Psalms 77

(Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,

Mia voĉo iras al Dio, kaj mi krias; Mia voĉo iras al Dio, ke Li aŭskultu min.

jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;

En la tago de mia suferado mi serĉas mian Sinjoron; En la nokto mia mano estas etendita kaj ne malleviĝas; Mia animo ne volas konsoliĝi.

jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. - Sela.

Mi rememoras Dion, kaj mi ĝemas; Mi meditas, kaj mia spirito malĝojas. Sela.

Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.

Vi retenas la palpebrojn de miaj okuloj; Mi estas frapita, mi ne povas paroli.

Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;

Mi meditas pri la tagoj antikvaj, Pri la jaroj antaŭlonge pasintaj.

jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.

Mi rememoras en la nokto mian kanton; Mi parolas kun mia koro, Kaj mia spirito esploras.

Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,

Ĉu por eterne mia Sinjoro forpuŝis? Kaj ĉu Li ne plu favoros?

er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,

Ĉu por eterne ĉesiĝis Lia boneco? Ĉu Lia promeso ne plenumiĝos por ĉiuj generacioj?

har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? - Sela.

Ĉu Dio forgesis indulgi? Ĉu Li fermis en kolero Sian favorkorecon? Sela.

Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.

Kaj mi diris: Tio estas mia aflikto, Ke aliiĝis la dekstra mano de la Plejaltulo.

Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.

Mi rememoros la farojn de la Eternulo; Jes, mi rememoros Viajn antikvajn miraklojn.

Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.

Mi meditos pri ĉiuj Viaj faroj, Kaj pri Viaj agoj mi parolos.

Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!

Ho Dio, en sankteco estas Via vojo; Kiu estas tiel granda dio, kiel nia Dio?

Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,

Vi estas tiu Dio, kiu faras miraklojn; Vi montris Vian forton inter la popoloj.

udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. - Sela.

Vi liberigis per Via brako Vian popolon, La filojn de Jakob kaj Jozef. Sela.

Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;

Vidis Vin akvoj, ho Dio, Vidis Vin akvoj, kaj ili ektremis, Kaj abismoj skuiĝis.

Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;

Nubegoj verŝis akvon, La ĉielo eligis bruon, Kaj Viaj sagoj ekflugis.

din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;

La voĉo de Via tondro estis en la turnovento, Fulmoj lumigis la mondon; Tremis kaj ŝanceliĝis la tero.

din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.

Sur la maro estis Via vojo, Kaj Via irejo sur grandaj akvoj, Sed Viaj paŝosignoj ne estis videblaj.

Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.

Vi kondukis Vian popolon kiel ŝafojn, Per la mano de Moseo kaj Aaron.