Job 38

La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:
Y RESPONDIÓ JEHOVÁ á Job desde un torbellino, y dijo:
Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?
¿Quién es ése que oscurece el consejo Con palabras sin sabiduría?
Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
Ahora ciñe como varón tus lomos; Yo te preguntaré, y hazme saber tú.
Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.
¿Dónde estabas cuando yo fundaba la tierra? Házmelo saber, si tienes inteligencia.
Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?
¿Quién ordenó sus medidas, si lo sabes? ¿Ó quién extendió sobre ella cordel?
Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,
¿Sobre qué están fundadas sus basas? ¿Ó quién puso su piedra angular,
Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?
Cuando las estrellas todas del alba alababan, Y se regocijaban todos los hijos de Dios?
Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;
¿Quién encerró con puertas la mar, Cuando se derramaba por fuera como saliendo de madre;
Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,
Cuando puse yo nubes por vestidura suya, Y por su faja oscuridad.
Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,
Y establecí sobre ella mi decreto, Y le puse puertas y cerrojo,
Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?
Y dije: Hasta aquí vendrás, y no pasarás adelante, Y ahí parará la hinchazón de tus ondas?
Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,
¿Has tu mandado á la mañana en tus días? ¿Has mostrado al alba su lugar,
Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;
Para que ocupe los fines de la tierra, Y que sean sacudidos de ella los impíos?
Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;
Trasmúdase como lodo bajo de sello, Y viene á estar como con vestidura:
Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?
Mas la luz de los impíos es quitada de ellos, Y el brazo enaltecido es quebrantado.
Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?
¿Has entrado tú hasta los profundos de la mar, Y has andado escudriñando el abismo?
Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?
¿Hante sido descubiertas las puertas de la muerte, Y has visto las puertas de la sombra de muerte?
Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?
¿Has tú considerado hasta las anchuras de la tierra? Declara si sabes todo esto.
Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,
¿Por dónde va el camino á la habitación de la luz, Y dónde está el lugar de las tinieblas?
Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?
¿Si llevarás tú ambas cosas á sus términos, Y entenderás las sendas de su casa?
Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?
¿Sabíaslo tú porque hubieses ya nacido, Ó porque es grande el número de tus días?
Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,
¿Has tú entrado en los tesoros de la nieve, Ó has visto los tesoros del granizo,
Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?
Lo cual tengo yo reservado para el tiempo de angustia, Para el día de la guerra y de la batalla?
Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?
¿Por qué camino se reparte la luz, Y se esparce el viento solano sobre la tierra?
Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,
¿Quién repartió conducto al turbión, Y camino á los relámpagos y truenos,
Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,
Haciendo llover sobre la tierra deshabitada, Sobre el desierto, donde no hay hombre,
Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?
Para hartar la tierra desierta é inculta, Y para hacer brotar la tierna hierba?
Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?
¿Tiene la lluvia padre? ¿Ó quién engendró las gotas del rocío?
El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?
¿De qué vientre salió el hielo? Y la escarcha del cielo, ¿quién la engendró?
Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.
Las aguas se endurecen á manera de piedra, Y congélase la haz del abismo.
Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?
¿Podrás tú impedir las delicias de las Pléyades, Ó desatarás las ligaduras del Orión?
Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?
¿Sacarás tú á su tiempo los signos de los cielos, Ó guiarás el Arcturo con sus hijos?
Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?
¿Supiste tú las ordenanzas de los cielos? ¿Dispondrás tú de su potestad en la tierra?
Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?
¿Alzarás tú á las nubes tu voz, Para que te cubra muchedumbre de aguas?
Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?
¿Enviarás tú los relámpagos, para que ellos vayan? ¿Y diránte ellos: Henos aquí?
Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?
¿Quién puso la sabiduría en el interior? ¿Ó quién dió al entendimiento la inteligencia?
Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,
¿Quién puso por cuenta los cielos con sabiduría? Y los odres de los cielos, ¿quién los hace parar,
Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?
Cuando el polvo se ha convertido en dureza, Y los terrones se han pegado unos con otros?
Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,
Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?
Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?