Psalms 78

Makinig kayo, Oh bayan ko, sa aking kautusan: ikiling ninyo ang inyong mga pakinig sa mga salita ng aking bibig.

Masquil de Asaph. ESCUCHA, pueblo mío, mi ley: Inclinad vuestro oído á las palabras de mi boca.

Aking bubukhin ang aking bibig sa isang talinghaga; ako'y magsasalita ng mga malabong sabi ng una:

Abriré mi boca en parábola; Hablaré cosas reservadas de antiguo:

Na aming narinig at naalaman, at isinaysay sa amin ng aming mga magulang.

Las cuales hemos oído y entendido; Que nuestros padres nos las contaron.

Hindi namin ikukubli sa kanilang mga anak, na isasaysay sa salin ng lahing darating ang mga pagpuri sa Panginoon, at ang kaniyang kalakasan, at ang kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa na kaniyang ginawa.

No las encubriremos á sus hijos, Contando á la generación venidera las alabanzas de JEHOVÁ, Y su fortaleza, y sus maravillas que hizo.

Sapagka't siya'y nagtatag ng patotoo sa Jacob, at nagtakda ng kautusan sa Israel, na kaniyang iniutos sa aming mga magulang, na kanilang ipabatid sa kanilang mga anak:

Él estableció testimonio en Jacob, Y puso ley en Israel; La cual mandó á nuestros padres Que la notificasen á sus hijos;

Upang maalaman ng lahing darating, sa makatuwid baga'y ng mga anak na ipanganganak; na siyang magsisibangon, at mangagsasaysay sa kanilang mga anak:

Para que lo sepa la generación venidera, y los hijos que nacerán; Y los que se levantarán, lo cuenten á sus hijos;

Upang kanilang mailagak ang kanilang pagasa sa Dios, at huwag kalimutan ang mga gawa ng Dios, Kundi ingatan ang kaniyang mga utos:

Á fin de que pongan en Dios su confianza, Y no se olviden de las obras de Dios, Y guarden sus mandamientos:

At huwag maging gaya ng kanilang mga magulang, may matigas na ulo at mapanghimagsik na lahi; isang lahing di naglagay sa matuwid ng kanilang puso, at ang kanilang diwa ay hindi tapat sa Dios,

Y no sean como sus padres, Generación contumaz y rebelde; Generación que no apercibió su corazón, Ni fué fiel para con Dios su espíritu.

Ang mga anak ni Ephraim, gayong may sakbat at may dalang mga busog, at nagsitalikod sa kaarawan ng pagbabaka.

Los hijos de Ephraim armados, flecheros, Volvieron las espaldas el día de la batalla.

Hindi nila tinupad ang tipan ng Dios, at nagsitangging magsilakad sa kaniyang kautusan;

No guardaron el pacto de Dios, Ni quisieron andar en su ley:

At kanilang kinalimutan ang kaniyang mga gawa, at ang kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa na kaniyang ipinakita sa kanila.

Antes se olvidaron de sus obras, Y de sus maravillas que les había mostrado.

Mga kagilagilalas na mga bagay ay ginawa niya sa paningin ng kanilang mga magulang, sa lupain ng Egipto, sa parang ng Zoan.

Delante de sus padres hizo maravillas En la tierra de Egipto, en el campo de Zoán.

Hinawi niya ang dagat, at pinaraan niya sila; at kaniyang pinatayo ang tubig na parang bunton.

Rompió la mar, é hízolos pasar; É hizo estar las aguas como en un montón.

Sa araw naman ay kaniyang pinatnubayan sila sa pamamagitan ng isang ulap, at buong gabi ay sa pamamagitan ng tanglaw na apoy.

Y llevólos de día con nube, Y toda la noche con resplandor de fuego.

Kaniyang pinuwangan ang mga bato sa ilang, at pinainom niya sila ng sagana na gaya ng mula sa mga kalaliman.

Hendió las peñas en el desierto: Y dióles á beber como de grandes abismos;

Nagpabukal naman siya mula sa bato. At nagpababa ng tubig na parang mga ilog.

Pues sacó de la peña corrientes, É hizo descender aguas como ríos.

Gayon ma'y nagkasala uli sila laban sa kaniya, upang manghimagsik laban sa Kataastaasan sa ilang.

