Job 38

La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:

Och HERREN svarade Job ur stormvinden och sade:

Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?

 Vem är du som stämplar vishet såsom mörker,  i det att du talar så utan insikt?

Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.

 Omgjorda nu såsom ej man dina länder;  jag vill fråga dig, och du må giva mig besked.

Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.

 Var var du, när jag lade jordens grund?  Säg det, om du har ett så stort förstånd.

Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?

 Vem har fastställt hennes mått -- du vet ju det?  Och vem spände sitt mätsnöre ut över henne?

Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,

 Var fingo hennes pelare sina fästen,  och vem var det som lade hennes hörnsten,

Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?

 medan morgonstjärnorna tillsammans jublade  och alla Guds söner höjde glädjerop?

Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;

 Och vem satte dörrar för havet,  när det föddes och kom ut ur moderlivet,

Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,

 när jag gav det moln till beklädnad  och lät töcken bliva dess linda,

Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,

 när jag åt det utstakade min gräns  och satte bom och dörrar därför,

Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?

 och sade: »Härintill skall du komma, men ej vidare,  här skola dina stolta böljor lägga sig»?

Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,

 Har du i din tid bjudit dagen att gry  eller anvisat åt morgonrodnaden dess plats,

Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;

 där den skulle fatta jorden i dess flikar,  så att de ogudaktiga skakades bort därifrån?

Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;

 Då ändrar den form såsom leran under signetet,  och tingen stå fram såsom klädda i skrud;

Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?

 då berövas de ogudaktiga sitt ljus,  och den arm som lyftes för högt brytes sönder.

Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?

 Har du stigit ned till havets källor  och vandrat omkring på djupets botten?

Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?

 Hava dödens portar avslöjat sig för dig,  ja, såg du dödsskuggans portar?

Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?

 Har du överskådat jordens vidder?  Om du känner allt detta, så låt höra.

Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,

 Vet du vägen dit varest ljuset bor,  eller platsen där mörkret har sin boning,

Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?

 så att du kan hämta dem ut till deras gräns  och finna stigarna som leda till deras hus?

Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?

 Visst kan du det, ty så tidigt blev du ju född,  så stort är ju dina dagars antal!

Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,

 Har du varit framme vid snöns förrådshus?  Och haglets förrådshus, du såg väl dem

Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?

 -- de förråd som jag har sparat till hemsökelsens tid,  till stridens och drabbningens dag?

Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?

 Vet du vägen dit varest ljuset delar sig,  dit där stormen sprider sig ut över jorden?

Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,

 Vem har åt regnflödet öppnat en ränna  och banat en väg för tordönets stråle,

Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,

 till att sända regn över länder där ingen bor,  över öknar, där ingen människa finnes,

Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?

 till att mätta ödsliga ödemarker  och giva växt åt gräsets brodd?

Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?

 Säg om regnet har någon fader,  och vem han är, som födde daggens droppar?

El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?

 Ur vilken moders liv är det isen gick fram,  och vem är hon som födde himmelens rimfrost?

Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.

 Se, vattnet tätnar och bliver likt sten,  så ytan sluter sig samman över djupet.

Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?

 Knyter du tillhopa Sjustjärnornas knippe?  Och förmår du att lossa Orions band?

Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?

 Är det du som, när tid är, för himmelstecknen fram,  och som leder Björninnan med hennes ungar?

Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?

 Ja, förstår du himmelens lagar,  och ordnar du dess välde över jorden?

Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?

 Kan du upphöja din röst till molnen  och förmå vattenflöden att övertäcka dig?

Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?

 Kan du sända ljungeldar åstad, så att de gå,  så att de svara dig: »Ja vi äro redo»?

Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?

 Vem har lagt vishet i de mörka molnen,  och vem gav förstånd åt järtecknen i luften?

Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,

 Vem håller med sin vishet räkning på skyarna?  Och himmelens läglar, vem häller ut dem,

Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?

 medan mullen smälter såsom malm  och jordkokorna klibbas tillhopa?

Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,

Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?

Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?