Job 38

L'Eternel répondit à Job du milieu de la tempête et dit:

Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

Qui est celui qui obscurcit mes desseins Par des discours sans intelligence?

Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?

Ceins tes reins comme un vaillant homme; Je t'interrogerai, et tu m'instruiras.

Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.

Où étais-tu quand je fondais la terre? Dis-le, si tu as de l'intelligence.

Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.

Qui en a fixé les dimensions, le sais-tu? Ou qui a étendu sur elle le cordeau?

Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?

Sur quoi ses bases sont-elles appuyées? Ou qui en a posé la pierre angulaire,

Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?

Alors que les étoiles du matin éclataient en chants d'allégresse, Et que tous les fils de Dieu poussaient des cris de joie?

Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.

Qui a fermé la mer avec des portes, Quand elle s'élança du sein maternel;

Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?

Quand je fis de la nuée son vêtement, Et de l'obscurité ses langes;

Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;

Quand je lui imposai ma loi, Et que je lui mis des barrières et des portes;

Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,

Quand je dis: Tu viendras jusqu'ici, tu n'iras pas au delà; Ici s'arrêtera l'orgueil de tes flots?

I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.

Depuis que tu existes, as-tu commandé au matin? As-tu montré sa place à l'aurore,

Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?

Pour qu'elle saisisse les extrémités de la terre, Et que les méchants en soient secoués;

Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.

Pour que la terre se transforme comme l'argile qui reçoit une empreinte, Et qu'elle soit parée comme d'un vêtement;

Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.

Pour que les méchants soient privés de leur lumière, Et que le bras qui se lève soit brisé?

I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.

As-tu pénétré jusqu'aux sources de la mer? T'es-tu promené dans les profondeurs de l'abîme?

Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?

Les portes de la mort t'ont-elles été ouvertes? As-tu vu les portes de l'ombre de la mort?

Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?

As-tu embrassé du regard l'étendue de la terre? Parle, si tu sais toutes ces choses.

Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?

Où est le chemin qui conduit au séjour de la lumière? Et les ténèbres, où ont-elles leur demeure?

Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?

Peux-tu les saisir à leur limite, Et connaître les sentiers de leur habitation?

Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.

Tu le sais, car alors tu étais né, Et le nombre de tes jours est grand!

Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?

Es-tu parvenu jusqu'aux amas de neige? As-tu vu les dépôts de grêle,

Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?

Que je tiens en réserve pour les temps de détresse, Pour les jours de guerre et de bataille?

Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.

Par quel chemin la lumière se divise-t-elle, Et le vent d'orient se répand-il sur la terre?

Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?

Qui a ouvert un passage à la pluie, Et tracé la route de l'éclair et du tonnerre,

Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?

Pour que la pluie tombe sur une terre sans habitants, Sur un désert où il n'y a point d'hommes;

Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;

Pour qu'elle abreuve les lieux solitaires et arides, Et qu'elle fasse germer et sortir l'herbe?

Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.

La pluie a-t-elle un père? Qui fait naître les gouttes de la rosée?

Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?

Du sein de qui sort la glace, Et qui enfante le frimas du ciel,

Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?

Pour que les eaux se cachent comme une pierre, Et que la surface de l'abîme soit enchaînée?

Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.

Noues-tu les liens des Pléiades, Ou détaches-tu les cordages de l'Orion?

Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?

Fais-tu paraître en leur temps les signes du zodiaque, Et conduis-tu la Grande Ourse avec ses petits?

Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?

Connais-tu les lois du ciel? Règles-tu son pouvoir sur la terre?

I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?

Elèves-tu la voix jusqu'aux nuées, Pour appeler à toi des torrents d'eaux?

Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?

Lances-tu les éclairs? Partent-ils? Te disent-ils: Nous voici?

Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?

Qui a mis la sagesse dans le coeur, Ou qui a donné l'intelligence à l'esprit?

Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?

Qui peut avec sagesse compter les nuages, Et verser les outres des cieux,

Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?

Pour que la poussière se mette à ruisseler, Et que les mottes de terre se collent ensemble?

Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?

Chasses-tu la proie pour la lionne, Et apaises-tu la faim des lionceaux,

Quand ils sont couchés dans leur tanière, Quand ils sont en embuscade dans leur repaire?

Qui prépare au corbeau sa pâture, Quand ses petits crient vers Dieu, Quand ils sont errants et affamés?