Psalms 78

Vyučující, Azafovi. Pozoruj, lide můj, zákona mého, nakloňte uší svých k slovům úst mých.

Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

Otevru v podobenství ústa svá, vypravovati budu přípovídky starobylé.

Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

Co jsme slýchali i poznali, a co nám otcové naši vypravovali,

Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

Nezatajíme toho před syny jejich, kteříž budoucím potomkům svým vypravovati budou chvály Hospodinovy, ano i moc jeho a divné skutky jeho, kteréž činil.

Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

Neboť jest vyzdvihl svědectví v Jákobovi, a zákon vydal v Izraeli, což přikázal otcům našim, aby v známost uvodili synům svým,

Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

Aby to poznal věk potomní, synové, kteříž se zroditi měli, a ti povstanouce, aby vypravovali dítkám svým,

Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

Aby pokládali v Bohu naději svou, a nezapomínali se na skutky Boha silného, ale ostříhali přikázaní jeho,

Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

Aby nebývali jako otcové jejich, pokolení zpurné a protivné, národ, kterýž nenapravil srdce svého, a nebyl věrný Bohu silnému duch jeho.

Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

Jako synové Efraim zbrojní, ač uměle z lučiště stříleli, však v čas boje zpět se obrátili,

La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

Nebo neostříhali smlouvy Boží, a v zákoně jeho zpěčovali se choditi.

Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

Zapomenuli se na činy jeho, a na divné skutky jeho, kteréž jim ukázal.

Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

Před otci jejich činil divy v zemi Egyptské, na poli Soan.

Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

Rozdělil moře, a převedl je; učinil, aby stály vody jako hromada.

Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

Vedl je ve dne v oblace, a každé noci v jasném ohni.

Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

Protrhl skály na poušti, a napájel je jako z propastí velikých.

Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

Vyvedl potoky z skály, a učinil, aby vody tekly jako řeky.

Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

A však vždy přičíněli hříchů proti němu, a popouzeli Nejvyššího na poušti.

Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

A pokoušeli Boha silného v srdci svém, žádajíce pokrmu podlé líbosti své.

Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

A mluvili proti Bohu, řkouce: Zdaliž bude moci Bůh silný připraviti stůl na této poušti?

Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

Aj, udeřilť jest v skálu, a tekly vody, a řeky se rozvodnily. Zdali také bude moci dáti chleba? Zdali nastrojí masa lidu svému?

Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

A protož uslyšav Hospodin, rozhněval se, a oheň zažžen jest proti Jákobovi, a prchlivost vstoupila na Izraele,

Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

Proto že se nedověřili Bohu, a neměli naděje v spasení jeho,

Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

Ačkoli rozkázal oblakům shůry, a průduchy nebeské otevřel,

Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

A dštil na ně mannou ku pokrmu, a obilé nebeské dával jim.

Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

Chléb mocných jedl člověk, seslal jim pokrmů do sytosti.

Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

Obrátil vítr východní u povětří, a přivedl mocí svou vítr polední.

Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

I dštil na ně masem jako prachem, a ptactvem pernatým jako pískem mořským.

Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

Spustil je do prostřed vojska jejich, a všudy vůkol stanů jejich.

Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

I jedli, a nasyceni jsou hojně, a dal jim to, čehož žádali.

Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

Ještě nevyplnili žádosti své, ještě pokrm byl v ústech jejich,

Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

A v tom prchlivost Boží připadla na ně, a zbil tučné jejich, a přední Izraelské porazil.

La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

S tím se vším vždy ještě hřešili, a nevěřili předivným skutkům jeho.

Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

A protož dopustil na ně, že marně skonali dny své, a léta svá s chvátáním.

Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

Když je hubil, jestliže ho hledali, a zase k Bohu silnému hned na úsvitě se navraceli,

Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

Rozpomínajíce se na to, že Bůh byl skála jejich, a Bůh silný nejvyšší vykupitel jejich:

Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

(Ačkoli mu s pochlebenstvím mluvili ústy svými, a jazykem svým lhali jemu.

Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

A srdce jejich nebylo upřímé před ním, aniž se věrně měli v smlouvě jeho),

Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

On jsa milosrdný, odpouštěl nepravosti jejich, a nezahladil jich; častokrát odvracel hněv svůj, a nevzbuzoval vší zůřivosti své.

Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

Nebo pamatoval, že jsou tělo, vítr, kterýž odchází, a nenavracuje se zase.

Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

Kolikrát jsou ho dráždili na poušti, a k bolesti přivodili na pustinách.

Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

Týž i týž navracujíce se, pokoušeli Boha silného, a svatému Izraelskému cíle vyměřovali.

Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

Nepamatovali na moc jeho, a na ten den, v kterémž je vysvobodil z ssoužení,

Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

Když činil v Egyptě znamení svá, a zázraky své na poli Soan,

Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

Když obrátil v krev řeky a potoky jejich, tak že jich píti nemohli.

Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

Dopustil na ně směsici žížal, aby je žraly, a žáby, aby je hubily.

Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

A dal chroustům úrody jejich, a úsilí jejich kobylkám.

Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

Stloukl krupami réví jejich, a stromy fíkové jejich ledem.

Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

Vydal krupobití na hovada jejich, a na dobytek jejich uhlí řeřavé.

Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

Poslal na ně prchlivost hněvu svého, rozpálení, zůřivost i ssoužení, dopustiv na ně anděly zlé.

Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

Uprostrannil stezku prchlivosti své, neuchoval od smrti duše jejich, ano i na hovada jejich mor dopustil.

Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

A pobil všecko prvorozené v Egyptě, prvotiny síly v staních Chamových.

Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

Ale lid svůj vyvedl jako ovce, a vodil se s nimi jako s stádem po poušti.

Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

Vodil je v bezpečnosti, tak že nestrašili, nepřátely pak jejich přikrylo moře,

Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

Až je přivedl ku pomezí svatosti své, na horu tu, kteréž dobyla pravice jeho.

Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

Vyhnav před tváří jejich národy, způsobil to, aby jim na provazec dědictví jejich přišli, a aby přebývala v staních jejich pokolení Izraelská.

Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

Však vždy předce pokoušeli a dráždili Boha nejvyššího, a svědectví jeho neostříhali.

Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

Ale zpět odšedše, převráceně činili, jako i předkové jejich; uchýlili se jako mylné lučiště.

Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

Nebo popouzeli ho výsostmi svými, a rytinami svými k horlení přivedli jej.

Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

Slyšel Bůh, a rozhněval se, a u velikou ošklivost vzal Izraele,

Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

Tak že opustiv příbytek v Sílo, stánek, kterýž postavil mezi lidmi,

Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

Vydal v zajetí sílu svou, a slávu svou v ruce nepřítele.

Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

Dal pod meč lid svůj, a na dědictví své se rozhněval.

Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

Mládence jeho sežral oheň, a panny jeho nebyly chváleny.

Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

Kněží jejich od meče padli, a vdovy jejich neplakaly.

Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

Potom pak procítil Pán jako ze sna, jako silný rek, kterýž po víně sobě vykřikuje.

Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

A ranil nepřátely své po zadu, a u věčné pohanění je vydal.

Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

Ačkoli pak pohrdl stánkem Jozefovým, a pokolení Efraimova nevyvolil,

Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

Však vyvolil pokolení Judovo, horu Sion, kterouž zamiloval.

Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

A vystavěl sobě, jako hrad vysoký, svatyni svou, jako zemi, kterouž utvrdil na věky.

Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

A vyvolil Davida služebníka svého, vzav jej od chlévů stáda.

Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

Když chodil za ovcemi březími, zavedl jej, aby pásl Jákoba, lid jeho, a Izraele, dědictví jeho.

De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

Kterýž pásl je v upřímnosti srdce svého, a zvláštní opatrností rukou svých vodil je.

Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.