Psalms 78

Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

En sång av Asaf.  Lyssna, mitt folk, till min undervisning;  böjen edra öron till min muns ord.

Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

 Jag vill öppna min mun till lärorikt tal,  uppenbara förborgade ting ifrån fordom.

Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

 Vad vi hava hört och känna,  och vad våra fäder hava förtäljt för oss,

Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

 det vilja vi icke dölja för deras barn;  för ett kommande släkte vilja vi förtälja HERRENS lov  och hans makt och de under han har gjort.

Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israël; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

 Ty han upprättade ett vittnesbörd i Jakob  och stiftade en lag i Israel;  han påbjöd den för våra fäder,  och de skulle kungöra den för sina barn.

Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

 Så skulle det bliva kunnigt för ett kommande släkte,  för barn som en gång skulle födas,  och dessa skulle stå upp och förtälja det för sina barn.

En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

 Då skulle de sätta sitt hopp till Gud  och icke förgäta Guds verk,  utan taga hans bud i akt.

En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

 Och de skulle icke bliva, såsom deras fäder,  ett gensträvigt och upproriskt släkte,  ett släkte som icke höll sitt hjärta ståndaktigt,  och vars ande icke var trofast mot Gud.

(De kinderen van Efraïm, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

 Efraims barn, välbeväpnade bågskyttar,  vände om på stridens dag.

Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

 De höllo icke Guds förbund,  och efter hans lag ville de ej vandra.

En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

 De glömde hans gärningar  och de under han hade låtit dem se.

Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

 Ja, inför deras fäder hade han gjort under,  i Egyptens land, på Soans mark.

Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

 Han klöv havet och lät dem gå därigenom  och lät vattnet stå såsom en hög.

En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

 Han ledde dem om dagen med molnskyn,  och hela natten med eldens sken.

Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

 Han klöv sönder klippor i öknen  och gav dem rikligen att dricka, såsom ur väldiga hav.

Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

 Rinnande bäckar lät han framgå ur klippan  och vatten flyta ned såsom strömmar.

Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

 Likväl syndade de allt framgent mot honom  och voro gensträviga mot den Högste, i öknen.

En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

 De frestade Gud i sina hjärtan,  i det de begärde mat för sin lystnad.

En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

 Och de talade mot Gud, de sade:      »Kan väl Gud      duka ett bord i öknen?

Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

 Se, visst slog han klippan,      så att vatten flödade      och bäckar strömmade fram,  men kan han ock giva bröd  eller skaffa kött åt sitt folk?»

Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israël;

 Så förgrymmades då HERREN, när han hörde det;  och eld upptändes i Jakob,  jag, vrede kom över Israel,

Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

 eftersom de icke trodde på Gud  och ej förtröstade på hans frälsning.

Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

 Och han gav befallning åt skyarna i höjden  och öppnade himmelens dörrar;

En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

 han lät manna regna över dem till föda,  och korn från himmelen gav han dem.

Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

 Änglabröd fingo människor äta;  han sände dem mat till fyllest.

Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

 Han lät östanvinden fara ut på himmelen,  och genom sin makt förde han sunnanvinden fram.

En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeën;

 Och han lät kött regna över dem såsom stoft,  bevingade fåglar såsom havets sand;

En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

 han lät det falla ned i sitt läger,  runt omkring sin boning.

Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

 Då åto de och blevo övermätta;  han lät dem få vad de hade lystnad efter.

Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

 Men ännu hade de icke stillat sin lystnad,  ännu var maten i deras mun,

Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israël nedervelde.

 då kom Guds vrede över dem;  han sände död bland deras ypperste  och slog ned Israels unga män.

Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

 Likväl syndade de alltjämt  och trodde icke på hans under.

Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

 Då lät han deras dagar försvinna i förgängelse  och deras år i plötslig undergång.

Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

 När han dräpte folket, frågade de efter honom  och vände om och sökte Gud.

En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

 De tänkte då på att Gud var deras klippa,  och att Gud den Högste var deras förlossare;

En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

 och de talade inställsamt för honom med sin mun  och skrymtade för honom med sin tunga.

Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

 Men deras hjärtan höllo sig icke ståndaktigt vid honom,  och de voro icke trogna i hans förbund.

Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

 Dock, han är barmhärtig, han förlåter missgärning,  och han vill icke fördärva.  Därför avvände han ofta sin vrede  och lät ej hela sin förtörnelse bryta fram.

En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

 Ty han tänkte därpå att de voro kött,  en vind som far bort och icke kommer åter.

Hoe dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

 Huru ofta voro de ej gensträviga mot honom i öknen  och bedrövade honom i ödemarken!

Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israëls een perk.

 Ja, de frestade Gud allt framgent  och förtörnade Israels Helige.

Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

 De betänkte icke vad hans hand hade uträttat  på den tid då han förlossade dem från ovännen,

Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

 då han gjorde sina tecken i Egypten  och sina under på Soans mark.

En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

 Där förvandlade han deras strömmar till blod,  så att de ej kunde dricka ur sina rinnande vatten;

Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

 han sände bland dem flugsvärmar, som åto dem,  och paddor, som voro dem till fördärv.

En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

 Han gav deras gröda åt gräsmaskar  och deras arbetes frukt åt gräshoppor;

Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

 han slog deras vinträd med hagel  och deras fikonträd med hagelstenar;

Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

 han gav deras husdjur till pris åt hagel  och deras boskap åt ljungeldar.

Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

 Han sände över dem sin vredes glöd,  förgrymmelse och ogunst och nöd,  en skara av olycksänglar.

Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

 Han gav fritt lopp åt sin vrede;  han skonade icke deras själ från döden,  utan gav deras liv till pris åt pesten.

En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

 Och han slog allt förstfött i Egypten,  kraftens förstling i Hams hyddor.

En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

 Och han lät sitt folk bryta upp såsom en fårhjord  och förde dem såsom en boskapshjord genom öknen.

Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

 Han ledde dem säkert, så att de icke behövde frukta;  men deras fiender övertäcktes av havet.

En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

 Och han lät dem komma till sitt heliga land,  till det berg som hans högra hand hade förvärvat.

En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israëls in hun tenten wonen.

 Han förjagade hedningarna för dem  och gav dem deras land till arvslott  och lät Israels stammar bo i deras hyddor.

Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

 Men i sin gensträvighet frestade de Gud den Högste  och höllo icke hans vittnesbörd;

En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

 de veko trolöst tillbaka, de såsom deras fäder,  de vände om, lika en båge som sviker.

En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

 De förtörnade honom med sina offerhöjder  och retade honom genom sina beläten.

God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israël zeer.

 Gud förnam det och vart förgrymmad  och förkastade Israel med harm.

Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

 Och han försköt sin boning i Silo,  det tält han hade slagit upp bland människorna;

En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

 han gav sin makt i fångenskap  och sin ära i fiendehand.

En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

 Ja, han gav sitt folk till pris åt svärdet,  och på sin arvedel förgrymmades han.

Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

 Deras unga män förtärdes av eld,  och deras jungfrur blevo utan brudsång.

Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

 Deras präster föllo för svärd,  och inga änkor kunde hålla klagogråt.

Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

 Då vaknade Herren såsom ur en sömn,  han reste sig, lik en hjälte som hade legat dövad av vin.

En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

 Och han slog sina ovänner tillbaka,  evig smälek lät han komma över dem.

Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraïm verkoos Hij niet.

 Han förkastade ock Josefs hydda  och utvalde icke Efraims stam.

Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

 Men han utvalde Juda stam,  Sions berg, som han älskade.

En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

 Och han byggde sin helgedom hög såsom himmelen,  fast såsom jorden, som han har grundat för evigt.

En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

 Och han utvalde sin tjänare David  och tog honom ifrån fårhjordens fållor.

Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israël, Zijn erfenis.

 Ja, ifrån fåren hämtade han honom  och satte honom till en herde för Jakob, sitt folk,  och för Israel, sin arvedel.

Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.

 Och han var deras herde med redligt hjärta  och ledde dem med förståndig hand.