Psalms 78

Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

Cantico di Asaf. Ascolta, popolo mio, il mio insegnamento; porgete gli orecchi alle parole della mia bocca!

Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

Io aprirò la mia bocca per proferir parabole, esporrò i misteri de’ tempi antichi.

Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

Quel che noi abbiamo udito e conosciuto, e che i nostri padri ci hanno raccontato,

Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

non lo celeremo ai loro figliuoli; diremo alla generazione avvenire le lodi dell’Eterno, e la sua potenza e le maraviglie ch’egli ha operato.

Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

Egli stabilì una testimonianza in Giacobbe, e pose una legge in Israele, ch’egli ordinò ai nostri padri di far conoscere ai loro figliuoli,

Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

perché fossero note alla generazione avvenire, ai figliuoli che nascerebbero, i quali alla loro volta le narrerebbero ai loro figliuoli,

Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

ond’essi ponessero in Dio la loro speranza e non dimenticassero le opere di Dio, ma osservassero i suoi comandamenti;

Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

e non fossero come i loro padri, una generazione caparbia e ribelle, una generazione dal cuore incostante, e il cui spirito non fu fedele a Dio.

La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

I figliuoli di Efraim, gente di guerra, buoni arcieri, voltaron le spalle il dì della battaglia.

Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

Non osservarono il patto di Dio, e ricusarono di camminar secondo la sua legge;

Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

e dimenticarono le sue opere e i prodigi ch’egli avea loro fatto vedere.

Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

Egli avea compiuto maraviglie in presenza de’ loro padri, nel paese d’Egitto, nelle campagne di Zoan.

Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

Fendé il mare e li fece passare, e fermò le acque come in un mucchio.

Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

Di giorno li guidò con una nuvola, e tutta la notte con una luce di fuoco.

Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

Schiantò rupi nel deserto, e li abbeverò copiosamente, come da gorghi.

Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

Fece scaturire ruscelli dalla roccia e ne fece scender dell’acque a guisa di fiumi.

Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

Ma essi continuarono a peccare contro di lui, a ribellarsi contro l’Altissimo, nel deserto;

Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

e tentarono Dio in cuor loro, chiedendo cibo a lor voglia.

Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

E parlarono contro Dio, dicendo: Potrebbe Dio imbandirci una mensa nel deserto?

Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

Ecco, egli percosse la roccia e ne colarono acque, ne traboccaron torrenti; potrebb’egli darci anche del pane, e provveder di carne il suo popolo?

Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

Perciò l’Eterno, avendoli uditi, s’adirò fieramente, e un fuoco s’accese contro Giacobbe, e l’ira sua si levò contro Israele,

Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

perché non aveano creduto in Dio, né avevano avuto fiducia nella sua salvazione;

Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

eppure egli comandò alle nuvole di sopra, e aprì le porte del cielo,

Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

e fece piover su loro manna da mangiare, e dette loro del frumento del cielo.

Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

L’uomo mangiò del pane dei potenti; egli mandò loro del cibo a sazietà.

Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

Fece levare in cielo il vento orientale, e con la sua potenza addusse il vento di mezzodì;

Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

fece piover su loro della carne come polvere, degli uccelli alati, numerosi come la rena del mare;

Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

e li fece cadere in mezzo al loro campo, d’intorno alle loro tende.

Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

Così essi mangiarono e furon ben satollati, e Dio mandò loro quel che aveano bramato.

Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

Non si erano ancora distolti dalle loro brame, avevano ancora il loro cibo in bocca,

La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

quando l’ira di Dio si levò contro loro, e ne uccise tra i più fiorenti, e abbatté i giovani d’Israele.

Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

Con tutto ciò peccarono ancora, e non credettero alle sue maraviglie.

Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

Ond’egli consumò i loro giorni in vanità, e i loro anni in ispaventi.

Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

Quand’ei li uccideva, essi lo ricercavano e tornavano bramosi di ritrovare Iddio;

Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

e si ricordavano che Dio era la loro ròcca, l’Iddio altissimo il loro redentore.

Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

Essi però lo lusingavano con la loro bocca, e gli mentivano con la loro lingua.

Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

Il loro cuore non era diritto verso lui, e non eran fedeli al suo patto.

Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

Ma egli, che è pietoso, che perdona l’iniquità e non distrugge il peccatore, più volte rattenne la sua ira, e non lasciò divampare tutto il suo cruccio.

Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

Ei si ricordò ch’essi erano carne, un fiato che passa e non ritorna.

Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

Quante volte si ribellarono a lui nel deserto, e lo contristarono nella solitudine!

Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

E tornarono a tentare Iddio e a provocare il Santo d’Israele.

Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

Non si ricordaron più della sua mano, del giorno in cui egli li liberò dal nemico,

Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

quando operò i suoi miracoli in Egitto, e i suoi prodigi nelle campagne di Zoan;

Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

mutò i loro fiumi in sangue, e i loro rivi in guisa che non potean più bere;

Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

mandò contro loro mosche velenose che li divoravano, e rane che li distruggevano;

Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

dette il loro raccolto ai bruchi e la loro fatica alle locuste;

Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

distrusse le loro vigne con la gragnuola e i loro sicomori coi grossi chicchi d’essa;

Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

abbandonò il loro bestiame alla grandine e le lor gregge ai fulmini.

Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

Scatenò su loro l’ardore del suo cruccio, ira, indignazione e distretta, una torma di messaggeri di malanni.

Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

Dette libero corso alla sua ira; non preservò dalla morte la loro anima, ma abbandonò la loro vita alla pestilenza.

Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

Percosse tutti i primogeniti d’Egitto, le primizie del vigore nelle tende di Cham;

Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

ma fece partire il suo popolo a guisa di pecore, e lo condusse a traverso il deserto come una mandra.

Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

Lo guidò sicuramente sì che non ebbero da spaventarsi, mentre il mare inghiottiva i loro nemici.

Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

Li fece arrivare alla sua santa frontiera, alla montagna che la sua destra avea conquistato.

Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

Scacciò le nazioni dinanzi a loro, ne assegnò loro a sorte il paese quale eredità, e nelle tende d’esse fece abitare le tribù d’Israele.

Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

E nondimeno tentarono l’Iddio altissimo e si ribellarono e non osservarono le sue testimonianze.

Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

Si trassero indietro e furono sleali come i loro padri; si rivoltarono come un arco fallace;

Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

lo provocarono ad ira coi loro alti luoghi, lo mossero a gelosia con le loro sculture.

Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

Dio udì questo, e si adirò, prese Israele in grande avversione,

Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

onde abbandonò il tabernacolo di Silo, la tenda ov’era dimorato fra gli uomini;

Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

e lasciò menare la sua Forza in cattività, e lasciò cader la sua Gloria in man del nemico.

Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

Abbandonò il suo popolo alla spada, e s’adirò contro la sua eredità.

Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

Il fuoco consumo i loro giovani, e le loro vergini non ebber canto nuziale.

Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

I loro sacerdoti caddero per la spada, e le loro vedove non fecer lamento.

Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

Poi il Signore si risvegliò come uno che dormisse, come un prode che grida eccitato dal vino.

Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

E percosse i suoi nemici alle spalle, e mise loro addosso un eterno vituperio.

Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

Ma ripudiò la tenda di Giuseppe, e non elesse la tribù di Efraim;

Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

ma elesse la tribù di Giuda, il monte di Sion ch’egli amava.

Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

Edificò il suo santuario a guisa de’ luoghi eccelsi, come la terra ch’egli ha fondata per sempre.

Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

Elesse Davide, suo servitore, lo prese dagli ovili;

De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

lo trasse di dietro alle pecore lattanti, per pascere Giacobbe suo popolo, ed Israele sua eredità.

Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.

Ed egli li pasturò secondo l’integrità del suo cuore, e li guidò con mano assennata.