Job 37

Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

 Ja, vid sådant förskräckes mitt hjärta,  bävande spritter det upp.

Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

 Hören, hören huru hans röst ljuder vred,  hören dånet som går ut ur hans mun.

Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

 Han sänder det åstad, så långt himmelen når,  och sina ljungeldar bort till jordens ändar.

Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

 Efteråt ryter så dånet,  när han dundrar med sin väldiga röst;  och på ljungeldarna spar han ej,  då hans röst låter höra sig.

Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

 Ja, underbart dundrar Gud med sin röst,  stora ting gör han, utöver vad vi förstå.

Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

 Se, åt snön giver han bud: »Fall ned till jorden»,  så ock åt regnskuren, åt sitt regnflödes mäktiga skur.

Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

 Därmed fjättrar han alla människors händer,  så att envar som han har skapat kan lära därav.

La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

 Då draga sig vilddjuren in i sina gömslen,  och i sina kulor lägga de sig till ro.

El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

 Från Stjärngemaket kommer då storm  och köld genom nordanhimmelens stjärnor;

De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

 med sin andedräkt sänder Gud frost,  och de vida vattnen betvingas.

La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

 Skyarna lastar han ock med väta  och sprider omkring sina ljungeldsmoln.

Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

 De måste sväva än hit, än dit,  alltefter hans rådslut och de uppdrag de få,  vadhelst han ålägger dem på jordens krets.

Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

 Än är det som tuktoris, än med hjälp åt hans jord,  än är det med nåd som han låter dem komma.

Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

 Lyssna då härtill, du Job;  stanna och betänk Guds under.

Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

 Förstår du på vad sätt Gud styr deras gång  och låter ljungeldarna lysa fram ur sina moln?

Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

 Förstår du lagen för skyarnas jämvikt,  den Allvises underbara verk?

Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

 Förstår du huru kläderna bliva dig så heta,  när han låter jorden domna under sunnanvinden?

Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

 Kan du välva molnhimmelen så som han,  så fast som en spegel av gjuten metall?

Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

 Lär oss då vad vi skola säga till honom;  för vårt mörkers skull hava vi intet att lägga fram.

Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

 Ej må det bebådas honom att jag vill tala.  Månne någon begär sitt eget fördärv?

Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

 Men synes icke redan skenet?  Strålande visar han sig ju mellan skyarna,  där vinden har gått fram och sopat dem undan.

De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

 I guldglans kommer han från norden.  Ja, Gud är höljd i fruktansvärt majestät;

La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

 den Allsmäktige kunna vi icke fatta,  honom som är så stor i kraft,  honom som ej kränker rätten, ej strängaste rättfärdighet.

Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.

 Fördenskull frukta människorna honom;  men de självkloka -- dem alla aktar han ej på.