Psalms 78

(По слав. 77) Маскил на Асаф. Слушайте наставлението ми, народе мой, наклонете ушите си към думите на устата ми!

Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

Ще отворя устата си в притча, ще произнеса гатанки от древността.

[] Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,

Това, което сме чули и научили, и нашите бащи са ни разказвали,

Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.

няма да скрием от синовете им, разказвайки на идното поколение славните дела на ГОСПОДА и Неговата сила, и чудните Му дела, които извърши.

Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB’bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.

Защото Той постави свидетелство в Яков и определи закон в Израил, които заповяда на бащите ни, да ги предават на синовете си,

RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail’e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.

за да ги знае идното поколение — синовете, които щяха да се родят — за да станат и да ги разказват на своите синове;

Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,

и да положат упованието си в Бога и да не забравят Божиите дела, и да пазят Неговите заповеди,

Tanrı’ya güven duysunlar, Tanrı’nın yaptıklarını unutmasınlar, O’nun buyruklarını yerine getirsinler;

и да не бъдат като бащите си — упорито и бунтовно поколение, поколение, което не опази право сърцето си и чийто дух не беше верен на Бога.

Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı’ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.

Синовете на Ефрем, стрелци, въоръжени с лъкове, се обърнаха назад в деня на битката.

Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.

Не опазиха завета на Бога и отказаха да ходят в закона Му,

Tanrı’nın antlaşmasına uymadılar, O’nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.

и забравиха делата Му и чудесата Му, които им показа.

Unuttular O’nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.

Той извърши чудеса пред техните бащи, в египетската земя, в полето Цоан.

[] Mısır’da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.

Раздели морето и ги преведе, и направи водите да стоят като бент.

[] Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.

И ги води през деня със облак а през цялата нощ — с огнена светлина.

[] Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.

Разцепи канари в пустинята и ги напои изобилно като от големи бездни.

[] Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.

Извади и потоци от канарата и направи да потекат води като реки.

Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.

Но те продължиха да съгрешават против Него, противяха се на Всевишния в пустинята.

Ama onlar çölde Yüceler Yücesi’ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.

Изпитаха Бога в сърцето си, като поискаха храна според прищявката си.

[] Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı’yı denediler.

И говориха против Бога, казаха: Може ли Бог да приготви трапеза в пустинята?

“Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı’ya karşı konuştular.

Ето, Той удари канарата и избликнаха води, и потекоха потоци. Дали ще може да даде и хляб? Ще може ли да приготви месо за Своя народ?

“Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”

Затова, когато ГОСПОД чу, се разгневи и огън се запали против Яков, а също и гняв се надигна против Израил,

RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup’a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail’e karşı;

защото не повярваха на Бога и не се довериха на спасението Му.

Çünkü Tanrı’ya inanmıyorlardı, O’nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.

Но пак Той заповяда на облаците горе и отвори небесните врати,

Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;

и наваля манна върху тях, за да ядат, и им даде небесното жито.

[] Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.

Човек ядеше хляба на силните; Той им прати храна до насита.

Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.

Повдигна на небето източния вятър и със силата Си докара южния вятър.

Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.

Наваля месо върху тях като прах, крилати птици като морския пясък,

Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;

направи ги да падат насред стана им, около жилищата им.

Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.

И ядоха и се преситиха, и Той задоволи прищявката им.

Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.

Но още не бяха се отвърнали от прищявката си, храната им беше още в устата им,

Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,

и Божият гняв се надигна против тях и изби най-тлъстите от тях, и повали отбраните мъже на Израил.

Tanrı’nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.

И при все това, те още съгрешаваха и не повярваха на чудесата Му.

Yine de günah işlemeye devam ettiler, O’nun harikalarına inanmadılar.

Затова Той остави дните им да чезнат в суета и годините им — в ужас.

Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.

Когато ги убиваше, тогава Го търсеха, обръщаха се и усърдно търсеха Бога.

Tanrı onları öldürdükçe O’na yönelmeye, İstekle O’nu yeniden aramaya başlıyorlardı.

И си спомняха, че Бог бе канарата им и Бог, Всевишният, бе Изкупителят им.

Tanrı’nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı’nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.

