Job 37

Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

Á ESTO también se espanta mi corazón, Y salta de su lugar.

Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

Oíd atentamente su voz terrible, y el sonido que sale de su boca.

Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

Debajo de todos los cielos lo dirige, Y su luz hasta los fines de la tierra.

Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

Después de ella bramará el sonido, Tronará él con la voz de su magnificencia; Y aunque sea oída su voz, no los detiene.

Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

Tronará Dios maravillosamente con su voz; Él hace grandes cosas, que nosotros no entendemos.

Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

Porque á la nieve dice: Desciende á la tierra; También á la llovizna, Y á los aguaceros de su fortaleza.

Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

Así hace retirarse á todo hombre, Para que los hombres todos reconozcan su obra.

La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

La bestia se entrará en su escondrijo, Y estaráse en sus moradas.

El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

Del mediodía viene el torbellino, Y el frío de los vientos del norte.

De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

Por el soplo de Dios se da el hielo, Y las anchas aguas son constreñidas.

La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

Regando también llega á disipar la densa nube, Y con su luz esparce la niebla.

Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

Asimismo por sus designios se revuelven las nubes en derredor, Para hacer sobre la haz del mundo, En la tierra, lo que él les mandara.

Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

Unas veces por azote, otras pos causa de su tierra, Otras por misericordia las hará parecer.

Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

Escucha esto, Job; Repósate, y considera las maravillas de Dios.

Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

¿Supiste tú cuándo Dios las ponía en concierto, Y hacía levantar la luz de su nube?

Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

¿Has tú conocido las diferencias de las nubes, Las maravillas del Perfecto en sabiduría?

Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

¿Por qué están calientes tus vestidos Cuando se fija el viento del mediodía sobre la tierra?

Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

¿Extendiste tú con él los cielos, Firmes como un espejo sólido?

Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

Muéstranos qué le hemos de decir; Porque nosotros no podemos componer las ideas á causa de las tinieblas.

Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

¿Será preciso contarle cuando yo hablaré? Por más que el hombre razone, quedará como abismado.

Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

He aquí aún: no se puede mirar la luz esplendente en los cielos, Luego que pasa el viento y los limpia,

De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

Viniendo de la parte del norte la dorada claridad. En Dios hay una majestad terrible.

La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

Él es Todopoderoso, al cual no alcanzamos, grande en potencia; Y en juicio y en multitud de justicia no afligirá.

Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.

Temerlo han por tanto los hombres: Él no mira á los sabios de corazón.