Job 38

Allora l’Eterno rispose a Giobbe dal seno della tempesta, e disse:

La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:

"Chi è costui che oscura i miei disegni con parole prive di senno?

Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?

Orsù, cingiti i lombi come un prode; io ti farò delle domande e tu insegnami!

Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.

Dov’eri tu quand’io fondavo la terra? Dillo, se hai tanta intelligenza.

Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.

Chi ne fissò le dimensioni? giacché tu il sai! chi tirò sovr’essa la corda da misurare?

Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?

Su che furon poggiate le sue fondamenta, o chi ne pose la pietra angolare

Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,

quando le stelle del mattino cantavan tutte assieme e tutti i figli di Dio davan in gridi di giubilo?

Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?

Chi chiuse con porte il mare balzante fuor dal seno materno,

Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;

quando gli detti le nubi per vestimento e per fasce l’oscurità,

Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,

quando gli tracciai de’ confini, gli misi sbarre e porte,

Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,

e dissi: "Fin qui tu verrai, e non oltre; qui si fermerà l’orgoglio de’ tuoi flutti?"

Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?

Hai tu mai, in vita tua, comandato al mattino? o insegnato il suo luogo all’aurora,

Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,

perch’ella afferri i lembi della terra, e ne scuota via i malvagi?

Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;

La terra si trasfigura come creta sotto il sigillo, e appar come vestita d’un ricco manto;

Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;

i malfattori sono privati della luce loro, e il braccio, alzato già, è spezzato.

Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?

Sei tu penetrato fino alle sorgenti del mare? hai tu passeggiato in fondo all’abisso?

Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?

Le porte della morte ti son esse state scoperte? Hai tu veduto le porte dell’ombra di morte?

Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?

Hai tu abbracciato collo sguardo l’ampiezza della terra? Parla, se la conosci tutta!

Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?

Dov’è la via che guida al soggiorno della luce? E la tenebra dov’è la sua dimora?

Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,

Le puoi tu menare verso i loro domini, e sai tu bene i sentieri per ricondurle a casa?

Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?

Lo sai di sicuro! ché tu eri, allora, già nato, e il numero de’ tuoi giorni è grande!…

Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?

Sei tu entrato ne’ depositi della neve? Li hai visti i depositi della grandine

Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,

ch’io tengo in serbo per i tempi della distretta, pel giorno della battaglia e della guerra?

Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?

Per quali vie si diffonde la luce e si sparge il vento orientale sulla terra?

Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?

Chi ha aperto i canali all’acquazzone e segnato la via al lampo dei tuoni,

Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,

perché la pioggia cada sulla terra inabitata, sul deserto ove non sta alcun uomo,

Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,

e disseti le solitudini desolate, sì che vi germogli e cresca l’erba?

Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?

Ha forse la pioggia un padre? o chi genera le gocce della rugiada?

Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?

Dal seno di chi esce il ghiaccio, e la brina del cielo chi la dà alla luce?

El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?

Le acque, divenute come pietra, si nascondono, e la superficie dell’abisso si congela.

Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.

Sei tu che stringi i legami delle Pleiadi, o potresti tu scioglier le catene d’Orione?

Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?

Sei tu che, al suo tempo, fai apparire le costellazioni e guidi la grand’Orsa insieme a’ suoi piccini?

Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?

Conosci tu le leggi del cielo? e regoli tu il dominio di esso sulla terra?

Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?

Puoi tu levar la voce fino alle nubi, e far che abbondanza di pioggia ti ricopra?

Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?

I fulmini parton forse al tuo comando? Ti dicono essi: "Eccoci qua"?

Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?

Chi ha messo negli strati delle nubi sapienza, o chi ha dato intelletto alla meteora?

Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?

Chi conta con sapienza le nubi? e gli otri del cielo chi li versa

Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,

allorché la polvere stemperata diventa come una massa in fusione e le zolle de’ campi si saldan fra loro?

Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?

Sei tu che cacci la preda per la leonessa, che sazi la fame de’ leoncelli

Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,

quando si appiattano nelle tane e si mettono in agguato nella macchia?

Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?

Chi provvede il pasto al corvo quando i suoi piccini gridano a Dio e vanno errando senza cibo?

Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?