Job 39

Víš-li, kterého času rodí kamsíkové, a laň ku porodu pracující spatřil-lis?

Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

Máš-li v počtu měsíce, kteréž vyplňují? Znáš-li, pravím, čas porodu jejich?

Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

Jak se kladou, plod svůj utiskají, a s bolestí ho pozbývají?

Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

Jak se zmocňují mladí jejich, i odchovávají picí polní, a vycházejíce, nenavracují se k nim?

Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

Kdo propustil zvěř, aby byla svobodná? A řemení divokého osla kdo rozvázal?

Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

Jemuž jsem dal pustinu místo domu jeho, a místo příbytku jeho zemi slatinnou.

La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

Posmívá se hluku městskému, a na křikání toho, kdož by jej honil, nic nedbá.

Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

To, což nachází v horách, jest pastva jeho; nebo toliko zeliny hledá.

La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

Svolí-liž jednorožec, aby tobě sloužil, a u jeslí tvých aby nocoval?

Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

Připřáhneš-liž provazem jednorožce k orání? Bude-liž vláčeti brázdy za tebou?

Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

Zdaž se na něj ubezpečíš, proto že jest veliká síla jeho, a poručíš jemu svou práci?

Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

Zdaž se jemu dověříš, že sveze semeno tvé, a na humno tvé shromáždí?

Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

Ty-lis dal pávům křídlo pěkné, aneb péro čápu neb pstrosu?

La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

A že opouští na zemi vejce svá, ačkoli je v prachu osedí,

Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

Nic nemysle, že by je noha potlačiti, aneb zvěř polní pošlapati mohla?

Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

Tak se zatvrzuje k mladým svým, jako by jich neměl; jako by neužitečná byla práce jeho, tak jest bez starosti.

Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

Nebo nedal jemu Bůh moudrosti, aniž mu udělil rozumnosti.

Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

Časem svým zhůru se vznášeje, posmívá se koni i jezdci jeho.

Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

Zdaž ty dáti můžeš koni sílu? Ty-li ozdobíš šíji jeho řehtáním?

Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

Zdali jej zastrašíš jako kobylku? Anobrž frkání chřípí jeho strašlivé jest.

Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

Kopá důl, a pléše v síle své, vycházeje vstříc i zbroji.

Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

Směje se strachu, aniž se leká, aniž ustupuje zpátkem před ostrostí meče,

Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

Ač i toul na něm chřestí, a blyští se dřevce a kopí.

Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

S hřmotem a s hněvem kopá zemi, aniž pokojně stojí k zvuku trouby.

Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

Anobrž k zvuku trouby řehce, a zdaleka cítí boj, hluk knížat a prokřikování.

Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

Zdali podlé rozumu tvého létá jestřáb, roztahuje křídla svá na poledne?

Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

Zdali k rozkazu tvému zhůru se vznáší orlice, a vysoko se hnízdí?

Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

Na skále přebývá, přebývá na špičaté skále jako na hradě,

Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

Odkudž hledá pokrmu, kterýž z daleka očima svýma spatřuje.

De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

Ano i mladí její střebí krev, a kde těla mrtvá, tu i ona jest. [ (Job 39:31) A tak odpovídaje Hospodin Jobovi, řekl: ] [ (Job 39:32) Zdali hádající se s Všemohoucím obviní jej? Kdo chce viniti Boha, nechť odpoví na to. ] [ (Job 39:33) Tehdy odpověděl Job Hospodinu a řekl: ] [ (Job 39:34) Aj, chaternýť jsem, což bych odpovídal tobě? Ruku svou kladu na ústa svá. ] [ (Job 39:35) Jednou jsem mluvil, ale nebudu již odmlouvati, nýbrž i podruhé, ale nebudu více přidávati. ]

Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.