Job 38

Depois disso o Senhor respondeu a Jó dum redemoinho, dizendo:

La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:

Quem é este que escurece o conselho com palavras sem conhecimento?

Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?

Agora cinge os teus lombos, como homem; porque te perguntarei, e tu me responderás.

Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.

Onde estavas tu, quando eu lançava os fundamentos da terra? Faze-mo saber, se tens entendimento.

Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.

Quem lhe fixou as medidas, se é que o sabes? Ou quem a mediu com o cordel?

Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?

Sobre que foram firmadas as suas bases, ou quem lhe assentou a pedra de esquina,

Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,

quando juntas cantavam as estrelas da manhã, e todos os filhos de Deus bradavam de júbilo?

Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?

Ou quem encerrou com portas o mar, quando este rompeu e saiu da madre;

Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;

quando eu lhe pus nuvens por vestidura, e escuridão por faixas,

Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,

e lhe tracei limites, pondo-lhe portas e ferrolhos,

Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,

e lhe disse: Até aqui virás, porém não mais adiante; e aqui se quebrarão as tuas ondas orgulhosas?

Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?

Desde que começaram os teus dias, deste tu ordem à madrugada, ou mostraste à alva o seu lugar,

Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,

para que agarrasse nas extremidades da terra, e os ímpios fossem sacudidos dela?

Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;

A terra se transforma como o barro sob o selo; e todas as coisas se assinalam como as cores dum vestido.

Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;

E dos ímpios é retirada a sua luz, e o braço altivo se quebranta.

Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?

Acaso tu entraste até os mananciais do mar, ou passeaste pelos recessos do abismo?

Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?

Ou foram-te descobertas as portas da morte, ou viste as portas da sombra da morte?

Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?

Compreendeste a largura da terra? Faze-mo saber, se sabes tudo isso.

Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?

Onde está o caminho para a morada da luz? E, quanto às trevas, onde está o seu lugar,

Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,

para que às tragas aos seus limites, e para que saibas as veredas para a sua casa?

Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?

De certo tu o sabes, porque já então eras nascido, e porque é grande o número dos teus dias!

Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?

Acaso entraste nos tesouros da neve, e viste os tesouros da saraiva,

Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,

que eu tenho reservado para o tempo da angústia, para o dia da peleja e da guerra?

Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?

Onde está o caminho para o lugar em que se reparte a luz, e se espalha o vento oriental sobre a terra?

Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?

Quem abriu canais para o aguaceiro, e um caminho para o relâmpago do trovão;

Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,

para fazer cair chuva numa terra, onde não há ninguém, e no deserto, em que não há gente;

Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,

para fartar a terra deserta e assolada, e para fazer crescer a tenra relva?

Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?

A chuva porventura tem pai? Ou quem gerou as gotas do orvalho?

Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?

Do ventre de quem saiu o gelo? E quem gerou a geada do céu?

El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?

Como pedra as águas se endurecem, e a superfície do abismo se congela.

Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.

Podes atar as cadeias das Plêiades, ou soltar os atilhos do Oriom?

Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?

Ou fazer sair as constelações a seu tempo, e guiar a ursa com seus filhos?

Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?

Sabes tu as ordenanças dos céus, ou podes estabelecer o seu domínio sobre a terra?

Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?

Ou podes levantar a tua voz até as nuvens, para que a abundância das águas te cubra?

Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?

Ou ordenarás aos raios de modo que saiam? Eles te dirão: Eis-nos aqui?

Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?

Quem pôs sabedoria nas densas nuvens, ou quem deu entendimento ao meteoro?

Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?

Quem numerará as nuvens pela sabedoria? Ou os odres do céu, quem os esvaziará,

Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,

quando se funde o pó em massa, e se pegam os torrões uns aos outros?

Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?

Podes caçar presa para a leoa, ou satisfazer a fome dos filhos dos leões,

Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,

quando se agacham nos covis, e estão à espreita nas covas?

Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?

Quem prepara ao corvo o seu alimento, quando os seus pintainhos clamam a Deus e andam vagueando, por não terem o que comer?

Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?