Empero aun tornaron á pecar contra él, Enojando en la soledad al Altísimo.

At kanilang tinukso ang Dios sa kanilang puso, sa paghingi ng pagkain sa kanilang pita.

Pues tentaron á Dios en su corazón, Pidiendo comida á su gusto.

Oo, sila'y nagsalita laban sa Dios; kanilang sinabi, Makapaghahanda ba ang Dios ng dulang sa ilang?

Y hablaron contra Dios, Diciendo: ¿Podrá poner mesa en el desierto?

Narito, kaniyang pinalo ang bato, na ang mga tubig ay bumubuluwak, at mga bukal ay nagsisiapaw; makapagbibigay ba siya ng tinapay naman? Ipaghahanda ba niya ng karne ang kaniyang bayan?

He aquí ha herido la peña, y corrieron aguas, Y arroyos salieron ondeando: ¿Podrá también dar pan? ¿Aparejará carne á su pueblo?

Kaya't narinig ng Panginoon, at napoot: at isang apoy ay nagalab laban sa Jacob, at galit naman ay napailanglang laban sa Israel;

Por tanto oyó JEHOVÁ, é indignóse: Y encendióse el fuego contra Jacob, Y el furor subió también contra Israel;

Sapagka't sila'y hindi nagsisampalataya sa Dios, at hindi nagsitiwala sa kaniyang pagliligtas.

Por cuanto no habían creído á Dios, Ni habían confiado en su salud:

Gayon ma'y nagutos siya sa mga langit sa itaas, at binuksan ang mga pintuan ng langit;

Á pesar de que mandó á las nubes de arriba, Y abrió las puertas de los cielos,

At pinaulanan niya sila ng mana upang makain. At binigyan sila ng trigo ng langit.

É hizo llover sobre ellos maná para comer, Y dióles trigo de los cielos.

Kumain ang tao ng tinapay ng makapangyarihan: pinadalhan niya sila ng pagkain hanggang sa nangabusog.

Pan de nobles comió el hombre: Envióles comida á hartura.

Kaniyang pinahihip ang hanging silanganan sa mga langit: at sa pamamagitan ng kaniyang kapangyarihan ay pinatnubayan niya ang hanging timugan.

Movió el solano en el cielo, Y trajo con su fortaleza el austro.

Pinaulanan naman niya sila ng karne na parang alabok, at ng mga ibong parang buhangin sa mga dagat:

É hizo llover sobre ellos carne como polvo, Y aves de alas como arena de la mar.

At pinalagpak niya sa gitna ng kanilang kampamento, sa palibot ng kanilang mga tahanan.

É hízolas caer en medio de su campo, Alrededor de sus tiendas.

Sa gayo'y nagsikain sila, at nangabusog na mabuti; at ibinigay niya sa kanila ang kanilang pita.

Y comieron, y hartáronse mucho: Cumplióles pues su deseo.

Hindi sila nagsihiwalay sa kanilang pita, ang kanilang pagkain ay nasa kanila pang mga bibig,

No habían quitado de sí su deseo, Aun estaba su vianda en su boca,

Nang ang galit ng Dios ay paitaas laban sa kanila, at pumatay sa mga pinakamataba sa kanila, at sinaktan ang mga binata sa Israel.

Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, Y mató los más robustos de ellos, Y derribo los escogidos de Israel.

Sa lahat ng ito ay nangagkasala pa sila, at hindi naniwala sa kaniyang kagilagilalas na mga gawa.

Con todo esto pecaron aún, Y no dieron crédito á sus maravillas.

Kaya't kaniyang pinaram ang kanilang mga kaarawan sa walang kabuluhan, at ang kanilang mga taon ay sa mga kakilabutan.

Consumió por tanto en nada sus días, Y sus años en la tribulación.

Nang kaniyang patayin sila, sila'y nangagusisa sa kaniya: at sila'y nagsibalik, at nagsihanap ng tapat sa Dios.

Si los mataba, entonces buscaban á Dios; Entonces se volvían solícitos en busca suya.

At kanilang naalaala na ang Dios ay kanilang malaking bato, at ang Kataastaasang Dios ay kanilang manunubos.

Y acordábanse que Dios era su refugio. Y el Dios Alto su redentor.

