Job 37

A tale spettacolo il cuor mi trema e balza fuor del suo luogo.

Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

Udite, udite il fragore della sua voce, il rombo che esce dalla sua bocca!

Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

Egli lo lancia sotto tutti i cieli e il suo lampo guizza fino ai lembi della terra.

Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

Dopo il lampo, una voce rugge; egli tuona con la sua voce maestosa; e quando s’ode la voce, il fulmine non e già più nella sua mano.

Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

Iddio tuona con la sua voce maravigliosamente; grandi cose egli fa che noi non intendiamo.

Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

Dice alla neve: "Cadi sulla terra!" lo dice al nembo della pioggia, al nembo delle piogge torrenziali.

Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

Rende inerte ogni mano d’uomo, onde tutti i mortali, che son opera sua, imparino a conoscerlo.

Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

Le bestie selvagge vanno nel covo, e stan ritirate entro le tane.

La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

Dai recessi del sud viene l’uragano, dagli aquiloni il freddo.

El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

Al soffio di Dio si forma il ghiaccio e si contrae la distesa dell’acque.

De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

Egli carica pure le nubi d’umidità, disperde lontano le nuvole che portano i suoi lampi

La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

ed esse, da lui guidate, vanno vagando nei lor giri per eseguir quanto ei loro comanda sopra la faccia di tutta la terra;

Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

e le manda o come flagello, o come beneficio alla sua terra, o come prova della sua bontà.

Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

Porgi l’orecchio a questo, o Giobbe; fermati, e considera le maraviglie di Dio!

Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

Sai tu come Iddio le diriga e faccia guizzare il lampo dalle sue nubi?

Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

Conosci tu l’equilibrio delle nuvole, le maraviglie di colui la cui scienza è perfetta?

Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

Sai tu come mai gli abiti tuoi sono caldi quando la terra s’assopisce sotto il soffio dello scirocco?

Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

Puoi tu, come lui, distendere i cieli e farli solidi come uno specchio di metallo?

Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

Insegnaci tu che dirgli!… Nelle tenebre nostre, noi non abbiam parole.

Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

Gli si annunzierà forse ch’io voglio parlare? Ma chi mai può bramare d’essere inghiottito?

Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

Nessuno può fissare il sole che sfolgora ne’ cieli quando v’è passato il vento a renderli tersi.

Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

Dal settentrione viene l’oro; ma Dio è circondato da una maestà terribile;

De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

l’Onnipotente noi non lo possiam scoprire. Egli è grande in forza, in equità, in perfetta giustizia; egli non opprime alcuno.

La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

Perciò gli uomini lo temono; ei non degna d’uno sguardo chi si presume savio".

Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.