Job 38

Tedy odpověděl Hospodin Jobovi z vichru, a řekl:

La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:

Kdož jest to, jenž zatemňuje radu řečmi neumělými?

Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?

Přepaš nyní jako muž bedra svá, a nač se tebe tázati budu, oznam mi.

Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.

Kdes byl, když jsem zakládal zemi? Pověz, jestliže máš rozum.

Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.

Kdo rozměřil ji, víš-li? Aneb kdo vztáhl pravidlo na ni?

Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?

Na čem podstavkové její upevněni jsou? Aneb kdo založil úhelný kámen její,

Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,

Když prozpěvovaly spolu hvězdy jitřní, a plésali všickni synové Boží?

Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?

Aneb kdo zavřel jako dveřmi moře, když vyšlo z života, a zjevilo se?

Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;

Když jsem mu položil oblak za oděv, a mrákotu místo plének jeho,

Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,

Když jsem jemu uložil úsudek svůj, přistaviv závory a dvéře,

Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,

I řekl jsem: Až potud vycházeti budeš, a dále nic, tu, pravím, skládati budeš dutí vlnobití svého.

Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?

Zdaž jsi kdy za dnů svých rozkázal jitru? Ukázal-lis záři jitřní místo její,

Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,

Aby uchvacovala kraje země, a bezbožní aby z ní vymítáni byli?

Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;

Tak aby proměnu přijímala jako vosk pečetní, oni pak aby nedlouho stáli jako roucho,

Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;

A aby bezbožným zbraňováno bylo světla jejich, a rámě vyvýšené zlámáno bylo?

Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?

Přišel-lis až k hlubinám mořským? A u vnitřnosti propasti chodil-lis?

Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?

Jsou-li tobě zjeveny brány smrti? A brány stínu smrti viděl-lis?

Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?

Shlédl-lis širokosti země? Oznam, jestliže ji znáš všecku.

Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?

Která jest cesta k obydlí světla, a které místo temností,

Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,

Že bys je pojal v meze jeho, poněvadž bys srozumíval stezkám domu jeho?

Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?

Věděl-lis tehdáž, že jsi měl se naroditi, a počet dnů tvých jak veliký býti má?

Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?

Přišel-lis až ku pokladům sněhu? A poklady krupobití viděl-lis,

Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,

Kteréž chovám k času ssoužení, ke dni bitvy a boje?

Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?

Kterými se cestami rozděluje světlo, kteréž rozhání východní vítr po zemi?

Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?

Kdo rozdělil povodní tok, a cestu blýskání hromovému,

Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,

Tak aby pršel déšť i na tu zemi, kdež není lidí, na poušť, kdež není člověka,

Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,

Aby zapájel místa planá a pustá, a k zrůstu přivodil trávu mladistvou?

Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?

Má-liž déšť otce? A kdo plodí krůpěje rosy?

Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?

Z čího života vychází mráz? A jíní nebeské kdo plodí?

El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?

Až i vody jako v kámen se proměňují, a svrchek propasti zamrzá.

Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.

Zdali zavázati můžeš rozkoše Kuřátek, aneb stahování Orionovo rozvázati?

Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?

Můžeš-li vyvoditi hvězdy polední v čas jistý, aneb Arktura s syny jeho povedeš-li?

Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?

Znáš-li řád nebes? Můžeš-li spravovati panování jejich na zemi?

Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?

Můžeš-li pozdvihnouti k oblaku hlasu svého, aby hojnost vod přikryla tebe?

Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?

Ty-liž vypustíš blýskání, aby vycházela? Zdaliž řeknou tobě: Aj teď jsme?

Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?

Kdo složil u vnitřnostech lidských moudrost? Aneb kdo dal rozumu stižitelnost?

Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?

Kdo vypravovati bude o nebesích moudře? A láhvice nebeské kdo nastrojuje,

Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,

Aby svlažená země zase stuhnouti mohla, a hrudy se v hromadě držely?

Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?

Honíš-liž ty lvu loupež? A hltavost lvíčat naplňuješ-liž,

Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,

Když se stulují v peleších svých, ustavičně z skrýší čihajíce?

Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?

Kdo připravuje krkavci pokrm jeho, když mladí jeho k Bohu silnému volají, a toulají se sem i tam pro nedostatek pokrmu?

Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?