Nguni't tinutuya nila siya ng kanilang bibig, at pinagbubulaanan nila siya ng kanilang dila.

Mas le lisonjeaban con su boca, Y con su lengua le mentían:

Sapagka't ang kanilang puso ay hindi matuwid sa kaniya, ni tapat man sila sa kaniyang tipan.

Pues sus corazones no eran rectos con él, Ni estuvieron firmes en su pacto.

Nguni't siya, palibhasa'y puspos ng kaawaan, ay pinatawad ang kanilang kasamaan at hindi sila nilipol: Oo, madalas na inihiwalay ang kaniyang galit, at hindi pinukaw ang buo niyang poot.

Empero él misericordioso, perdonaba la maldad, y no los destruía: Y abundó para apartar su ira, Y no despertó todo su enojo.

At naalaala niyang sila'y laman lamang; hanging dumadaan, at hindi bumabalik.

Y acordóse que eran carne; Soplo que va y no vuelve.

Kay dalas na nanghimagsik nila laban sa kaniya sa ilang, at pinapanglaw nila siya sa ilang!

¡Cuántas veces lo ensañaron en el desierto, Lo enojaron en la soledad!

At sila'y nagsibalik uli, at tinukso ang Dios, at minungkahi ang Banal ng Israel.

Y volvían, y tentaban á Dios, Y ponían límite al Santo de Israel.

Hindi nila inalaala ang kaniyang kamay, ni ang araw man nang kaniyang tubusin sila sa kaaway.

No se acordaron de su mano, Del día que los redimió de angustia;

Kung paanong kaniyang inilagay ang kaniyang mga tanda sa Egipto, at ang kaniyang mga kababalaghan sa parang ng Zoan;

Cuando puso en Egipto sus señales, Y sus maravillas en el campo de Zoán;

At pinapaging dugo ang kanilang mga ilog, at ang kanilang mga bukal, na anopa't hindi sila makainom.

Y volvió sus ríos en sangre, Y sus corrientes, porque no bebiesen.

Nagsugo rin siya sa gitna nila ng mga pulutong ng mga bangaw na lumamon sa kanila; at mga palaka, na nagsigiba sa kanila.

Envió entre ellos una mistura de moscas que los comían, Y ranas que los destruyeron.

Ibinigay rin niya ang kanilang bunga sa tipaklong, at ang kanilang pakinabang sa balang.

Dió también al pulgón sus frutos, Y sus trabajos á la langosta.

Sinira niya ang kanilang ubasan ng granizo, at ang mga puno nila ng sikomoro ng escarcha.

Sus viñas destruyó con granizo, Y sus higuerales con piedra;

Ibinigay rin naman niya ang kanilang mga hayop sa granizo, at sa mga lintik ang kanilang mga kawan.

Y entregó al pedrisco sus bestias, Y al fuego sus ganados.

Ibinugso niya sa kanila ang kabangisan ng kaniyang galit, poot at galit, at kabagabagan, pulutong ng mga anghel ng kasamaan.

Envió sobre ellos el furor de su saña, Ira y enojo y angustia, Con misión de malos ángeles.

Kaniyang iginawa ng landas ang kaniyang galit; hindi niya pinigil ang kanilang buhay sa kamatayan, kundi ibinigay ang kanilang buhay sa pagkapuksa;

Dispuso el camino á su furor; No eximió la vida de ellos de la muerte, Sino que entregó su vida á la mortandad.

At sinaktan ang lahat na panganay sa Egipto, ang panguna ng kanilang kalakasan sa mga tolda ni Cham:

É hirió á todo primogénito en Egipto, Las primicias de las fuerzas en las tiendas de Châm.

Nguni't kaniyang pinayaon ang kaniyang sariling bayan na parang mga tupa, at pinatnubayan sila sa ilang na parang kawan.

Empero hizo salir á su pueblo como ovejas, Y llevólos por el desierto, como un rebaño.

At inihatid niya silang tiwasay, na anopa't hindi sila nangatakot: nguni't tinakpan ng dagat ang kanilang mga kaaway.

Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; Y la mar cubrió á sus enemigos.

At dinala niya sila sa hangganan ng kaniyang santuario, sa bundok na ito na binili ng kaniyang kanang kamay.

Metiólos después en los términos de su santuario, En este monte que ganó su mano derecha.

