sin Vrede, skånede dem ikke for Døden, gav deres Liv til Pris for Pest;

Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

alt førstefødt i Ægypten slog han, Mandskraftens Førstegrøde i Kamiternes Telte,

Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

lod sit Folk bryde op som en Hjord, ledede dem som Kvæg i Ørkenen,

Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

ledede dem trygt, uden Frygt, mens Havet lukked sig over deres Fjender;

Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

han bragte dem til sit hellige Land, de Bjerge, hans højre vandt,

Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

drev Folkeslag bort foran dem, udskiftede ved Lod deres Land og lod Israels Stammer bo i deres Telte.

Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

Dog fristed og trodsede de Gud den Allerhøjeste og overholdt ikke hans Vidnesbyrd;

Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

de faldt fra, var troløse som deres Fædre, svigtede som en slappet Bue,

Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

de krænkede ham med deres Offerhøje, æggede ham med deres Gudebilleder.

Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

Det hørte Gud og blev vred følte højlig Lede ved Israel;

Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

han opgav sin Bolig i Silo, det Telt, hvor han boede blandt Mennesker;

Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

han gav sin Stolthed i Fangenskab, sin Herlighed i Fjendehånd,

Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

prisgav sit Folk for Sværdet, blev vred på sin Arvelod;

Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

Ild fortærede dets unge Mænd, dets Jomfruer fik ej Bryllupssange,

Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

dets Præster faldt for Sværdet, dets Enker holdt ikke Klagefest.

Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

Da vågnede Herren som en, der har sovet, som en Helt, der er døvet af Vin;

Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

han slog sine Fjender på Ryggen, gjorde dem evigt til Skamme.

Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

Men han fik Lede ved Josefs Telt, Efraims Stamme udvalgte han ikke;

Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elsker;

Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

han byggede sit Tempel himmelhøjt, grundfæstede det evigt som Jorden.

Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

Han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Fårenes Folde,

Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

hentede ham fra de diende Dyr til at vogte Jakob, hans Folk, Israel, hans Arvelod;

De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

han vogtede dem med oprigtigt Hjerte, ledede dem med kyndig Hånd.

Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.