Но с устата си Го мамеха и с езика си Го лъжеха,

Oysa ağızlarıyla O’na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.

защото сърцето им не беше непоколебимо към Него и не бяха верни на завета Му.

[] O’na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.

Но Той беше милостив и прощаваше беззаконията им и не ги погубваше. Да! Много пъти отвръщаше гнева Си и не надигаше цялата Си ярост,

Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.

защото си спомняше, че бяха плът, лъх, който преминава и не се връща.

Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.

Колко пъти Му се противиха в пустинята и Го наскърбяваха в безводната земя!

Çölde kaç kez O’na başkaldırdılar, Issız yerlerde O’nu gücendirdiler!

Да, отново и отново изпитваха Бога и огорчаваха Светия Израилев!

Defalarca denediler Tanrı’yı, İncittiler İsrail’in Kutsalı’nı.

Не си спомняха Неговата сила, деня, когато ги избави от противника,

Anımsamadılar O’nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,

когато извърши знаменията Си в Египет и чудесата Си в полето Цоан.

Mısır’da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.

Превърна реките им в кръв и потоците им, и не можеха да пият.

[] Mısır’ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.

Изпрати сред тях рояци мухи, които ги изпоядоха, и жаби, които ги съсипаха.

[] [] Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.

Предаде и реколтата им на гъсеницата и труда им — на скакалеца.

[] Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.

Порази лозята им с град и черниците им — със слана.

[] Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.

Предаде и добитъка им на град и стадата им — на мълнии.

Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.

Изля върху тях изгарящия Си гняв, ярост, негодувание и беда — нашествие на ангели на злото.

Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.

Изравни път за гнева Си, не пощади душата им от смърт, а предаде живота им на мор.

Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.

Порази всеки първороден в Египет, първата рожба на мъжествеността им в шатрите на Хам.

[] Mısır’da bütün ilk doğanları, Ham’ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.

А Своя народ изведе като овце и ги води като стадо в пустинята.

[] Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.

Води ги безопасно и те не се страхуваха; а морето погълна враговете им.

[] Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.

Така Той ги въведе в святата Си земя, на планината, която десницата Му беше придобила.

[] Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.

Той изгони пред тях езичниците и им ги раздели с мярка за наследство, и в шатрите им насели племената на Израил.

[] Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.

Но те пак изпитваха Бога, Всевишния, бунтуваха се против Него и не пазеха наставленията Му,

[] Ama onlar yüce Tanrı’yı denediler, O’na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.

а се връщаха назад и постъпваха невярно като бащите си, изметнаха се като неверен лък.

Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.

И Го предизвикваха към гняв с високите си места и Го подбуждаха към ревност с изваяните си идоли.

Puta taptıkları yerlerle O’nu kızdırdılar, Putlarıyla O’nu kıskandırdılar.

Бог чу и се разяри, и много се отврати от Израил,

Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail’i büsbütün reddetti.

и напусна скинията в Сило, шатъра, в който обитаваше между хората,

[] İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo’daki konutunu terk etti.

и предаде на плен силата Си и славата Си — в ръката на врага.

[] Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.

Предаде и народа Си на меча и се изпълни с ярост към наследството Си.

Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.

Огън погълна младежите Му и девойките Му останаха без сватбени песни.

Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.

Свещениците Му паднаха от меч и вдовиците им не плакаха.

Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.

Тогава Господ се събуди като от сън, като силен мъж, който изтрезнява от вино.

O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.

И Той порази враговете Си изотзад и им наложи вечен позор.

Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.

И Той отхвърли шатъра на Йосиф и не избра ефремовото племе;

Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;

а избра юдовото племе, хълма Сион, който възлюби.

Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı’nı seçti.

Построи светилището Си като височините, като земята, която е основал до века.

Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.

Избра и слугата Си Давид и го взе от кошарите на овцете;

[] Kulu Davut’u seçti, Onu koyun ağılından aldı.

доведе го от дойните овце, за да пасе народа Му Яков и наследството Му Израил.

Halkı Yakup’u, kendi halkı İsrail’i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.

И той ги пасеше според чистотата на сърцето си и ги водеше с умението на ръцете си.

Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.