Pinalayas din niya ang mga bansa sa harap nila, at binahagi sa kanila na pinakamana sa pamamagitan ng pising panukat, at pinatahan ang mga lipi ng Israel sa kanilang mga tolda.

Y echó las gentes de delante de ellos, Y repartióles una herencia con cuerdas; É hizo habitar en sus moradas á las tribus de Israel.

Gayon ma'y nanukso at nanghimagsik sila laban sa Kataastaasang Dios, at hindi iningatan ang kaniyang mga patotoo;

Mas tentaron y enojaron al Dios Altísimo, Y no guardaron sus testimonios;

Kundi nagsitalikod, at nagsigawang may paglililo na gaya ng kanilang mga magulang: sila'y nagsilisyang parang magdarayang busog.

Sino que se volvieron, y se rebelaron como sus padres: Volviéronse como arco engañoso.

Sapagka't minungkahi nila siya sa galit ng kanilang mga mataas na dako, at kinilos nila siya sa panibugho ng kanilang mga larawang inanyuan.

Y enojáronlo con sus altos, Y provocáronlo á celo con sus esculturas.

Nang marinig ito ng Dios, ay napoot, at kinayamutang lubha ang Israel:

Oyólo Dios, y enojóse, Y en gran manera aborreció á Israel.

Sa gayo'y kaniyang pinabayaan ang tabernakulo ng Silo, ang tolda na kaniyang inilagay sa gitna ng mga tao;

Dejó por tanto el tabernáculo de Silo, La tienda en que habitó entre los hombres;

At ibinigay ang kaniyang kalakasan sa pagkabihag, at ang kaniyang kaluwalhatian ay sa kamay ng kaaway.

Y dió en cautividad su fortaleza, Y su gloria en mano del enemigo.

Ibinigay rin niya ang kaniyang bayan sa tabak; at napoot sa kaniyang mana.

Entregó también su pueblo á cuchillo, Y airóse contra su heredad.

Nilamon ng apoy ang kanilang mga binata; at ang mga dalaga nila'y hindi nagkaroon ng awit ng pagaasawa.

El fuego devoró sus mancebos, Y sus vírgenes no fueron loadas en cantos nupciales.

Ang mga saserdote nila'y nabuwal sa pamamagitan ng tabak; at ang mga bao nila'y hindi nanganaghoy.

Sus sacerdotes cayeron á cuchillo, Y sus viudas no lamentaron.

Nang magkagayo'y gumising ang Panginoon na gaya ng mula sa pagkakatulog, gaya ng malakas na tao na humihiyaw dahil sa alak.

Entonces despertó el Señor á la manera del que ha dormido, Como un valiente que grita excitado del vino:

At sinaktan niya sa likod ang kaniyang mga kaaway: inilagay niya sila sa laging kadustaan.

É hirió á sus enemigos en las partes posteriores: Dióles perpetua afrenta.

Bukod dito'y tinanggihan niya ang tolda ng Jose, at hindi pinili ang lipi ni Ephraim;

Y desechó el tabernáculo de José, Y no escogió la tribu de Ephraim.

Kundi pinili ang lipi ni Juda, ang bundok ng Zion na kaniyang inibig.

Sino que escogió la tribu de Judá, El monte de Sión, al cual amó.

At itinayo niya ang kaniyang santuario na parang mga kataasan, parang lupa na kaniyang itinatag magpakailan man.

Y edificó su santuario á manera de eminencia, Como la tierra que cimentó para siempre.

Pinili naman niya si David na kaniyang lingkod, at kinuha niya siya mula sa kulungan ng mga tupa:

Y eligió á David su siervo, Y tomólo de las majadas de las ovejas:

Dinala niya siya na mula sa pagsunod sa mga tupa ng nagpapasuso, upang maging pastor ng Jacob na kaniyang bayan, at ang Israel na kaniyang mana.

De tras las paridas lo trajo, Para que apacentase á Jacob su pueblo, y á Israel su heredad.

Sa gayo'y siya ang kanilang pastor ayon sa pagtatapat ng kaniyang puso; at pinatnubayan niya sila sa pamamagitan ng kabihasahan ng kaniyang mga kamay.

Y apacentólos con entereza de su corazón; Y pastoreólos con la pericia de sus manos.