Psalms 78

Cantique d'Asaph. Mon peuple, écoute mes instructions! Prêtez l'oreille aux paroles de ma bouche!

Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

J'ouvre la bouche par des sentences, Je publie la sagesse des temps anciens.

Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

Ce que nous avons entendu, ce que nous savons, Ce que nos pères nous ont raconté,

Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

Nous ne le cacherons point à leurs enfants; Nous dirons à la génération future les louanges de l'Eternel, Et sa puissance, et les prodiges qu'il a opérés.

Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

Il a établi un témoignage en Jacob, Il a mis une loi en Israël, Et il a ordonné à nos pères de l'enseigner à leurs enfants,

Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

Pour qu'elle fût connue de la génération future, Des enfants qui naîtraient, Et que, devenus grands, ils en parlassent à leurs enfants,

Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

Afin qu'ils missent en Dieu leur confiance, Qu'ils n'oubliassent pas les oeuvres de Dieu, Et qu'ils observassent ses commandements,

Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

Afin qu'ils ne fussent pas, comme leurs pères, Une race indocile et rebelle, Une race dont le coeur n'était pas ferme, Et dont l'esprit n'était pas fidèle à Dieu.

Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

Les fils d'Ephraïm, armés et tirant de l'arc, Tournèrent le dos le jour du combat.

La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

Ils ne gardèrent point l'alliance de Dieu, Et ils refusèrent de marcher selon sa loi.

Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

Ils mirent en oubli ses oeuvres, Ses merveilles qu'il leur avait fait voir.

Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

Devant leurs pères il avait fait des prodiges, Au pays d'Egypte, dans les campagnes de Tsoan.

Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

Il fendit la mer et leur ouvrit un passage, Il fit dresser les eaux comme une muraille.

Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

Il les conduisit le jour par la nuée, Et toute la nuit par un feu éclatant.

Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

Il fendit des rochers dans le désert, Et il donna à boire comme des flots abondants;

Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

Du rocher il fit jaillir des sources, Et couler des eaux comme des fleuves.

Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

Mais ils continuèrent à pécher contre lui, A se révolter contre le Très-Haut dans le désert.

Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

Ils tentèrent Dieu dans leur coeur, En demandant de la nourriture selon leur désir.

Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

Ils parlèrent contre Dieu, Ils dirent: Dieu pourrait-il Dresser une table dans le désert?

Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

Voici, il a frappé le rocher, et des eaux ont coulé, Et des torrents se sont répandus; Pourra-t-il aussi donner du pain, Ou fournir de la viande à son peuple?

Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

L'Eternel entendit, et il fut irrité; Un feu s'alluma contre Jacob, Et la colère s'éleva contre Israël,

Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

Parce qu'ils ne crurent pas en Dieu, Parce qu'ils n'eurent pas confiance dans son secours.

Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

Il commanda aux nuages d'en haut, Et il ouvrit les portes des cieux;

Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

Il fit pleuvoir sur eux la manne pour nourriture, Il leur donna le blé du ciel.

Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

Ils mangèrent tous le pain des grands, Il leur envoya de la nourriture à satiété.

Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

Il fit souffler dans les cieux le vent d'orient, Et il amena par sa puissance le vent du midi;

Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

Il fit pleuvoir sur eux la viande comme de la poussière, Et comme le sable des mers les oiseaux ailés;

Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

Il les fit tomber au milieu de leur camp, Tout autour de leurs demeures.

Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

Ils mangèrent et se rassasièrent abondamment: Dieu leur donna ce qu'ils avaient désiré.

Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

Ils n'avaient pas satisfait leur désir, Ils avaient encore leur nourriture dans la bouche,

Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

Lorsque la colère de Dieu s'éleva contre eux; Il frappa de mort les plus vigoureux, Il abattit les jeunes hommes d'Israël.

La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

Malgré tout cela, ils continuèrent à pécher, Et ne crurent point à ses prodiges.

Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

Il consuma leurs jours par la vanité, Et leurs années par une fin soudaine.

Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

Quand il les frappait de mort, ils le cherchaient, Ils revenaient et se tournaient vers Dieu;

Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

Ils se souvenaient que Dieu était leur rocher, Que le Dieu Très-Haut était leur libérateur.

Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

Mais ils le trompaient de la bouche, Et ils lui mentaient de la langue;

Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

Leur coeur n'était pas ferme envers lui, Et ils n'étaient pas fidèles à son alliance.

Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

Toutefois, dans sa miséricorde, il pardonne l'iniquité et ne détruit pas; Il retient souvent sa colère et ne se livre pas à toute sa fureur.

Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

Il se souvint qu'ils n'étaient que chair, Un souffle qui s'en va et ne revient pas.

Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

Que de fois ils se révoltèrent contre lui dans le désert! Que de fois ils l'irritèrent dans la solitude!

Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

Ils ne cessèrent de tenter Dieu, Et de provoquer le Saint d'Israël.

Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

Ils ne se souvinrent pas de sa puissance, Du jour où il les délivra de l'ennemi,

Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

Des miracles qu'il accomplit en Egypte, Et de ses prodiges dans les campagnes de Tsoan.

Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

Il changea leurs fleuves en sang, Et ils ne purent en boire les eaux.

Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

Il envoya contre eux des mouches venimeuses qui les dévorèrent, Et des grenouilles qui les détruisirent.

Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

Il livra leurs récoltes aux sauterelles, Le produit de leur travail aux sauterelles.

Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

Il fit périr leurs vignes par la grêle, Et leurs sycomores par la gelée.

Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

Il abandonna leur bétail à la grêle, Et leurs troupeaux au feu du ciel.

Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

Il lança contre eux son ardente colère, La fureur, la rage et la détresse, Une troupe de messagers de malheur.

Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

Il donna libre cours à sa colère, Il ne sauva pas leur âme de la mort, Il livra leur vie à la mortalité;

Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

Il frappa tous les premiers-nés en Egypte, Les prémices de la force sous les tentes de Cham.

Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

Il fit partir son peuple comme des brebis, Il les conduisit comme un troupeau dans le désert.

Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

Il les dirigea sûrement, pour qu'ils fussent sans crainte, Et la mer couvrit leurs ennemis.

Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

Il les amena vers sa frontière sainte, Vers cette montagne que sa droite a acquise.

Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

Il chassa devant eux les nations, Leur distribua le pays en héritage, Et fit habiter dans leurs tentes les tribus d'Israël.

Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

Mais ils tentèrent le Dieu Très-Haut et se révoltèrent contre lui, Et ils n'observèrent point ses ordonnances.

Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

Ils s'éloignèrent et furent infidèles, comme leurs pères, Ils tournèrent, comme un arc trompeur.

Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

Ils l'irritèrent par leurs hauts lieux, Et ils excitèrent sa jalousie par leurs idoles.

Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

Dieu entendit, et il fut irrité; Il repoussa fortement Israël.

Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

Il abandonna la demeure de Silo, La tente où il habitait parmi les hommes;

Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

Il livra sa gloire à la captivité, Et sa majesté entre les mains de l'ennemi.

Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

Il mit son peuple à la merci du glaive, Et il s'indigna contre son héritage.

Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

Le feu dévora ses jeunes hommes, Et ses vierges ne furent pas célébrées;

Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

Ses sacrificateurs tombèrent par l'épée, Et ses veuves ne pleurèrent pas.

Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

Le Seigneur s'éveilla comme celui qui a dormi, Comme un héros qu'a subjugué le vin.

Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

Il frappa ses adversaires en fuite, Il les couvrit d'un opprobre éternel.

Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

Cependant il rejeta la tente de Joseph, Et il ne choisit point la tribu d'Ephraïm;

Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

Il préféra la tribu de Juda, La montagne de Sion qu'il aimait.

Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

Et il bâtit son sanctuaire comme les lieux élevés, Comme la terre qu'il a fondée pour toujours.

Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

Il choisit David, son serviteur, Et il le tira des bergeries;

Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

Il le prit derrière les brebis qui allaitent, Pour lui faire paître Jacob, son peuple, Et Israël, son héritage.

De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

Et David les dirigea avec un coeur intègre, Et les conduisit avec des mains intelligentes.

Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.