Job 39

Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

 Är det du som jagar upp rov åt lejoninnan  och stillar de unga lejonens hunger,

Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

 när de trycka sig ned i sina kulor  eller ligga på lur i snåret?

Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

 Vem är det som skaffar mat åt korpen,  när hans ungar ropar till Gud,  där de sväva omkring utan föda?

Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

 Vet du tiden för stengetterna att föda,  vakar du över när hindarna bör kalva?

Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

 Räknar du månaderna som de skola gå dräktiga,  ja, vet du tiden för dem att föda?

La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

 De böja sig ned, de avbörda sig sina foster,  hastigt göra de sig fria ifrån födslovåndan.

Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

 Deras ungar frodas och växa till på marken,  så springa de sin väg och vända ej tillbaka.

La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

 Vem har skänkt vildåsnan hennes frihet,  vem har lossat den skyggas band?

Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

 Se, hedmarken gav jag henne till hem,  och saltöknen blev hennes boning.

Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

 Hon ler åt larmet i staden,  hon hör ingen pådrivares rop.

Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

 Vad hon spanar upp på berget har hon till bete,  hon letar efter allt som är grönt.

Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

 Skall vildoxen finnas hågad att tjäna dig  och att stanna över natten invid din krubba?

La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

 Kan du tvinga vildoxen att gå i fåran efter töm  och förmå honom att i ditt spår harva markerna jämna?

Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

 Kan du lita på honom, då ju hans kraft är så stor,  kan du betro åt honom ditt arbetes frukt?

Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

 Överlåter du åt honom att föra hem din säd  och att hämta den tillhopa till din loge?

Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

 Strutshonans vingar flaxa med fröjd,  men vad modersömhet visa väl hennes pennor, hennes fjädrar?

Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

 Åt jorden överlåter hon ju sina ägg  och ruvar dem ovanpå sanden.

Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

 Hon bryr sig ej om att en fot kan krossa dem,  att ett vilddjur kan trampa dem sönder.

Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

 Hård är hon mot sin avkomma, såsom vore den ej hennes;  att hennes avel kan gå under, det bekymrar henne ej.

Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

 Ty Gud har gjort henne glömsk för vishet,  han har ej tilldelat henne förstånd.

Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

 Men när det gäller, piskar hon sig själv upp till språng;  då ler hon åt både häst och man.

Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

 Är det du som giver åt hästen hans styrka  och kläder hans hals med brusande man?

Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

 Är det du som lär honom gräshoppans språng?  Hans stolta frustning, en förskräckelse är den!

Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

 Han skrapar marken och fröjdar sig i sin kraft  och rusar så fram mot väpnade skaror.

Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

 Han ler åt fruktan och känner ej förfäran,  han ryggar icke tillbaka för svärd.

Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

 Omkring honom ljuder ett rassel av koger,  av ljungande spjut och lans.

Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

 Han skakas och rasar och uppslukar marken,  han kan icke styra sig, när basunen har ljudit.

Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

 För var basunstöt frustar han: Huj!  Ännu i fjärran vädrar han striden,  anförarnas rop och larmet av härskrin.

De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

 Är det ett verk av ditt förstånd, att falken svingar sig upp  och breder ut sina vingar till flykt mot söder?

Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.

 Eller är det på ditt bud som örnen stiger så högt  och bygger sitt näste i höjden? [ (Job 39:31)  På klippan bor han, där har han sitt tillhåll,  på klippans spets och på branta berget. ] [ (Job 39:32)  Därifrån spanar han efter sitt byte,  långt bort i fjärran skådar hans ögon. ] [ (Job 39:33)  Hans ungar frossa på blod,  och där slagna ligga, där finner man honom.                     Job, 40 Kapitlet            Herren manar Job ytterligare till          ödmjukhet, med hänvisning på sina båda         underskapelser Behemot (flodhästen) och                  Leviatan (krokodilen). ] [ (Job 39:34) Så svarade nu HERREN Job och sade: ] [ (Job 39:35)  Vill du tvista med den Allsmäktige, du mästare?  Svara då, du som så klagar på Gud! ] [ (Job 39:36) Job svarade HERREN och sade: ] [ (Job 39:37)  Nej, därtill är jag för ringa; vad skulle jag svara dig?  Jag måste lägga handen på munnen. ] [ (Job 39:38)  En gång har jag talat, och nu säger jag intet mer;  ja, två gånger, men jag gör det icke åter. ]