Job 38

Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

L'Eternel répondit à Job du milieu de la tempête et dit:

Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?

Qui est celui qui obscurcit mes desseins Par des discours sans intelligence?

Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.

Ceins tes reins comme un vaillant homme; Je t'interrogerai, et tu m'instruiras.

Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.

Où étais-tu quand je fondais la terre? Dis-le, si tu as de l'intelligence.

Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?

Qui en a fixé les dimensions, le sais-tu? Ou qui a étendu sur elle le cordeau?

Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?

Sur quoi ses bases sont-elles appuyées? Ou qui en a posé la pierre angulaire,

Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.

Alors que les étoiles du matin éclataient en chants d'allégresse, Et que tous les fils de Dieu poussaient des cris de joie?

Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?

Qui a fermé la mer avec des portes, Quand elle s'élança du sein maternel;

Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;

Quand je fis de la nuée son vêtement, Et de l'obscurité ses langes;

Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,

Quand je lui imposai ma loi, Et que je lui mis des barrières et des portes;

I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.

Quand je dis: Tu viendras jusqu'ici, tu n'iras pas au delà; Ici s'arrêtera l'orgueil de tes flots?

Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?

Depuis que tu existes, as-tu commandé au matin? As-tu montré sa place à l'aurore,

Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.

Pour qu'elle saisisse les extrémités de la terre, Et que les méchants en soient secoués;

Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.

Pour que la terre se transforme comme l'argile qui reçoit une empreinte, Et qu'elle soit parée comme d'un vêtement;

I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.

Pour que les méchants soient privés de leur lumière, Et que le bras qui se lève soit brisé?

Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?

As-tu pénétré jusqu'aux sources de la mer? T'es-tu promené dans les profondeurs de l'abîme?

Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?

Les portes de la mort t'ont-elles été ouvertes? As-tu vu les portes de l'ombre de la mort?

Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?

As-tu embrassé du regard l'étendue de la terre? Parle, si tu sais toutes ces choses.

Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?

Où est le chemin qui conduit au séjour de la lumière? Et les ténèbres, où ont-elles leur demeure?

Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.

Peux-tu les saisir à leur limite, Et connaître les sentiers de leur habitation?

Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?

Tu le sais, car alors tu étais né, Et le nombre de tes jours est grand!

Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?

Es-tu parvenu jusqu'aux amas de neige? As-tu vu les dépôts de grêle,

Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.

Que je tiens en réserve pour les temps de détresse, Pour les jours de guerre et de bataille?

Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?

Par quel chemin la lumière se divise-t-elle, Et le vent d'orient se répand-il sur la terre?

Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?

Qui a ouvert un passage à la pluie, Et tracé la route de l'éclair et du tonnerre,

Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;

Pour que la pluie tombe sur une terre sans habitants, Sur un désert où il n'y a point d'hommes;

Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.

Pour qu'elle abreuve les lieux solitaires et arides, Et qu'elle fasse germer et sortir l'herbe?

Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?

La pluie a-t-elle un père? Qui fait naître les gouttes de la rosée?

Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?

Du sein de qui sort la glace, Et qui enfante le frimas du ciel,

Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.

Pour que les eaux se cachent comme une pierre, Et que la surface de l'abîme soit enchaînée?

Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?

Noues-tu les liens des Pléiades, Ou détaches-tu les cordages de l'Orion?

Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?

Fais-tu paraître en leur temps les signes du zodiaque, Et conduis-tu la Grande Ourse avec ses petits?

I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?

Connais-tu les lois du ciel? Règles-tu son pouvoir sur la terre?

Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?

Elèves-tu la voix jusqu'aux nuées, Pour appeler à toi des torrents d'eaux?

Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?

Lances-tu les éclairs? Partent-ils? Te disent-ils: Nous voici?

Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?

Qui a mis la sagesse dans le coeur, Ou qui a donné l'intelligence à l'esprit?

Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?

Qui peut avec sagesse compter les nuages, Et verser les outres des cieux,

Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?

Pour que la poussière se mette à ruisseler, Et que les mottes de terre se collent ensemble?

Chasses-tu la proie pour la lionne, Et apaises-tu la faim des lionceaux,

Quand ils sont couchés dans leur tanière, Quand ils sont en embuscade dans leur repaire?

Qui prépare au corbeau sa pâture, Quand ses petits crient vers Dieu, Quand ils sont errants et affamés?