Job 39

Sabes tu o tempo do parto das cabras montesas, ou podes observar quando é que parem as corças?

Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

Podes contar os meses que cumprem, ou sabes o tempo do seu parto?

Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

Encurvam-se, dão à luz as suas crias, lançam de si a sua prole.

Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

Seus filhos enrijam, crescem no campo livre; saem, e não tornam para elas:

Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

Quem despediu livre o jumento montês, e quem soltou as prisões ao asno veloz,

Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

ao qual dei o ermo por casa, e a terra salgada por morada?

La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

Ele despreza o tumulto da cidade; não obedece os gritos do condutor.

Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

O circuito das montanhas é o seu pasto, e anda buscando tudo o que está verde.

La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

Quererá o boi selvagem servir-te? Ou ficará junto à tua manjedoura?

Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

Podes amarrar o boi selvagem ao arado com uma corda, ou esterroará ele após ti os vales?

Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

Ou confiarás nele, por ser grande a sua força, ou deixarás a seu cargo o teu trabalho?

Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

Fiarás dele que te torne o que semeaste e o recolha à tua eira?

Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

Movem-se alegremente as asas da avestruz; mas é benigno o adorno da sua plumagem?

La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

Pois ela deixa os seus ovos na terra, e os aquenta no pó,

Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

e se esquece de que algum pé os pode pisar, ou de que a fera os pode calcar.

Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

Endurece-se para com seus filhos, como se não fossem seus; embora se perca o seu trabalho, ela está sem temor;

Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.

Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

Quando ela se levanta para correr, zomba do cavalo, e do cavaleiro.

Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

Acaso deste força ao cavalo, ou revestiste de força o seu pescoço?

Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

Fizeste-o pular como o gafanhoto? Terrível é o fogoso respirar das suas ventas.

Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

Escarva no vale, e folga na sua força, e sai ao encontro dos armados.

Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

Ri-se do temor, e não se espanta; e não torna atrás por causa da espada.

Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

Sobre ele rangem a aljava, a lança cintilante e o dardo.

Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

Tremendo e enfurecido devora a terra, e não se contém ao som da trombeta.

Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

Toda vez que soa a trombeta, diz: Eia! E de longe cheira a guerra, e o trovão dos capitães e os gritos.

Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

É pelo teu entendimento que se eleva o gavião, e estende as suas asas para o sul?

Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

Ou se remonta a águia ao teu mandado, e põe no alto o seu ninho?

Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

Mora nas penhas e ali tem a sua pousada, no cume das penhas, no lugar seguro.

Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

Dali descobre a presa; seus olhos a avistam de longe.

De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

Seus filhos chupam o sangue; e onde há mortos, ela aí está.

Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.